Μας καλούν να πούμε «ναι» ή «όχι» σε μια πρόταση που ...δεν υφίσταται. Διότι έχει ήδη αποσυρθεί. Και αντικατασταθεί από μια άλλη, την οποία γνωστοποίησε προς τον ελληνικό λαό ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με επίσημη ανακοίνωση την Κυριακή.

Και η μια και η άλλη πρόταση έχουν σκληρά μέτρα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η πολιτική κουτοπονηριά του δημοψηφίσματος. Διότι διαβάζοντας αυτά τα μέτρα η πρώτη θυμική αντίδραση καθενός είναι φυσικό να εκφράζεται με ένα ηχηρό ΟΧΙ. Γι' αυτό και η βιασύνη. Να μην προλάβουμε να σκεφτούμε. Να λειτουργήσουμε υπό πίεση, ώστε να υπερισχύσει το θυμικό μας. Να μη σκεφτούμε τι μας περιμένει αν πράγματι οδηγηθούμε σε πλήρη ρήξη με τους εταίρους μας.

Δυστυχώς, για όσους έκαναν αυτόν τον κουτοπόνηρο σχεδιασμό, τα πράγματα πήραν δραματική τροπή σε διαστάσεις που φαίνεται ότι δεν τις υπολόγιζαν. Έτσι φτάσαμε στις ουρές στα ΑΤΜ, για να ακολουθήσει το κλείσιμο των τραπεζών ως την επομένη του δημοψηφίσματος. Που δεν ξέρω ακόμη αν πράγματι θα καταφέρουν να γίνει, παρά τις αλλεπάλληλες νομικίστικες ακροβασίες με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Απομένει να δούμε αν θα υλοποιηθεί και η προ ημερών προσβληθείσα ...υπόσχεση του κ. Λαπαβίτσα για επιβολή δελτίου στα τρόφιμα, τα φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Το βράδυ της Κυριακής ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε, με νέο τηλεοπτικό μήνυμά του, να «εξορκίσει» το αίσθημα του φόβου. Πολύ αργά.

Αν έκαναν δημοψήφισμα όσο ίσχυε το πρόγραμμα, έχοντας μπροστά τους το περιθώριο νέων διαπραγματεύσεων, θα ήταν διαφορετικά. Το έκαναν όμως ακριβώς στην εκπνοή του προγράμματος. Επειδή ο σχεδιασμός τους ήταν, από την αρχή, να κάνουν «ηρωική έξοδο» τον Ιούνιο.

Και τώρα, όποιος έχει κοινή λογική, αν και δεν αποδέχεται τα σκληρά μέτρα που προωθούν οι πράγματι «κολλημένοι» με τις εμμονές τους χαρτογιακάδες των «θεσμών», που τους ξαναβάφτισε και επισήμως «τρόικα» ο κ. Τσίπρας με την ομιλία του στη Βουλή, είναι υποχρεωμένος να σκεφτεί αν πρέπει να πει «ναι» σε προτάσεις που δεν είναι ευχάριστες όσο τα νέα ποδήλατα, ή να πει «όχι», ακολουθώντας τον Λαφαζάνη, τον Λεουτσάκο, τον Νταβανέλο και τους άλλους, γοητευμένος από το κέλευσμα ενός μαγικού αυλού, που όμως οδηγεί σε εθνική τραγωδία. Την οποία μόλις αρχίσαμε να ζούμε.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ Γ' ΜΕΡΟΣ

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr