*Λίγο πολύ συνηθίσαμε και όχι μόνο το αντέχουμε αλλά μας αρέσει να βρισκόμαστε στο χώρο του σπιτιού μας και να συντονίζουμε τα πάντα ακόμα και την εργασία μας από το «στρατηγείο» μας, χωρίς μετακινήσεις και τις όποιες δυσκολίες αυτές επιβάλλουν ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις.

Εκτός από το γεγονός της αντίδρασης του κάθε ελεύθερου ανθρώπου όταν του απαγορεύουν να πράττει και να ενεργεί έτσι όπως είχε μάθει από την αρχή της πλάσης του, τώρα νοιώθουν πιο ανθρώπινοι. Νοιώθουν ότι οι ψυχές τους βρίσκονται πολύ πιο κοντά στους δικούς τους ανθρώπους. Μπορούν και επικοινωνούν καλύτερα. Η αμεσότητα είναι πολύ μεγαλύτερη. Θα έλεγε κανείς ότι ο ένας γνωρίζει καλύτερα τον άλλον, ή τον «αναγνωρίζει» ευκολότερα, ανασύρει από το θυμικό του στοιχεία του χαρακτήρα του που είχε ξεχάσει.

Λέτε να δυσκολευτούμε να επανέλθουμε και να χρειαστεί και πάλι περίοδος προσαρμογής; κάποιοι αναρωτιούνται. Ας μην πολυσκοτίζονται όμως, γιατί μπορεί ο φόβος που απειλεί τη ζωή και την ύπαρξη, ο φόβος του άγνωστου, ο φόβος της αβεβαιότητας, δύσκολα θα ξεπεραστούν και πάντα να φωλιάζει μέσα μας η καχυποψία για το οτιδήποτε, μέχρι να βοηθήσει η επιστήμη και να ανακαλύψει τον δρόμο προς την έξοδο, αλλά όπως και ναχει η ελευθερία είναι στη φύση του ανθρώπου και κάθε ζωντανού οργανισμού και πάντα θα την αποζητά. Και πάντα θα την επιδιώκει.

*Η υποκρισία περισσεύει στην επιβολή του νόμου και της τιμωρίας. Κυρίως στα όσα γίνονται στην Μόρια και στην ευρύτερη περιοχή. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που ανεβάζουν οι κάτοικοι της περιοχής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δείχνουν περίτρανα τις καταστροφές που γίνονται σε σπίτια, κτήματα, εκκλησίες, αλλά και στο ζωικό κεφάλαιο των αγροτοκτηνοτρόφων.

Δυστυχώς όμως ουδείς από τους ευαισθητοποιημένους δεν χρησιμοποιεί τα στοιχεία αυτά και τα ντοκουμέντα για να ταυτοποιήσει τους δράστες και να πράξει τα δέοντα, τουλάχιστον προς ικανοποίηση των παθόντων και διαβεβαίωση ότι η πολιτεία είναι εδώ και τους προστατεύει. Αντίθετα επιδίδεται με προκλητικότητα στον φαινομενικά «αναίμακτο» εντοπισμό και παραδειγματισμό εκείνων που θέλησαν να εκδηλώσουν την συμπαράστασή τους. 

*Πού πάνε όλοι αυτοί, ανά 30άδες, που περπατάν ο ένας πλάι στον άλλον στον δρόμο για Θέρμα; Πού πάνε όλοι αυτοί, που πέραν των άλλων, κινούνται στην μέση του δρόμου και δεν λένε να κουνηθούνε ρούπι; Ποιος ελέγχει για ποιο λόγο μετακινούνται ή μήπως είναι εκτός μέτρων; Πόσο τελικά ισχύει ο περιορισμός της κίνησης και η απαγόρευση της κυκλοφορίας εκτός ΚΥΤ; Ποιος τους κάνει συστάσεις για τήρηση των κανόνων και των αποστάσεων; Μήπως τους κάνουν και έλεγχο στα χαρτιά και στα κινητά τους και τους επιβάλλουν πρόστιμα;