*Ενοχλούνται οι κάτοικοι της Μόριας, από την συμπεριφορά τόσο των φιλοξενούμενων, αλλοδαπών, όσο και των προστατών τους, μελών των ΜΚΟ που κατά ομάδες κυκλοφορούν μέσα στο χωριό, χωρίς να τηρούν ούτε μέτρα ασφαλείας, αλλά  και να περιγελούν την όλη κατάσταση και προσπάθεια των κατοίκων. Πολλοί δε απ' αυτούς προσποιούνται τους άρρωστους, βήχοντας...

Και φυσικά, κανείς δεν τους κάνει ούτε απλές συστάσεις και τα δέοντα και την υποχρέωση τήρησης των κανόνων.

Και δε μιλάμε για το τι γίνεται έξω από κάποια πρατήρια τροφίμων, που περιμένουν συγχρωτισμένοι  σαν τις σαρδέλες.

Και αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί αν γίνει το μοιραίο, όπως σε πολλούς καταυλισμούς και δομές.

Αλή στην κασίδα μας την κλούβια, και στο τι μας περιμένει όλους. Τι θα γίνει με τόσες χιλιάδες κόσμου, που ούτε ελέγχεται, ούτε κουμαντάρεται; 

*Σε εποχές δύσκολες, που απαιτούν λεπτούς χειρισμούς, ιδιαίτερη σοβαρότητα και βαθιά συναίσθηση των συνεπειών των πράξεων και των κινήσεων, αλλά και του αντίκτυπου που μπορεί να έχουν στο ευρύ κοινό, όταν μάλιστα ενεργούντες κατέχουν διοικητική θέση, οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Τα όσα αποτυπώνει σε σχόλιο του ο πανεπιστημιακός καθηγητής και περιφερειακός σύμβουλος Γ. Σπιλάνης για την στάση του περιφερειάρχη, εν μέσω κορωνοϊού και συγκεκριμένων απαγορεύσεων, προκαλούν έκπληξη αλλά και ερωτηματικά: «Υπεροπτικά εμφανίζεται να αντιμετωπίζει τον κορωνοϊό τις τελευταίες μέρες ο κ. Περιφερειάρχης. Μήπως πήρε το ελεύθερο απ τον κ. Χαρδαλιά ;

Σίγουρα πάντως, είναι πρόσκληση προς τους πολίτες του «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ», που δεν μπόρεσαν να δουν αυτές τις μέρες τα αγαπημένα τους πρόσωπα ακόμα και στο διπλανό χωριό, ή προς τις επιχειρήσεις που ανεβαίνουν- και θα εξακολουθήσουν να το κάνουν για καιρό- το δικό τους Γολγοθά, ο κ. Περιφερειάρχης να προκαλεί με την συμπεριφορά του. 

Πότε σιγοντάροντας τον ιερέα της Χίου που άνοιξε το Ναό παρά την απαγόρευση και σήμερα φωτογραφιζόμενος να απολαμβάνει τον καφέ του , σε ανοιχτό καφέ!!!! της Αγιάσου με παρέα και μάλιστα χωρίς την τήρηση μέτρων αποφυγής συγχρωτισμού.

Ξεχνά μάλλον ότι η θέση του, του επιβάλλει να προασπίζεται τη δημόσια υγεία και όχι να την εκθέτει σε κίνδυνο όπως και τους συμπολίτες μας...

Σημ. Συν. Ό,τι και όπως κι αν πράττει ο καθένας, έστω κι αν αυτός είναι ο ταγός ενός τόπου, που οφείλει να δίνει το παράδειγμα και ν' αποτελεί υπόδειγμα, θα πρέπει απερίσπαστοι να εφαρμόζουμε το δέον, πολύ δε περισσότερο, όταν απ' αυτό κρίνεται η ζωή.