Γράφω Πέμπτη μεσημέρι. Οπότε δεν γνωρίζω τις τελικές αποφάσεις  της έκτακτης Συνόδου Κορυφής, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από τις πολεμικές και εμφύλιες συρράξεις που έχουν διογκώσει το κύμα προσφύγων από την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική προς τον ευρωπαϊκό Νότο. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι το πολύ να είναι ...ελαφρώς ανθρωπινότερες από το σχέδιο απόφασης που αποκάλυψε ο «Guardian».

Αλήθεια αυτή είναι η «λύση» του προβλήματος; Να αποδέχεται η Ευρώπη (γενικώς) έως πέντε χιλιάδες «κεφάλια» και οι άλλοι να προωθούνται πίσω στις χώρες προέλευσης; Και καλά αν πρόκειται για οικονομικούς λαθρομετανάστες από διάφορες χώρες. Όταν, όμως, πρόκειται για πρόσφυγες που φεύγουν από περιοχές όπου κατακρεουργούν ανθρώπους οι ισλαμοφασίστες του «Ισλαμικού Χαλιφάτου» στο Ιράκ και τη Συρία, της «Μπόκο Χαράμ» στην Αφρική, ή οι όμοιοί τους στην μετά Καντάφι Λιβύη, θα γίνεται το ίδιο;

Δηλαδή οι υπερευαίσθητοι στα ανθρώπινα δικαιώματα βόρειοι Ευρωπαίοι, που καταδικάζουν την Ελλάδα για τις συνθήκες που επικρατούν στα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, ή για τον φράχτη του Έβρου, θα στέλνουν τους πρόσφυγες πίσω, καταδικάζοντας τους σε θάνατο; Και αυτό το βαπτίζουν «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης»; Ή μήπως καθησυχάζουν τις συνειδήσεις τους με το να αυξήσουν τα κονδύλια προς την Ελλάδα, την Ιταλία και την Μάλτα, που είναι οι κύριες χώρες υποδοχής των προσφύγων;

Αυτό το προσχέδιο απόφασης που αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα, μόνον έναν τίτλο αξίζει να φέρει: Υποκρισίας εγκώμιον. Και επειδή, καθολικοί και προτεστάντες που κυριαρχούν στη Βόρεια Ευρώπη επικαλούνται συχνά τη χριστιανική ηθική τους, θα άξιζε να θυμηθούν ότι και ο Χριστός υπήρξε πρόσφυγας εκ Μέσης Ανατολής, όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία, για να τον σώσουν από το μένος του Ηρώδη κατέφυγαν στην ειδωλολατρική, τότε, Αίγυπτο. Αλλά οι τότε «βάρβαροι» Αιγύπτιοι δεν τους έστειλαν πίσω στον Ηρώδη.

Αν πράγματι θέλουν να αρχίσει να αντιμετωπίζεται η ανθρωπιστική κρίση και το κύμα προσφύγων, ας φροντίσουν να κλείσουν τις πληγές που άνοιξαν. Ας βοηθήσουν τη Συρία να απαλλαγεί από τους τζιχαντιστές τους οποίους εκείνοι ενίσχυσαν με πλούσιες χορηγίες σε χρήματα και εξοπλισμούς. Το Ιράκ να αποκτήσει σταθερό και αληθώς δημοκρατικό καθεστώς. Τη Λιβύη το ίδιο. Τα υπόλοιπα θυμίζουν απλώς την ρήση Εκείνου, ελαφρώς παραλλαγμένη: Ουαί υμίν Ευρωπαίοι υποκριταί.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr