*Κάτι δεν πάει καλά με τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης, εντός και εκτός αυτής, το τελευταίο διάστημα, καθώς σε πολλά σημεία υπάρχει πρόβλημα. Αλλού τα φωτιστικά είναι σβηστά, αλλού παραμένουν αναμμένα τις πρωινές ώρες, αλλού τρεμοπαίζουν.

Για παράδειγμα, στο δημοτικό πάρκινγκ και μάλιστα στο σημείο όπου σταθμεύουν τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και στη γύρω περιοχή, τα πάντα είναι βυθισμένα στο σκοτάδι. Μια περιοχή με πλήθος αθιγγάνων, που όλες τις ώρες του 24ωρου πετιούνται από κάθε γωνιά, πίσω από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Και ας μην ξεχνάμε ότι εκεί βρίσκονται τρία μηχανήματα αυτόματης ανάληψης, που τις τελευταίες εβδομάδες έχουν ιδιαίτερη κίνηση.

Στην Ελ. Βενιζέλου, προ ημερών, έγινε αντικατάσταση των λαμπτήρων. Άναψαν για λίγα εικοσιτετράωρα και πάλι βυθίστηκαν στο σκοτάδι.

Στο δρόμο Μυτιλήνης Κρατήγου, προ 20 ημερών έγινε συντήρηση, όμως τα φώτα στη διασταύρωση με Ακρωτήρι, ανάβουν πολύ νωρίς, από τις 6 το απόγευμα, όταν ακόμα ο ήλιος είναι δυνατός και έντονος.

Αλλά και εντός πόλης, στο ιστορικό κέντρο, από του πρώην «Γράμμη» και σε όλη τη Μητροπόλεως, ο δρόμος φωταγωγείται από τις 7 το απόγευμα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει από τη Μητρόπολη έως το «Μπας Φανάρ'», όπου επικρατεί μαύρο σκότος.

Στη δε παραλιακή της Επ. Σκάλας, κι εδώ αναμμένα μέρα μεσημέρι από τις 6.

* Το περασμένο Σαββατοκύριακο, άλλοι 200 λαθρομετανάστες έφτασαν στις ακτές του νησιού, ξεφεύγοντας από τις περιπολίες του καταδιωκτικού της Frontex.

Αποτέλεσμα; Όχι μόνο η επιβάρυνση του συστήματος με άλλα διακόσια άτομα, αλλά η εικόνα που δημιούργησαν κατά μήκος της παραλιακής οδού Μυτιλήνης- Κρατήγου, όπου ο ντόπιος κυρίως πληθυσμός, αλλά και πολλοί ξένοι, που επέλεξαν να κάνουν το μπάνιο τους στις παραλίες της συγκεκριμένης περιοχής, μετάνιωσαν την ώρα και τη στιγμή.

Παντού σωσίβια διάσπαρτα, αφημένα κάτω από τ' αλμυρίκια, επιπλέοντα στις ακροθαλασσιές, πεταμένος ρουχισμός, αλλά και σακούλες με διάφορα αντικείμενα, άχρηστα προφανώς για τους κατόχους τους, που περιείχαν ακόμα και φάρμακα, βρώμησαν την περιοχή, που πρέπει να καθαρίσει άμεσα παρ' αυτά.

>Πόσο παράλογο μπορεί να ακουστεί το αίτημα των κατοίκων της γύρω του άλσους της πόλης μας περιοχής, στα Τσαμάκια, να τοποθετηθούν λάμπες, φωτιστικά, κάτι τέλος πάντων, που να φωτίζει το χώρο;

Καθόλου, θα έλεγε ο κατ' ελάχιστα νοήμων άνθρωπος, ή ο έχων έστω και έναν οφθαλμό.

Μια βόλτα τις μεταμεσονύχτιες ώρες, μπορεί να δικαιολογήσει την κατάσταση και κυρίως την ανησυχία. Δεν μας έφτασαν οι σκηνές στον πρόχειρο καταυλισμό στον Καρά Τεπέ, στον κεντρικό δρόμο αλλά και στις γύρω επιχειρήσεις εγκαταλελειμμένες ή όχι- που ευτυχώς τώρα περιορίστηκαν, το φαινόμενο έσκασε μύτη στις παρυφές του αλσυλλίου, κάτω από τη λέσχη αξιωματικών. Σκηνές στήνονται και φιλοξενούν οικογένειες ολόκληρες από λαθρομετανάστες, ενώ στο απέναντι πέτρινο τοιχίο, απλωμένη η μπουγάδα, περιμένει να στεγνώσει στολίζοντας το τοπίο, δυο βήματα πέρα από το άγαλμα της Ελευθερίας.

Αριστερά και δεξιά του δρόμου, ορδές τροχοφόρων έχουν σταθμεύσει στην περιοχή, πελάτες του καλοκαιρινού αναψυκτηρίου στην πλαζ. Δεν είναι λίγοι όμως, οι νεαροί που κατακλύζουν το αλσύλλιο. Οι καύτρες από τα τσιγάρα τους διακρίνονται μέσα στα σκοτάδια, ωσάν πυγολαμπίδες και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για το οποιοδήποτε ...ατύχημα, που θα έχει σοβαρότατες συνέπειες.