Συνήθως στεκόμαστε στα ποσοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Και πρωτίστως στο τι ποσοστό δίνουν στο κάθε κόμμα. Αλλά τα ποιοτικά στοιχεία, όταν οι ερωτήσεις είναι πράγματι εύστοχες, έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Και στέκομαι σε αυτό με αφορμή μια δημοσκόπηση της «Rass» για λογαριασμό της ιστοσελίδας «I-efimerida».

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η αποδοκιμασία της προεκλογικής τακτικής που επέλεξε η Νέα Δημοκρατία. Στο ερώτημα «τι σας έχει ενοχλήσει περισσότερο στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου», η απάντηση που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό, πάνω από 45%, είναι: «Η κινδυνολογία της Νέας Δημοκρατίας». Είναι ξεκάθαρο ότι η απάντηση αυτή δεν προέρχεται μόνον από όσους έχουν επιλέξει να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από όλο το πολιτικό φάσμα.

Η επιλογή που έκαναν οι υπεύθυνοι για τον πολιτικό σχεδιασμό και οι επικοινωνιολόγοι του κ. Σαμαρά, να ποντάρουν στην αρνητική διαφήμιση, όχι μόνον δεν τους βγήκε, αλλά αντιθέτως προκάλεσε απέχθεια και ...διαφήμισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Για τις «εύκολες υποσχέσεις» του οποίου δηλώνει ότι ενοχλήθηκε περίπου ένας στους τέσσερις ερωτώμενους.

Ένα άλλο, ιδιαιτέρως γλαφυρό στοιχείο, για την ποιοτική μας πραγματικότητα και τις προοπτικές που διαγράφονται, είναι η απάντηση που δίνουν οι συντριπτικώς περισσότεροι στο ερώτημα αν πιστεύουν  ότι «ο κ. Τσιπρας θα κατορθώσει να εφαρμόσει αυτά που υπόσχεται, ή όχι». Σε ποσοστό 62,6%, δηλαδή δυο στους τρεις, απαντούν αρνητικώς. Δηλαδή ένα σημαντικό μέρος των εκλογέων εμφανίζεται να πορεύεται στην κάλπη με πρόθεση να ψηφίσει κάποιον για τον οποίο πιστεύει ότι δεν θα κάνει αυτά για τα οποία δηλώνει ότι δεσμεύεται. Όπερ σημαίνει μια ακόμη αποτυχία του απερχόμενου κυβερνητικού σχηματισμού. Διότι αν ψηφίζω κάποιον που δεν πιστεύω ότι θα κάνει πράξη όσα υπόσχεται, μόνο μια εξήγηση μπορεί να υπάρχει: Ότι εσείς που ως τώρα κυβερνάτε με κάνατε να μη θέλω με τίποτα να σας ξαναδώ στην εξουσία.

Με απλά λόγια, πορευόμαστε λίγο στα θολά νερά. Με μόνο βέβαιο την προσωπική γοητεία που ασκούν ως «φωτεινά πρόσωπα» είτε ο Αλέξης Τσίπρας, στο μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων, είτε ο Σταύρος Θεοδωράκης σε ένα μικρότερο. Και την «κρυφή γοητεία» που ασκεί, επικινδύνως, σε ένα άλλο τμήμα, το νεοφασιστικό μόρφωμα. Που δεν κατάφερε να το κτυπήσει η, ούτως ή άλλως αποτυχημένη, προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ. που προσδοκούσε πολλά από τον «επαναπατρισμό» τέτοιων ψηφοφόρων.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr