Η επόμενη ημέρα της συμφωνίας για την Ελλάδα, δεν κρίνεται κατάλληλη, ούτε για εφησυχασμό, αλλά ούτε για επικρίσεις και συγκρίσεις. Για τους μικρομεσαίους της αγοράς δεν είναι ώρα για αντιρρήσεις στα σκληρά μέτρα και διαμαρτυρίες στις τεράστιες αδικίες, αλλά για άμεσες ενέργειες αποκατάστασης της ομαλότητας στην εγχώρια αγορά, την επαναλειτουργία των τραπεζών, την ελαστικοποίηση των capital controls και την εμπορική επανασύνδεσή μας με τον υπόλοιπο κόσμο.

Τα μέτρα λιτότητας που συμφωνήθηκαν για την επίτευξη της συμφωνίας με τους εταίρους μας, δεν περιλαμβάνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από όσα μας είχαν μεθοδικά προετοιμάσει να περιμένουμε, εδώ και αρκετό καιρό. Η συμφωνία μπορεί βεβαίως να μας έφερε ανακούφιση, αλλά δεν παύει να μας απασχολεί σοβαρά, ότι το τίμημα επίτευξής της είναι αναμφίβολα πολύ βαρύ, ενώ η εφαρμογή της θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη για όλους. Είναι γεγονός, ότι η μοναδική επιλογή για την επιτακτική παραμονή μας στην Ευρωζώνη, συνοδεύεται με ένα μεγάλο λογαριασμό νέων μέτρων, επιπλέον δανείων, αλλά και ενός αναπτυξιακού πακέτου. Αυτή τη φορά, όμως, πρέπει να τα λογαριάσουμε όλα σωστά, χωρίς λάθη, ώστε να μπορέσουμε να μεγεθύνουμε την οικονομία μας και να εξυπηρετήσουμε το συσσωρευμένο χρέος μας, εντός ενός αυστηρού πλαισίου και χρονοδιαγράμματος.

Οι Έλληνες μικρομεσαίοι, δεν θεωρούμε τη συμφωνία, ως το τέλος της δοκιμασίας μας, αλλά ως μια δύσκολη αρχή και μια ακόμα δυσκολότερη συνέχεια. Για την αγορά, η συμφωνία δεν είναι το τέλος της αβεβαιότητας, αλλά η αρχή μιας δύσκολης προσπάθειας. Για το εμπόριο δεν είναι το τέλος μιας εποχής, αλλά η αρχή μιας νέας περιόδου. Για τους εργοδότες και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, η συμφωνία δεν είναι το τέλος της ανασφάλειας, αλλά η αρχή σκληρής δουλειάς. Για τους άνεργους και τη νεολαία μας δεν είναι το τέλος της αγωνίας, αλλά η αρχή της ελπίδας.

Όλοι γνωρίζουμε τις θυσίες που έχουμε υποστεί τα τελευταία έξι χρόνια και ήδη κοστολογούμε τα νέα φορολογικά βάρη, που μας περιμένουν σε βάθος τριετίας. Όμως, με τη συμφωνία, η Ελλάδα παραμένει όρθια στην καρδιά της Ευρώπης και οι Έλληνες, αν και λαβωμένοι, είμαστε ακόμα ζωντανοί για να παλέψουμε. Οφείλουμε, να αναγνωρίσουμε, ότι έστω και την ύστερη ώρα, ο Πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί, έκαναν την υπέρβασή τους, ανέλαβαν σοβαρές ευθύνες και πήραν δύσκολες αποφάσεις, προτάσσοντας σύνεση, συναίνεση και συνεννόηση για τη σωτηρία της Ελλάδας. Επιπλέον, ακόμα και μέσα σε αυτό το «μουντό» διεθνές περιβάλλον υπήρξαν χώρες, που έδειξαν έμπρακτη αλληλεγγύη και των οποίων τη βοήθεια δεν πρέπει να ξεχάσουμε.

Οι Έλληνες μικρομεσαίοι δεν θέλουμε πολιτική προστασία, θέλουμε οικονομική στήριξη, για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σε ένα περιβάλλον, που θα σεβόμαστε και θα μας σέβεται. Ο απώτερος στόχος όλων μας πρέπει να είναι η εφαρμογή ενός κατάλληλου παραγωγικού μοντέλου και μιας εθνικής επιχειρηματικής στρατηγικής, ώστε στο μέλλον να μην αντιμετωπίσει ποτέ ξανά η χώρα, η ελληνική κοινωνία και η οικονομία, ανάλογες εκβιαστικές καταστάσεις.

Οι παραγωγικοί φορείς του τόπου, θα προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε και να στηρίξουμε με "οικονομικό πατριωτισμό" το νέο πρόγραμμα, ώστε αυτή η δύσκολη συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους της, να σηματοδοτήσει το τέλος του "GREXIT" και την αρχή ενός δυναμικού "GRENTRY" στις ισχυρές χώρες της Ευρώπης.