Το πάρκο της κυκλοφοριακής αγωγής που λειτουργούσε μια φορά κι έναν καιρό, στον Καρά Τεπέ, επί δημαρχίας Χατζηκομνηνού, δεν θα έπρεπε να είναι εγκαταλειμμένο, ερειπωμένο και ξεχασμένο, με τις εγκαταστάσεις να ρημάζουν.

Ήταν ένας τρόπος να μάθουν οι μελλοντικοί οδηγοί εκτός από τα βασικά, όσον αφορά την λειτουργία του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, οδηγική και κυκλοφοριακή συμπεριφορά. Ίσως έτσι σιγά σιγά να συνειδητοποιούσαν την ουσία του οχήματος και τον τρόπο χρήσης του, προκειμένου να μην καταπατούν τους κανόνες και έτσι να μειώνουν και τα δυστυχήματα.

Αυτή τη στιγμή όλη η έκταση είναι πνιγμένη στο χόρτο, με τους φωτεινούς σηματοδότες να στέκουν ακόμα ως φαντάσματα του χώρου εκπαίδευσης, σπασμένοι και κακοποιημένοι, άχρηστοι. Όλη η έκταση ένας σκουπιδότοπος.

Τι κι αν λειτουργούσε τελικά; Σίγουρα θα πρόσφερε πολύ περισσότερα απ' ότι όπως είναι τώρα.

*Ο οδοκαθαριστής της οδού Καβέτσου θα πρέπει να παίρνει και επίδομα επικινδυνότητας, καθώς την περισσότερη ώρα του ωραρίου του βρίσκεται κάτω από το πεζοδρόμιο, επί της κεντρικής οδού, με τα οχήματα να περνάν σύριζα και ανά πάσα στιγμή να θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο. Και αναρωτιόμαστε γιατί θα πρέπει να καθαρίζει την κεντρική οδό, καταμεσήμερο, από την στιγμή που τα ξημερώματα η σκούπα περνά και ξαναπερνά καθαρίζοντας όλους τους κεντρικούς δρόμους; Και πέραν αυτού, πού είναι τα μέτρα υγειονομικής φροντίδας, όταν αδειάζει με γυμνά χέρια όλα τα επιδαπέδια καδάκια, για  να μην αντικαθιστά τις σακούλες απορριμμάτων, κάνοντας προφανώς οικονομία, και  χωρίς την χρήση μάσκας;

Και αυτό ισχύει για όλους τους υπαλλήλους που εργάζονται στην αποκομιδή σκουπιδιών και στην καθαριότητα της πόλης, γιατί είναι και η πιο σκληρή δουλειά και η πιο βρώμικη.

*Η αυξημένη τουριστική κίνηση, τα πολλά και σοβαρά τροχαία που σημειώθηκαν το καλοκαίρι στο νησί, δημιούργησαν σοβαρά πρόβλημα επάρκειας αίματος. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αίμα ακόμη και για τις πιο κοινές ομάδες. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται δύσκολη καθώς δεν παρατηρείται ιδιαίτερη προσέλευση του κόσμου ακόμα και παλιών αιμοδοτών.

Η προσφορά αίματος είναι μια κίνηση προσφοράς ζωής, γιατί είναι αυτονόητο πως συμβάλει όχι μόνο στη σωτηρία συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε κίνδυνο, και παλεύουν στις μονάδες εντατικής θεραπείας, και στα χειρουργεία, αλλά και για στη διατήρηση της ικανότητας του συστήματος υγείας για παροχή επαρκούς φροντίδας.

Γι' αυτό και όποιος έχει την δυνατότητα θα πρέπει να προσέρχεται και να αιμοδοτεί.