Καλέ, μη βιάζεστε. Με το πάσο σας. Δεν μας κυνηγάει δα και κανένας. Όλα κυλάνε τόσο ομαλά και τόσο φυσιολογικά, ώστε καμιά ανάγκη δεν παρίσταται να ξεκαθαρίσετε το τοπίο.

Ομαλό και απολύτως φυσιολογικό, να έχουμε μια κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί φέρνουν προς ψήφιση, στη Βουλή, νομοσχέδια με το περιεχόμενο των οποίων δηλώνουν ότι διαφωνούν. Έτσι δεν συμβαίνει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο; Είδατε πουθενά να ψηφίζουν οι κυβερνήσεις εκείνα που πιστεύουν, εκείνα με τα οποία συντάσσονται;

Ομαλό και απολύτως φυσιολογικό να έχουμε μια κυβερνητική πλειοψηφία που αδυνατεί να ψηφίσει τα νομοσχέδια που εισηγείται, επειδή ένα μέρος της κάνει ...πολιτική απεργία. Και τελικώς να ψηφίζονται μόνο χάρις στην αντιπολίτευση. Έτσι δεν συμβαίνει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο; Όλες ο κυβερνήσεις δεν στηρίζονται από τους βουλευτές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων και όχι από τους συμπολιτευόμενους; Κορόιδα είναι να ...ξοδεύουν τις δικές τους ψήφους;

Με την ησυχία σας. Τώρα που είναι καλοκαιράκι διαβάστε και κανένα αστυνομικό μυθιστόρημα, να περνά η ώρα σας, να πουλήσουμε κι' εμείς κανένα βιβλίο. Προς Θεού μην κάνετε το λάθος να αρχίσετε αιφνιδίως να μελετάτε την πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου. Τι σας χρειάζεται άλλωστε;

Τι να διδαχθείτε για παράδειγμα από το ιστορικό προηγούμενο του πώς αντιμετώπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον Μάρτιο του 1958 την ανταρσία τεσσάρων υπουργών και άλλων εννέα βουλευτών του μεταξύ των οποίων ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αποστολίδης και οι Παπαληγούρας, Ράλλης, και Τριανταφυλλάκος; Που έσπευσε αμέσως να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, με τους «αντάρτες» να εξαφανίζονται και τελικώς να επιστρέφουν και να γίνονται «πιστά σκυλιά» του Καραμανλή πλην του αντιπροέδρου του, τον οποίο δεν συγχώρησε ποτέ.

Τι να διδαχθείτε από το πόσους «έφαγε» με διαγραφές ο Ανδρέας Παπανδρέου προκειμένου να στεριώσει την εξουσία του, εκ των οποίων οι περισσότεροι επέστρεψαν, αφού αδόξως περιπλανήθηκαν σε διάφορα σχήματα άνευ αντικρίσματος (όρα και Μελίνα, Φλέμινγκ και τόσοι άλλοι);

Τι να διδαχθείτε από το ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν διέγραψε κανέναν από τους εσωτερικούς υπονομευτές του (Έβερτ, Δήμα, Σαμαρά, Κανελλόπουλο) με αποτέλεσμα να ανατραπεί τελικώς εκ των ένδον;

Αφήστε τα πράγματα να σέρνονται. Και μαζί τους ο τόπος. Συνηθίσαμε πια, που θα έλεγε και ο σύντροφος Λαπαβίτσας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr