Μετά από επανειλημμένες προφορικές οχλήσεις προς την Τεχνική Υπηρεσία της ΔΕΥΑΛ, ο πολιτικός μηχανικός λιμενολόγος Μιλ. Κομβούτης, απευθύνεται με γραπτή επιστολή στην Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης, στον Πρόεδρο αυτής και στην προϊσταμένη της Τεχνικής της Υπηρεσίας, επισημαίνοντας το πρόβλημα υδροδότησης των περιοχών που βρίσκονται σε υψηλότερα σημεία της πόλης, τονίζοντας την αιτία και δίνοντας λύση στο πρόβλημα με την εφαρμογή της μεθόδου διαχωρισμού.

Συγκεκριμένα, όπως υπογραμμίζει στην επιστολή του μεταξύ άλλων:

«Τα προβλήματα υδροδότησης, ιδίως αυτά των υψηλών περιοχών, εξακολουθούν να παραμένουν και από την αδιαφορία που επιδεικνύεται, σχεδόν προκλητικά, υποπτεύομαι ότι δεν πρόκειται να λυθούν, είτε γιατί όταν έπρεπε δεν αντιμετωπίστηκαν, είτε γιατί εντωμεταξύ προστέθηκαν με τα χρόνια κι άλλα, που τα έκαναν σήμερα δισεπίλυτα. Και φυσικά δεν υπήρξε κανενός είδους έλεγχος και από κανέναν, παρότι υπήρξαν και υπάρχουν υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, που καθιστά προβληματική την ύδρευση των υψηλών περιοχών της πόλης.

Οι μηχανικοί διδάσκονται αυτό που επί χρόνια τηρείται σε όλες τις πόλεις των προηγμένων χωρών. Να υπάρχει στα υδραγωγεία πόλεων, που επεκτείνονται και σε περιοχές με μεγάλες υψομετρικές διαφορές, πλήρης διαχωρισμός των δικτύων ύδρευσης αυτών των περιοχών σε σχέση με τις χαμηλότερες, ήδη από τη θέση του ταμιευτήρα ύδρευσης ή έστω από το πρώτο τμήμα του κεντρικού αγωγού. Με τον τρόπο αυτό, οι πολύ υψηλότερες περιοχές απαλλάσσονται από μεγάλο μέρος απωλειών στην πίεση ή στην ενέργεια του προσαγόμενου ύδατος και δεν έχουν προβλήματα στην ύδρευσή τους.

 Αντίθετα, τι γίνεται στη Μυτιλήνη; Αντί να εφαρμοστεί η ανωτέρω γενική αρχή, έχουν εμπλακεί μεταξύ τους τα δίκτυα χαμηλότερων και υψηλότερων περιοχών, με μεγάλες καταναλώσεις χαμηλών περιοχών, ίσως και με υπερκαταναλώσεις από απρονοησία των υπευθύνων, όπως οι ποσότητες που διατίθενται τελευταία σε καταυλισμούς μεταναστών, με συνέπεια τη ραγδαία πτώση του αρχικώς διατιθέμενου πιεζομετρικού ύψους, έτσι ώστε οι υψηλότερες περιοχές να στερούνται συχνά και αυτής της στοιχειώδους παροχής ύδρευσης, να αναλίσκεται απαράδεκτα υψηλός χρόνος, κατά την επαναφορά των διακοπτόμενων παροχών, να «πιάσουν» ανεκτές παροχές και ακόμη χειρότερα, όταν για κάποιους λόγους στραγγαλίζεται η αρχική παροχή, να μην έχουν καθόλου παροχή ύδατος οι υψηλότερες περιοχές.

Οι απαιτήσεις, όμως, της ΔΕΥΑΛ πληρωμής των τιμολογίων της παροχής «υπηρεσιών ύδρευσης» κλπ  των υψηλών περιοχών, είναι αμείωτες !! ...».