Όταν οι τοπικοί άρχοντες δεν κάνουν το καθήκον τους, είτε για να μη στεναχωρήσουν κάποιους ψηφοφόρους τους, είτε διότι περί άλλα τυρβάζουν, δημιουργούνται κωμικοτραγικές καταστάσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συμβαίνει στο «κοσμοπολίτικο» νησί της Πάρου, αν και δεν είναι μοναδική περίπτωση. Ένα νησί στο οποίο τις τελευταίες δεκαετίες, με την μεγάλη τουριστική ανάπτυξη, έχει κτισθεί μέγας αριθμός καταλυμάτων. Από ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, έως μόνιμα εξοχικά. Αλλά δεν βρίσκονται σπίτια για να στεγασθούν οι νέοι εκπαιδευτικοί που διόρισε εκεί το Υπουργείο Παιδείας. Και διάφοροι αρθρογραφούν κατά της κ. Κεραμέως διότι «είναι ανίκανη να λύσει το πρόβλημα».

Το ότι θα υπήρχε πρόβλημα, από την στιγμή που το υπουργείο Παιδείας προχώρησε, για την νέα εκπαιδευτική χρονιά, σε 25.000 νέους διορισμούς εκπαιδευτικών, ήταν αναμενόμενο. Εκεί που δεν ήταν ούτε φυσικό, ούτε τιμητικό για την κοινωνία, είναι αυτό που συμβαίνει. Να ζητούνται, στο συγκεκριμένο νησί, ενοίκια κοντά στα επτακόσια ευρώ, για ένα μικρό διαμέρισμα, από ανθρώπους που ο μισθός τους μόλις που ξεπερνά τα οκτακόσια ευρώ. Να αναγκάζονται κάποιοι να στεγασθούν σε ...σκηνές ενός κάμπινγκ. Και τέσσερις από τους νεοδιορισμένους να απογοητεύονται και να έχουν ήδη υποβάλει τις παραιτήσεις τους.

Είναι παλαβό, τελείως ελληνικό, παντελώς ξένο από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, να περιμένουν από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας να βρει σπίτι στον δάσκαλο ή την καθηγήτρια, είτε σε ένα ορεινό χωριό, είτε σε ένα νησί. Αυτά τα προβλήματα, παντού, λύνονται σε τοπικό επίπεδο. Αυτή είναι, εξ ορισμού, μια από τις βασικές αποστολές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Έτσι άλλωστε, λυνόταν το πρόβλημα τα παλιά χρόνια στα ορεινά αλλά και τα νησιωτικά χωριά, όταν ραχοκοκαλιά της αυτοδιοίκησης, στις περιοχές αυτές, δεν ήταν οι ισχυροί Δήμοι που συγκροτήθηκαν πρώτα με το «Καποδιστριακό» σχέδιο του Αλέκου Παπαδόπουλου και μετά με την αναθεώρησή του από τον Γιάννη Ραγκούση, αλλά οι μικρές Κοινότητες. Το υπουργείο φρόντιζε π.χ. να διορισθεί δάσκαλος ή δάσκαλοι στο χωριό μου, την Άνω Μουσουνίτσα, όταν υπήρχαν δεκάδες παιδόπουλα που πήγαιναν στο σχολείο (τώρα πια είναι κλειστό) κουβαλώντας το καθένα και από ένα κομμάτι ξύλου για την θέρμανση. Και η Κοινότητα έλυνε το πρόβλημα της στέγασης του διορισμένου εκπαιδευτικού. Δεν περίμενε να το λύσει ο εκάστοτε υπουργός. Ενώ τώρα υπερισχύει το δικαίωμα μίσθωσης των ακινήτων μέσω Airbnb.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

   giorgismassavetas@gmail.com