Δυστυχώς, επαληθεύθηκαν οι χειρότεροι φόβοι μου. Οι χειρότερες υποψίες. Που θα προτιμούσα χίλιες φορές, για χάρη των παιδιών μου, των παιδιών όλων μας, να είχαν αποδειχθεί υπερβολικές.

Δυστυχώς, διαψεύσθηκε κάθε αισιόδοξη ελπίδα μου, ότι «δεν μπορεί βρε αδελφέ, αποκλείεται να θέλουν να ρίξουν το σκάφος στα βράχια». Ελπίδα ήταν. Αλλά φαίνεται ότι για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, η Ελπίδα ανθεί μόνο στις προεκλογικές αφίσες.

Οι αναγνώστες της στήλης δεν περιλαμβάνονται σε εκείνους που «έπεσαν από τα σύννεφα» με όσα δραματικά παρακολουθούν να εξελίσσονται από ώρα σε ώρα. Ήταν υποψιασμένοι από τις 2 Μαρτίου, όταν, «εξ ονυχος το λέοντα» κρίνοντας, ερμήνευα τις ελάχιστες ως τότε πράξεις της κυβέρνησης ως προετοιμασία εδάφους για όσα ζούμε σήμερα:

Μπορείτε να με κατηγορήσετε ως καχύποπτο. Αλλά αρχίζω να φοβάμαι ότι οι μετεκλογικές επιλογές κινήσεών σας, είναι μάλλον ...προεκλογικές. Ότι υπηρετούν ένα και μόνο σχεδιασμό. Να διευρύνετε την εκλογική βάση σας, έχοντας προαποφασίσει ότι τον Ιούνιο θα επιχειρήσετε «ηρωική έξοδο» -ίσως ακόμη και από την ευρωζώνη- και νέες εκλογές. 

Αντί εκλογών προτίμησαν να κάνουν αυτή την παρωδία δημοψηφίσματος. Το οποίο ανακοίνωσαν μεσάνυχτα Παρασκευής για να πιάσουν τους πολίτες στον ύπνο, να μη σπεύσουν στις τράπεζες. Αδιαφορώντας για το ότι την ημέρα εκείνη έμπαιναν οι συντάξεις και η μισθοδοσία των εργαζομένων.

Δημοψήφισμα με το οποίο ο λαός καλείται να πάρει μέσα σε πέντε μέρες τις οδυνηρές αποφάσεις που δεν τόλμησαν να πάρουν οι ίδιοι, ως όφειλαν. Διότι οι ηγέτες οφείλουν πάντα να αναλαμβάνουν την ευθύνη των αποφάσεων και όχι να τις μεταθέτουν στους ανθρώπους που δεν έχουν πλήρη γνώση όλων των παραμέτρων. Είναι σαν κάποιος πατέρας, γνωρίζοντας ότι τα οικονομικά του είναι περιορισμένα και έχοντας να επιλέξει ανάμεσα στο να κάνει μια ασφάλεια σπουδών για τα παιδιά του, ή να τους πάρει ποδήλατα, όπως ζητάνε, να οργανώνει οικογενειακό δημοψήφισμα καλώντας τα ίδια τα παιδιά να αποφασίσουν.

Εδώ βεβαίως δεν έχουμε να επιλέξουμε από τη μια κάτι χρήσιμο και από την άλλη κάτι ευχάριστο αλλά ανεύθυνο. Έχουμε, δυστυχώς, να επιλέξουμε ανάμεσα σε κάτι δυσάρεστο, αλλα με ελπίδα να αποφύγουμε τα χειρότερα και κάτι επικινδύνως ανεύθυνο. Έτσι κι αλλιώς η ζωή μας θα είναι «ποδήλατο». Αλλά το ερώτημα είναι τι είναι χειρότερο, ώστε να το αποφύγουμε.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ Β' ΜΕΡΟΣ

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr