Πέντε δεκαετίες συμπληρώθηκαν από την τούρκικη εισβολή της 20ης Ιουλίου 1974, που οδήγησε στην  κατοχή του 1/3 και πλέον μέρους του εδάφους της Κυπριακής δημοκρατίας.

Μισό αιώνα τώρα, ο ελληνισμός θρηνεί και πονά φέρνοντας στη μνήμη την αποτρόπαιη πράξη καταπατώντας κάθε αρχή δικαίου.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, η υποχρέωσή μας να τιμήσουμε όλους όσοι με αυτοθυσία πολέμησαν για την προάσπιση της ελευθερίας και της ακεραιότητας της Κύπρου (Έλληνες και Κύπριοι) μπροστά στην βαρβαρότητα των Τούρκων, γίνεται όλο και πιο επιτακτική, πιο αναγκαία.  Η θυσία τους είναι και θα παραμείνει διαχρονική, καθώς  αποτελεί σύμβολο ηρωισμού και πατριωτισμού και είναι τιμή όλων μας να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα του πάθους της λευτεριάς στη μνήμη μας.

Το να ξεχνάμε ή να προσπερνάμε τέτοια γεγονότα, που σηματοδότησαν και σηματοδοτούν την ζωή, τη ύπαρξη γενιών που ποθούν την πατρίδα τους και θυσιάστηκαν ή αγνοούνται,  τόσο Κύπριοι όσο και Έλληνες μεταξύ αυτών και λέσβιοι στρατιώτες, είναι τουλάχιστον ένα σοβαρό, αδικαιολόγητο και ανεπίτρεπτο ατόπημα.

Αφενός δεν είναι δυνατόν από τη μια ο Ερντογάν να ετοιμάζει μια ακόμα πολυποίκιλη  φιέστα κομπάζοντας για τα γεγονότα του 1974 και να μιλά για νέες διεκδικήσεις, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος να βρίσκεται στην αιματοβαμμένη Κύπρο που «ποτέ δεν ξεχνά»,  όλες οι πόλεις και τα χωριά να έχουν ετοιμάζει εκδηλώσεις μνήμης και τιμής σε όλους όσοι πήραν μέρος στην προάσπιση των εδαφών τους, χωρίς να υπολογίζουν την ζωή τους, καθώς ήθελαν μια ζωή ελεύθερη και τιμημένη, και εδώ να παρατηρείται μια προσπάθεια λήθης και αγνόησης.

Από τον δήμο δεν έχουμε δει, ή ακούσει ή διαβάσει για την διοργάνωση κάποιας εκδήλωσης για την Κύπρο και την συμπλήρωση 50 χρόνων από την βάρβαρη εισβολή του Αττίλα, δεδομένου ότι ο δήμος μας είναι αδελφοποιημένος με την Πάφο, εδώ και δεκαετίες. Εκτός και αν θεωρείται το κενό στο πρόγραμμα από 19 έως 21 τρεχ του λεσβιακού καλοκαιριού, ως ένδειξη συμμετοχής στην ημέρα που σημάδεψε την  μαρτυρική Μεγαλόνησο και από εκεί και πέρα τίποτα. Όσο για τα χωριά μας, σε τρία από αυτά, είναι προγραμματισμένες ανήμερα της μαύρης επετείου, μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις.

Η ίδια σιωπή και από την περιφέρεια Β.Αιγαίου. Καμιά ανακοίνωση, καμιά ενημέρωση. Άλλα και σε διάφορους συλλόγους, η μνήμη ξεθώριασε.

Ο τουρισμός καλά κρατεί από τα απέναντι παράλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα «γρόσια» μπορούν να σβήσουν ψυχές αθάνατες και τιμημένες, ελεύθερες και πάντα «ζωντανές», ούτε τις μαύρες σελίδες της ιστορίας, που είναι άμεσα συνδεδεμένες με την Ελλάδα.

Ο αδελφός του Α. Μπουρέκα, Γιάννης έρχεται προσκεκλημένος  του συλλόγου της Επ. Σκάλας, που σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο «Καμάρες», τον σύλλογο συνταξιούχων ΟΤΕ ΒΑ Αιγαίου και τον σύλλογο γυναικών Μόριας, τωμ Κυπρίων της Λέσβου και Βίγλας – Νεάπολης το Σάββατο στο άγαλμα της Μικρασιάτισσας μάνας, θα τελέσουν επιμνημόσυνη δέηση, για την  έπαρση της Κυπριακής σημαίας.

Και η απάντηση σ' αυτόν τον άνθρωπο ποια θα είναι;