Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Με μια συμφωνία κόλαφο ή τερατούργημα όπως το ίδιο το Spiegel παραδέχεται σε δημοσίευμά του, βρίσκεται αντιμέτωπος ο ελληνικός λαός, που από τη μια στιγμή στην άλλη έφτασε να παρακαλά, προκειμένου να μείνει στο ευρώ. Όλες οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε μια συμφωνία - βρόγχο για την Ελλάδα και τις επερχόμενες γενεές, τη στιγμή ακριβώς που οι πολίτες ήθελαν να απαλλαγούν από τρόικα και περικοπές. Όλη αυτή η τραγική κατάληξη σε βάρος της χώρας, όλο αυτό το στρίμωγμα του πρωθυπουργού από τον γερμανικό άξονα, με τις πλάτες των Αμερικανών που τάχα παρουσιάζονταν ως οι από μηχανής Θεοί, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που ήθελαν και θέλουν δεν είναι παρά η διαφύλαξη των συμφερόντων τους στη χρηματοοικονομική αγορά, δεν δείχνει παρά ένα πράγμα: πως τις αποφάσεις όχι μόνο τις παίρνουν ερήμην των λαών, αλλά αποκλειστικά σε βάρος τους. Αυτή η συμφωνία δεν θα μείνει επουδενί στην ιστορία ως «συμφωνία κυρίων», αλλά ως ένας ωμός εκβιασμός σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, όχι από άλλον λαό παρά από εξουσίες που προτάσσουν πάνω απ' όλα την επιβίωσή τους ως κρυφό επιχείρημα. Αυτή η συμφωνία που συνοδεύεται από ασύλληπτα μέτρα δεν αναμένεται με την πρώτη ματιά να γίνει αποδεκτή από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Τουναντίον, αυτό που βλέπω είναι πολύ σύντομα εκλογές για να αναμετρηθεί το κάθε κόμμα με τις δυνάμεις του. Η συμφωνία τερατωδία ανέστησε και τα δύο κόμματα πρωτοστάτες στις υπογραφές των μνημονίων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - ενώ ηρωοποίησε ένα δήθεν αντισυμβατικό ΚΚΕ. Το δε Ποτάμι μάλλον εμφανίζεται ενδυναμωμένο με τις πλαγιοκοπήσεις του δεξιά και αριστερά, αλλά κατά τα άλλα υπέρμαχο κατά το δοκούν γενικώς και αορίστως στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

Και αναρωτιέμαι: όσοι είδατε τι διαδραματίστηκε στη συμφωνία, θα μιλήσετε άραγε, ξανά για την Ευρώπη των ίσων ευκαιριών; Θα ξανααναφερθείτε στην αλληλεγγύη ή απλά στο τιμωρητικό καθεστώς της ευρωζώνης; Ποιο το περιθώριο να αισθάνεται κανείς «Ευρωπαίος», όταν με την πρώτη ευκαιρία η μία χώρα πάει να βγάλει το μάτι της άλλης; Και σε τελική ανάλυση, θα το ξαναπώ: Αυτή την Ευρώπη επιθυμούμε; Αφήστε λίγο χρόνο να περάσει, για να συνέλθετε από το σοκ. Έπειτα κάντε τους απολογισμούς σας. Και πάνω απ' όλα, κλείστε τα αυτιά σας στις ρήσεις των νεκραναστημένων που πανηγυρίζουν την επίτευξη μιας μαρτυρικής συμφωνίας σε βάρος ενός ολόκληρου λαού. Οι εκλογές δεν είναι και πολύ μακριά λοιπόν, όσοι στοιχηματίζουν στην έξοδο από την ευρωζώνη, θα περιμένουν και άλλο. Ένα είναι σίγουρο: Οι πολίτες αποκλείεται να αντέξουν περαιτέρω περικοπές και αυτό θα το δούμε πολύ σύντομα. Όλα αποφασίστηκαν πολύ γρήγορα. Όλοι και όλες οι αρχηγοί των χωρών της ευρωζώνης προσήλθαν με τέτοια άνεση, λες και επρόκειτο για υπόθεση ρουτίνας, για μια ακόμη τυπική  διαδικασία σε επίπεδο συνόδου κορυφής. Και έτσι ήταν τελικά. Μια τυπική διαδικασία ήταν η συμφωνία για όλους τους εκτός από Τσίπρα, Ολάντ και Μέρκελ. Οι δύο τελευταίοι αναμένεται να συναντήσουν σφοδρές αντιδράσεις στις χώρες τους, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Η Γαλλία έχει ήδη δημοσιονομικά προβλήματα, ενώ οι πτέρυγες του γερμανικού κοινοβουλίου θα αντηχήσουν από τους αλαλαγμούς των συντηρητικών κύκλων, που αν μη τι άλλο θα κάνουν τη Γερμανίδα καγκελάριο να στενάξει. Και το παιχνίδι δεν θα κλείσει έτσι, αφού τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι πρωτίστως, αλλά και οι υπόλοιποι στις εναπομείνουσες χώρες της ευρωζώνης. Γιατί πραγματικά από δω και στο εξής όλο και κάποιος θα ψάχνει να αποδράσει με θέα αυτά τα μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού. Έτσι δεν είναι κε Ρέντσι; Ή κάνω λάθος κε Ραχόι;