Ο χρόνος και ο τρόπος με τον οποίο οδηγηθήκαμε σε τούτη την πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, δεν τιμά κανένα από τα δυο ισχυρότερα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία. Διότι, ως τώρα, με τους χειρισμούς τους και τη συνθηματολογία τους, έχουν επιδείξει αμφότερα μιαν αλαζονική προσήλωση στο κομματικό γινάτι τους. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες της αδιαλλαξίας τους ως προς τους κίνδυνους που μας απειλούν.

Εκείνοι που μας κυβερνούν από τον Ιούνιο του 2012, καταφανώς πανικόβλητοι από το αποτέλεσμα των εκλογών του καλοκαιριού, για την ευρωβουλή και την τοπική αυτοδιοίκηση, όσο και από τις δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν, έκαναν ένα μοιραίο λάθος. Έσπευσαν να επιδοθούν σε σπασμωδικές κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα, προκειμένου να πείσουν ότι είναι αυτοί οι οποίοι, τελικώς, μας «σώζουν» από τα μνημόνια, πριν χρειασθεί να τα «σκίσουν» οι αντίπαλοί τους. Έπαιξαν με την έξοδο από το μνημόνιο. Και έχασαν. Τα παιγνίδια, τους βγήκαν ξινά. Αλλά το τραγικότερο είναι ότι κινδυνεύουμε να βγουν ξινά για τον τόπο.

Ακόμη και στην περίπτωση της προεδρικής εκλογής φέρθηκαν στενόμυαλα. Έκαναν μια επιλογή με στόχο όχι την ευρύτερη διακομματική συσπείρωση, αλλά έχοντας κατά νου τον βαθμό συσπείρωσης της «γαλάζιας παράταξης». Και το αποτέλεσμα ήταν να φορτωθούν μια πολιτική ήττα. Η οποία επέτεινε, μεταξύ των πολιτών, την ψυχολογία της γενικευμένης ήττας αυτής της παράταξης και τη βεβαιότητα της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκείνοι που βρέθηκαν, μετά από δεκαετίες μίζερων εκλογικών αποτελεσμάτων, να διεκδικούν την εξουσία, πορεύθηκαν επίσης με αλαζονικό κομματικό γινάτι. Είπαν, αλλά και λένε ως τώρα, «όχι» σε κάθε πιθανότητα διαλόγου και προσέγγισης, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ευρύτερη εθνική συνεννόηση. Και αν μεν οι πολίτες τους δώσουν την ισχυρή αυτοδυναμία που ζητούν, ώστε να εφαρμόσουν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», θα περιμένουμε να αποδειχθεί πόσο πραγματιστικό και βιώσιμο είναι αυτό το πρόγραμμα. Αν όμως, όπως είναι πολύ πιθανό, δεν έχουν αυτή την αυτοδυναμία και δεν βρίσκουν συμμάχους, με ικανό αριθμό βουλευτών, ώστε να την επιτύχουν, τι θα γίνει;

Όταν δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν στα ελάχιστα, όπως για παράδειγμα ο ζωντανός δημόσιος διάλογος, οι «τηλεμαχίες» μεταξύ πολιτικών αρχηγών, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες δημοκρατικές κοινωνίες, θα βρουν κοινή γλώσσα για την «επόμενη μέρα», ή θα μας σέρνουν σε νέες εκλογές και «φούρνος να μην καπνίσει»;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr