Η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει. Μέσα σε δύο εργάσιμες ημέρες, οι συνέπειες των κινήσεων της κυβέρνησης και κυρίως με την διακοπή των τραπεζικών συναλλαγών και το κλείσιμο της στρόφιγγας που ενίσχυε το τραπεζικό σύστημα μέχρι την περασμένη Παρασκευή, αλλά και μετά το τέλος του προγράμματος χθες τα μεσάνυχτα, τα πάντα βρίσκονται σε αποσύνθεση. Όλα έχουν παγώσει.

Τίποτα δεν κινείται, γιατί απλά τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί. Καμιά συναλλαγή. Καμιά πληρωμή. Καμιά παραγγελία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Συνέπεια αυτής της αδυναμίας, οι ελλείψεις σε όλους τους τομείς. Καμιά προμήθεια δεν γίνεται. Είτε πρόκειται για προϊόντα πρώτης και βασικής ανάγκης, είτε  για δευτερευούσης ανάγκης προϊόντα. Καμιά επιταγή δεν πληρώνεται, όπως και κανένας προμηθευτής. Τα χέρια των επιχειρηματιών και των μικρομεσαίων έχουν δεθεί πισθάγκωνα, καθώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε καμιά τους υποχρέωση, ούτε καν στις στοιχειώδεις.

Πολλοί έμποροι σκέφτονται-και άλλοι ήδη το έχουν πράξει- να κλείσουν μέχρι νεωτέρας, ν' αναστείλουν την λειτουργία τους και να δώσουν υποχρεωτική άδεια στους εργαζόμενούς τους, αφού χωρίς χρήμα δεν μπορούν να κάνουν κανενός είδους συναλλαγή ή αγοραπωλησία, ή προμήθεια. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι εμείς οι νησιώτες, έχουμε και το επιπλέον «προνόμιο» μας χωρίζει η θάλασσα από την ηπειρωτική Ελλάδα.

Ο φόβος για το τι θα γίνει από την ερχόμενη Δευτέρα, μετά και την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος- αν τελικά διεξαχθεί- δεν αφήνει κανένα περιθώριο.

Η κατάρρευση έχει ήδη ξεκινήσει και ουδείς θέλει να ξέρει την τελική μορφή και όψη. Το σύστημα διαλύεται. Η παραγωγική τάξη όση και όποια έμεινε- αποσυντίθεται, οι συνταξιούχοι μετά την πολύωρη ταλαιπωρία έξω από τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης, για να «ζητιανέψουν» τα χρήματα που δούλεψαν, τώρα κινδυνεύουν να πεθάνουν αβοήθητοι και μαζί μ' αυτούς, τις συνέπειες θα υποστούν και όλα τα μέλη της οικογένειας τους που λίγο πολύ συντηρούσαν.

Αλήθεια, ποιος αναλαμβάνει το βάρος αυτής της δυστυχίας; Ποιος έχει το θάρρος να μιλήσει για αξιοπρέπεια, όταν ισοπεδώνεται και η τελευταία ρανίδα αυτής, τούτου του περήφανου λαού;

Και όσοι διατείνονται ότι εκείνοι είναι «καθαροί» με την συνείδησή τους και ότι αγωνίζονται για το ηθικό ανάστημα του λαού μας, ας μην είναι και τόσο σίγουροι, ότι έτσι τους βλέπουν εκείνοι  που άθελά τους έχουν μπει στην διαδικασία της ανασφάλειας και της καταστροφής, που πολλοί απ' αυτούς την έχουν βιώσει και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν τις συνέπειες της.

-Το κορυφαίο απ΄όλα όμως, ήταν η παρέμβαση του άσπονδου φίλου μας του Τούρκου Πρωθυπουργού Νταβούτογλου, ο οποίος  σε πρόταση Τούρκου Βουλευτού να αναλάβει η Τουρκία το χρέος της Ελλάδος προς το ΔΝΤ, υποστήριξε πως «εμείς (η Τουρκία) θέλουμε να είναι ισχυρή η Ελλάδα, θέλουμε να γίνει λίμνη ειρήνης το Αιγαίο και να λυθεί το Κυπριακό»!!!

Μας αγάπησαν ξαφνικά και θέλουν να μας... σώσουν. Εκείνοι που παραβιάζουν ασύστολα και κατ' επανάληψη τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες. Εκείνοι που παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο της πατρίδας μας, που επιχειρούν την αλλοίωση τού έθνους μας, με την ενίσχυση από την πλευρά τους και με την ανοχή πολλών, της λαθρομετανάστευσης.

Εκείνοι που καιροφυλαχτούν, εργαζόμενοι συστηματικά για την εφαρμογή της επεκτατικής τους πολιτικής, τώρα εμφανίζονται ως οι σωτήρες της Ελλάδας.

Όλοι σπεύδουν να απλώσουν χέρι βοηθείας. Αλλά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και αποτελούν το αποκορύφωμα της ειρωνείας και της ταπείνωσης.

 Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται και φυσικά όλα τα όρνεα γυρίζουν πάνω από το πτώμα