Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ειδική αγωγή στο Β. Αιγαίο, παρουσιάζει η Περιφερειακή Ομοσπονδία ΑμεΑ  Βορείου Αιγαίου στον αρμόδιο Υπουργό.

Τα ειδικά σχολεία της Μυτιλήνης, της Ικαρίας, της Σάμου και Χίου αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, τόσο στελέχωσης, όσο και κτηριακά.

Αναλυτικότερα, σε σχετική επιστολή της, η Περιφερειακή Ομοσπονδία  ΑμεΑ  Βορείου Αιγαίου προς τον Υπουργό, επισημαίνει:

«Η διαμαρτυρία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων «Ορίζοντες», για μια ακόμα φορά ανέδειξε την εγκατάλειψη των σχολείων της ακριτικής περιφέρειας του Βορείου Αιγαίου και δη της Ειδικής Εκπαίδευσης. Στο έγγραφο διαμαρτυρίας του, ο Σύλλογος αναλύει τις ελλείψεις και τα κενά που τρεις μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους παραμένουν, ενώ οι αρμόδιοι φορείς κωφεύουν και... σιωπούν.  

Δεν είναι, όμως, μόνο η ειδική εκπαίδευση στη Λήμνο, που αντιμετωπίζει τέτοιες ελλείψεις και προβλήματα.

Στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Μυτιλήνης φοιτούν 24 παιδιά με αναπηρία, υπηρετεί ένα άτομο ως ειδικό βοηθητικό προσωπικό (σημ. βρίσκεται στον έβδομο μήνα κύησης), ενώ το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό (λογοθεραπευτής, εργοθεραπευτής, ψυχολόγος και κοιν. Λειτουργός) παρέχει υπηρεσίες μόνο δύο ημέρες την εβδομάδα και η θέση του μουσικού είναι κενή. Στο Ειδικό Νηπιαγωγείο φοιτούν 9 παιδιά χωρίς καθόλου ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό με μόνο δύο νηπιαγωγούς και με 1 βοηθητικό προσωπικό.

Στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Ικαρίας φοιτούν 6 παιδιά με 2 δασκάλους Ειδικής Αγωγής και έναν εργοθεραπευτή, χωρίς ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, το δε Νηπιαγωγείο παραμένει κλειστό.

Το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Σάμου και το Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Σάμου στεγάζονται στο κτίριο του ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ. (πρώην ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ), το οποίο αντιμετωπίζει σοβαρά κτιριακά προβλήματα και τα σχολεία έχουν πολλά εκπαιδευτικά κενά καθώς και λειτουργικά προβλήματα. Από τα τρία εργαστήρια που πρέπει να λειτουργούν (μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και αγγειοπλαστικής) μόνο μία διατροφολόγος υπηρετεί με πλήρες ωράριο. Το Ειδικό Νηπιαγωγείο και στη Σάμο παραμένει κλειστό!!

Στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Χίου δεν διδάσκεται το μάθημα των καλλιτεχνικών, βασική ειδικότητα του αντίστοιχου εργαστηρίου, το οποίο αν και είναι στο πρόγραμμα δεν διδάσκεται.

Απαράδεκτη έως επικίνδυνη είναι επίσης η μεταφορά των παιδιών με κινητική αναπηρία, που μεταφέρονται με συμβατικά αυτοκίνητα και επιβιβάζονται ή αποβιβάζονται στα χέρια, σαν σακιά, χωρίς συνοδό. Οι προκηρύξεις των διαγωνισμών δεν προβλέπουν ειδικά διασκευασμένα αυτοκίνητα, αποκλείοντας έτσι φορείς που διαθέτουν Ε.Δ. αυτοκίνητα από τη συμμετοχή τους σ' αυτές. 

Σημαντικός, επίσης, είναι ο αριθμός των παιδιών με αναπηρία στα νησιά του Βορείου Αιγαίου, που δεν έχουν αξιολογηθεί από τα ΚΕΔΔΥ και δεν έχουν ενταχθεί στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Ειδικής Αγωγής ή των τμημάτων ένταξης ή παράλληλης στήριξης της Γενικής Εκπαίδευσης. Η γεωγραφική ιδιαιτερότητα των νησιών δημιουργεί επίσης πολλά προβλήματα, τα οποία, όμως, δεν είναι ανυπέρβλητα, εάν ο σχεδιασμός για την επίλυσή τους αρχίσει από την απογραφή όλων των παιδιών με αναπηρία, την καταγραφή όλων των προβλημάτων και στη συνέχεια τη δρομολόγηση για ένταξή τους στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που μπορούν να ακολουθήσουν».

Και καταλήγει:

«Ο Νόμος για την Ειδική Αγωγή (Ν. 3699/2008) υποχρεώνει την πολιτεία να παρέχει σχολεία κατάλληλα δομημένα και στελεχωμένα με δασκάλους και ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό σ' όλη την επικράτεια. Η Περιφέρεια Β. Αιγαίου είναι ακριτική και δυσπρόσιτη και κάνει τη ζωή των κατοίκων της προβληματική σε πολλά επίπεδα (Υγείας, Παιδείας, Συγκοινωνίας, Εργασίας). Παρόλα αυτά, εμείς παραμένουμε στον τόπο μας και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας σαν ισότιμοι πολίτες. Η πολιτεία απαιτεί από μας υποχρεώσεις χωρίς εκπτώσεις».