*Το πρόβλημα με το θέμα της παράλληλης στήριξης και της ένταξης, εξακολουθεί να υπάρχει καθώς καμιά κίνηση δεν έγινε που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την κάλυψή των θέσεων αυτών και την βοήθεια τόσο των παιδιών που έχουν δικαίωμα στη μάθηση, όσο και των οικογενειών τους, οπυ θέλουν τα παιδιά τους να έχουν μια παιδεία ισότιμη για όλους . οι γονείς διαμαρτύρονται μόνοι τους ( με ποιο αποτέλεσμα άραγε;;) χωρίς να βλέπουν ότι υπάρχει συμπαράσταση από πουθενά. Πού είναι οι βουλευτές;, οι δήμαρχοι, η περιφερειακή αρχή; Ποια στήριξη παρέχουν.

Ο δήμαρχος Πειραιά Γ. Μώραλης αποστέλλει σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου θεωρεί ότι θα βρει ωτα ακουόντων, ασκεί πίεση προς πάσα κατεύθυνση, προκειμένου ο παραλήπτης να κατανοήσει το πρόβλημα, και να το κοινοποιήσει, με την σειρά του μέχρι να βρεθεί λύση. Αν ανάλογες κινήσεις γινόταν και από άλλους συναδέλφους του, τότε η πίεση να ήταν πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο ασφυκτική, και στην τελική πιο ουσιαστική, που θα έκανε τους ιθύνοντες να ενσκήψουν.

Τουλάχιστον ο δήμαρχος Πειραιά έκανε μια κίνηση...

*Την 1η Οκτωβρίου εε, η περιφέρεια Β. Αιγαίου, δημοπρατεί έργο με τίτλο «Επείγουσες εργασίες καθαρισμού χειμάρρων Νήσου Λέσβου» αξίας 250χιλ. ευρώ. Εκτός των άλλων στην διακήρυξη του έργου αναφέρεται  ότι κατ' ελάχιστον απαιτούνται τα παρακάτω:

«δύο φορτωτές, με δυνατότητα τοποθέτησης σπαστήρα ξερών χόρτων, που θα αποδεικνύεται με την αναγραφή του στην άδεια κυκλοφορίας ΜΕ»!!!

Όπως διαπίστωσαν οι ενδιαφερόμενοι, ψάχνοντας για να δουν πώς μπορούν να εξασφαλίσουν μια τέτοια προϋπόθεση, διαπίστωσαν ότι για να αναγραφεί στην άδεια μηχανήματος έργου, το εξάρτημα είναι κάτι πολύ εξεζητημένο και διερωτώνται: ποιοι στη Λέσβο διαθέτουν τέτοια άδεια, για να συμμετάσχουν στην δημοπρασία;

Μάλιστα είναι  πεπεισμένοι ότι εκ παραδρομής συμπεριελήφθηκε τέτοιος όρος και αναμένουν αν γίνει εγκαίρως αντιληπτό από τους υπεύθυνους , ότι θα υπάρξει διευκρίνιση- διόρθωση.

*Ο αριθμός των Τούρκων τουριστών που επισκέφτηκε το νησί μας το φετινό καλοκαίρι ήταν όντως εντυπωσιακός, όχι όμως και το αποτύπωμά του στα ταμεία των καταστημάτων της αγοράς. Όπως αναφέρουν οι έμποροι, σχεδόν κανείς δεν έμπαινε στα μαγαζιά για αγορές, εκτός από ελάχιστους, μετρημένους στα δάκτυλα των χεριών μας, που ρωτούσαν τιμές για συγκεκριμένα προϊόντα. Τα πολυκαταστήματα ήταν εκείνα που είχαν την τιμητική τους, καθώς αποτελούσαν στάση, κάτι σαν .... «τουριστικό θέρετρο» που θα έπρεπε να επισκεφτούν και πάλι όμως για ορισμένα προϊόντα ή που είναι απαγορευμένα στον τόπο τους ή πανάκριβα και απλησίαστα.