Είναι γεγονός ότι όλα σχεδόν τα έργα έχουν παγώσει και οι εργολήπτριες εταιρείες αδυνατούν να τα χρηματοδοτήσουν, μετά και την τραπεζική αργία.

Η αβεβαιότητα των προηγούμενων ημερών, αλλά και το κλίμα ασάφειας και ανασφάλειας που εξακολουθεί να επικρατεί, το γεγονός ότι ο φόβος και η απειλή μιας ελληνικής εκπαραθύρωσης, δεν έχει ακόμα αποσοβήσει και απ' ότι φαίνεται ούτε πρόκειται, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για «επένδυση» στο ελληνικό δημόσιο.

Και είναι λογικό, καθώς ουδείς μπαίνει στη διαδικασία της ...εκούσιας χρεοκοπίας.

Φυσικό επακόλουθο, να καταθέτουν αίτημα διακοπής εργασιών. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι, ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες και επιβλέπουσες αρχές, απορρίπτουν κατά κόρον τα αιτήματα αυτά, αδιαφορώντας με τρόπο απάνθρωπο, για τη βιωσιμότητα των μικρών εταιρειών, αλλά και των μεγαλύτερων, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το νόμο.

Και, όμως, υπάρχει το «για λόγους ανωτέρας βίας». Κι αν δεν είναι λόγος ανωτέρας βίας η τραπεζική αργία, τότε ποιος είναι;

Η άρνηση των υπηρεσιών να δεχτούν την προσωρινή διακοπή μέχρι την άρση του λόγου που αιτιολογεί στο αίτημα αυτό, οδηγεί σε άλλα πιο δύσβατα μονοπάτια για την εξέλιξη και πορεία των έργων. Γιατί, όταν κάποιος εμφανίζει πρόβλημα στη μελέτη του έργου, για παράδειγμα, τότε τα πράγματα αλλάζουν και οι διαδικασίες εμπλέκονται και γίνονται πολύ πιο χρονοβόρες.

Ίσως οι αρμόδιοι θα έπρεπε ν' αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις με πιο ανοιχτό μυαλό, γιατί είναι μάλλον εύκολο αν θες να βρεις τρωτά σημεία που να δώσουν έναυσμα και αφορμή για παρατάσεις, και διακοπή εργασιών.

Ένα από τα θέματα που άπτονται του τουρισμού και όχι μόνο, είναι η σωστή και πλήρης σήμανση. Αν δεν υπάρχουν οι σωστές ταμπέλες πληροφόρησης πώς να λειτουργήσει και να κινηθεί ο κάθε ξένος, που νοικιάζει ένα ΙΧ αυτοκίνητο και θέλει να λειτουργήσει αυτόνομα, εκτός γκρουπ; πώς να ξέρει ο άνθρωπος ποιο δρόμο να πάρει για να φτάσει στα όποια διαφημισμένα μέρη του νησιού μας, όταν μάλιστα όλοι αυτοί έχουν μάθει να λειτουργούν με τον χάρτη στο χέρι, ακολουθώντας ως τυφλοσούρτη τις οδικές σημάνσεις και τις πληροφορίες που τους δίνονται.

Πού πηγαίνει λοιπόν ένας ξένος όταν φεύγοντας από το αεροδρόμιο, για παράδειγμα φτάσει στο άγαλμα της Εθνικής Αντιστάσεως;

Στρίβει αριστερά; δεξιά; προχωρά όλο ευθεία; και από κει τι;

Πώς να τα μαντέψει όλα αυτά; Ή μήπως να σταματήσει στο σταυροδρόμι δημιουργώντας κυκλοφοριακό πρόβλημα, για να ρωτήσει; Ή καλύτερα να κάνει τον γύρο της πόλης και να φτάσει μέχρι το λιμάνι, και πάλι πίσω, μέχρι να πετύχει την σωστή πορεία;

  Εγκρίθηκαν, στο Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών της Ε.Ε., τα πρώτα μέτρα για την υποστήριξη Ελλάδας και Ιταλίας στην αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών.

Αποφασίστηκε  ένας επιμερισμός των ευθυνών μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. Στην αρχή αναθαρρήσαμε, πιστεύοντας ότι σε συνδυασμό με την έκτακτη χρηματοδότηση και την υλικοτεχνική υποστήριξη των σχετικών υπηρεσιών της χώρας μας, θα μειωθεί η ένταση των προβλημάτων.

Ακούγοντας όμως ότι, αφού μας έπαιξαν και στην περίπτωση τούτη ιδιαιτέρως καλά, συμφώνησαν στον εντελώς συμβολικό αριθμό μετεγκατάστασης 8.000 περίπου προσφύγων από την Ελλάδα σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ανά έτος, τη στιγμή που μόνο στη χώρα μας  το '15 έχουν εισέλθει 80.000 άτομα, είναι απλό πλέον να καταλάβουμε ότι και εδώ μας κοροϊδεύουν.