Κάτι πρέπει να γίνει κατεπειγόντως με τις κατσαρίδες, το μέγεθος των οποίων κυμαίνεται από μεσαίου, μέχρι μεγάλου και έξτρα διαστάσεων. Και δεν κυκλοφορούν μόνο στα σπίτια, όπου οι ιδιοκτήτες, προχωρούν σε απεντόμωση προκειμένου ν' απαλλαχτούν από την δυσάρεστη και ενοχλητική παρουσία τους που  προκαλεί απέχθεια στους περισσότερους. Τις συναντάμε ιδιαίτερα τώρα με την ζέστη στους δρόμους, περνάν κάτω από τα πόδια των θαμώνων και ενίοτε αποτελούν απρόσκλητους επισκέπτες πάνω στα τραπέζια των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, καθώς ξεπροβάλουν από τις αποχετεύσεις και τους αγωγούς ομβρίων. Και το κακό είναι ότι δεν τις βλέπουμε μόνο εμείς οι ντόπιοι, αλλά και οι τουρίστες, που σίγουρα και γι' αυτούς δεν θα είναι ό,τι πιο ευχάριστο. Πρέπει να γίνουν ψεκασμοί, μήπως και περιοριστεί κάπως ο αριθμός τους.

*Μια άλλη κακιά συνήθεια που γίνεται ιδιαίτερα αισθητή τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι οι ανοιχτοί κάδοι. Οι μεν πολίτες πολλές φορές ή σιχαίνονται να πιάσουν τα καπάκια, και να πετάξουν τα σκουπίδια εντός των κάδων και προτιμάν να τα αφήνουν εκτός, αν αυτά είναι κλειστά, ή επί τούτου τ' ανοίγουν και τ' αφήνουν ορθάνοιχτα για να μην μπαίνουν στην διαδικασία κάθε φορά να τα αγγίζουν.

Υπάρχουν όμως και υπάλληλοι στην αποκομιδή που αμελούν και αφήνουν ανοιχτούς τους κάδους. Έτσι πολλές φορές τα καπάκια παραμένουν ανοιχτά μέχρι την επόμενη στην καλύτερη, καθώς μαγκώνουν σε τοίχους και πρασινάδες, δυσκολεύοντας τον οποιονδήποτε επιθυμεί να τους κλείσει. Η μυρωδιά που αναδύεται κυρίως λόγω υψηλών θερμοκρασιών, είναι ανυπόφορη. Ζητούμενο είναι το αυτονόητο. Εξάλλου το καπάκι δεν είναι διακοσμητικό μέρος του κάδου, αλλά απαραίτητο και αναπόσπαστο, που ο ρόλος του είναι ν' ανοίγει αλλά και να κλείνει.