Κατανοώ απολύτως και συμμερίζομαι το ψυχόδραμα εκείνων που πράγματι πίστευαν ότι ήταν ρεαλιστικό το περίφημο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, οι μεγαλοστομίες του τύπου «εμείς θα βαράμε το ρυθμό και οι αγορές θα χορεύουν» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Εκείνων που με καλή πίστη αποδέχονταν τις καθημερινές και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι τάχα «υπάρχει άλλος δρόμος», ότι «υπάρχουν εναλλακτικές". Εκείνων που βλέποντας αυτή την τραγική διάψευση έχουν καταρρεύσει, έχουν περιέλθει σε περισυλλογή, ακόμη και σε κατάθλιψη.

Η έκφραση στο πρόσωπο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που αναρωτήθηκε δημοσίως «δηλαδή, σύντροφοι, τόσα χρόνια λέγαμε παπαδιές;» είναι εικόνα και ομοίωση του δράματος κάθε καλοπροαίρετου πολίτη. Κάθε απλού ανθρώπου, ο οποίος βαυκαλίστηκε από το 2012 και μετά, από την πρώτη δηλαδή εντυπωσιακή άνοδο του Αλέξη Τσίπρα, με έναν ορυμαγδό υποσχέσεων που οδηγούσαν σε ροζέ παράδεισο. Κάθε απλού ψηφοφόρου που τώρα αισθάνεται ότι τον «δουλεύανε ψιλό γαζί». Ότι του πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κοκκινωπές- κορδέλες.

Μπορώ να κατανοήσω ακόμη και εκείνους που τότε έλεγαν όλα αυτά τα φληναφήματα, αλλά τώρα έχουν το θάρρος να παραδεχθούν ότι δεν είχαν επαφή με την πραγματικότητα. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι δεν καταφεύγουν και πάλι σε φληναφήματα και παραποίηση της πραγματικότητας για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Εκείνους που δεν μπορώ να κατανοήσω, ούτε και να συγχωρήσω, για το κακό που έκαναν στον τόπο, είναι όλοι εκείνοι που επιμένουν στο ψέμα. Διότι το να συνεχίζεις να μιλάς για «εναλλακτικό σχέδιο» που τάχα μπορεί να στηριχθεί σε ρωσική, κινεζική, ιρανική ή ινδική βοήθεια, δεν είναι πλέον μια πλάνη. Όταν έχει αποδειχθεί ότι όλοι αυτοί δεν μας δίνουν τίποτε άλλο παρά τη συμβουλή τους «βρείτε τα με τους εταίρους σας», η εμμονή σε τέτοια μυθεύματα είναι πια ένα συνειδητό ψέμα.

Το πιο μελαγχολικό για τον τόπο δεν είναι μόνον ότι υπάρχουν αυτοί που το παράγουν αυτό το ψέμα, είτε λέγονται «πλατφορμιστές», είτε ο,τιδήποτε άλλο. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν ακόμη πολίτες που όχι μόνον δεν εξεγείρονται εναντίον τους, αλλά επιμένουν να πιστεύουν ότι τάχα «δεν πήραμε τη βοήθεια γιατί δεν την ζητήσαμε». Και περιμένουν τώρα να ανατρέψει ο Λαφαζάνης τον Τσίπρα, για να ...ηχήσουν τα νταούλια που θα κάνουν τη Μέρκελ να χορεύει.

Σώσον Κύριε τον λαόν σου, από πάσα νόσον και πάσα μαλακία.  

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr