Πρωτομηνιά! Πρωτοχρονιά! Μέρα σημαδιακή, ελπιδοφόρα, που σε κάνει να νοιώθεις παντοδύναμος. Που οι ευχές θαρρείς πως μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά, να γίνουν πραγματικότητα, να σε συντροφεύουν και να σε καθοδηγούν, μέχρι την πραγμάτωσή τους.

Μπορεί να έχουν δύναμη μόνο στιγμιαία. Μόνο για αυτή τη γιορτινή μέρα. Ίσως και να έχουν γίνει πια στερεότυπες και συνηθισμένες. Χωρίς πρωτοτυπία και πνεύμα.

Έχουν, όμως, τη δύναμη της καρδιάς. Γιατί ζουν εκεί κλεισμένες, πόθος ανεκπλήρωτος και βρίσκουν ευκαιρία να δραπετεύουν έστω και για μια μέρα, μήπως και το μαγικό ραβδί της γιορτάδας μέρας, κάνει το θαύμα του και ανοίξει τα ουράνια και φτάσει μέχρι το Μεγαλοδύναμο, που σκύβει στους αδύναμους και τους προστατεύει.

Και έτσι μπορεί να γίνει φέτος. Η ξαστεριά να βοηθήσει και να οδηγήσει τις ευχές όλων μας στο σωστό και μοναδικό αποδέκτη. Η δύναμη της πίστης και της ψυχής μας, σίγουρα θα μας οδηγήσει στο σωστό δρόμο. Αρκεί να το πιστέψουμε και να στρέψουμε τα μάτια μας ψηλά και να φωνάξουμε δυνατά.

Αρκεί να πιστέψουμε ότι η άνοιξη είναι μπροστά, αλλά κι αν πάλι δεν μπορούμε να τη βρούμε, μπορούμε να τη φτιάξουμε, όπως λέει και ο Οδ. Ελύτης.

Αρκεί να πιστέψουμε στη θέλησή μας, σ' αυτή που μας κάνει να πετυχαίνουμε το ακατόρθωτο, το πολύπλοκο. Αρκεί να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη του. Αρκεί ν' αγωνιζόμαστε και να βάζουμε στόχους. Αρκεί να βρίσκουμε κάθε φορά λόγο ύπαρξης.

Μόνο έτσι αξίζει να ζούμε. Μόνο τότε νοιώθουμε ζωντανοί και δυνατοί. Όταν αναλαμβάνουμε τις συνέπειες των πράξεών μας.

Όταν ο φόβος, η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία, η ανοχή, η υποχωρητικότητα και η υποτακτικότητα, παραμεριστούν. Όταν γίνουμε κύριοι του εαυτού μας και των θέλω μας.

Είθε τούτη η χρονιά να μας βρει όλους δυνατούς, με καθαρά μυαλά, λογική, σύνεση και όρεξη για δουλειά τίμια. Η υπομονή και η καρτερικότητα είναι από τις αρετές που θα πρέπει να καλλιεργήσουμε. Είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες -όπως συμβουλεύει και ο πατέρας Παΐσιος.

Η ζωή μας σ' αυτόν τον κόσμο, είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο, μέχρι που στο τέλος έρχεται η δικαίωση.

Και αυτήν προσμένουμε όλοι μας.

Εξάλλου, η ελληνική σοφία το διαλαλεί:

Άνθρωπος χωρίς υπομονή είναι λυχνάρι χωρίς λάδι.

Η υπομονή είναι κλειδί για όλες τις κλειδαριές.

Με το μαλακό σχοινί κόβεις την πέτρα.

Με τον καιρό κι υπομονή, γίνεται το φύλλο της μουριάς μετάξι.

Όλα έρχονται στην ώρα τους, σ' εκείνον που μπορεί να περιμένει.

Στάλα - στάλα το νερό και το μάρμαρο τρυπάει...

Καλή χρονιά και ...υπομονή!!!