Παραμένουμε οι άνθρωποι αδύναμοι απέναντι στα ισχυρά φυσικά φαινόμενα. Δεν μπορούμε να τα αποτρέψουμε. Δεν είναι από αυτά που... «απαγορεύονται δια νόμου». Και στη μεν θάλασσα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, εκτός από την απαγόρευση απόπλου. Στην στεριά όμως, απέναντι στις πλημμύρες, τις πυρκαγιές και τις καταιγίδες, μπορούμε, τουλάχιστον, να περιορίζουμε τις συνέπειες. Και πάντως, να μην τις προκαλούμε με τις αυθαιρεσίες μας.

Ας δούμε την τραγωδία της Χαλκιδικής, όπου έχασαν την ζωή τους επτά άνθρωποι:

*** Για το ζευγάρι των ηλικιωμένων Τσέχων, που βρέθηκαν νεκροί μέσα στο τροχόσπιτό τους, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει τίποτε. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η δύναμη του ανέμου θα ανέτρεπε το βαρύ αυτό όχημα με τέτοια σφοδρότητα, ώστε να τραυματιστούν θανασίμως οι δυο τουρίστες.

*** Για τον 39χρονο Ρώσο τουρίστα και το δίχρονο αγοράκι του, που έχασαν την ζωή τους, όταν ένα δέντρο που «τσάκισε» ο άνεμος έπεσε επάνω τους, πάλι δεν υπήρχε ...τεχνική πρόληψης που θα μπορούσε να τους σώσει. Εκτός αν, πέρα από τους «κόκκινους» συναγερμούς, που είχαν εμπορευθεί από την μετεωρολογική υπηρεσία, υπήρχε κάποιος που, γνωρίζοντας ποια ένταση φαινομένων επέρχεται, μπορούσε να εισηγηθεί, στην κυβέρνηση, στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στη Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, ένα συγκεκριμένο μέτρο: Να απαγορευθεί, σε κατοίκους και παραθεριστές της περιοχής, να κυκλοφορούν, εκτός των καταλυμάτων τους, για κάποιες ώρες.

*** Για την πενηντάχρονη Ρουμάνα όμως, που καταπλακώθηκε από το στέγαστρο του καταστήματος εστίασης στο οποίο βρισκόταν, όπως και το οκτάχρονο αγοράκι της, τα πράγματα, ενδεχομένως να είναι διαφορετικά. Διότι είναι ερευνητέο αν υπάρχουν και ανθρώπινες ευθύνες. Αν το συγκεκριμένο στέγαστρο πληρούσε κάποιες προδιαγραφές ασφαλείας. Αν η κατασκευή του ήταν νόμιμη, αν είχε γίνει μελέτη, αν πληρούσε προδιαγραφές αντισεισμικής κατασκευής, όπως επιβάλλεται στην συγκεκριμένη περιοχή.

Και βεβαίως, δεν πρόκειται μόνο για το συγκεκριμένο «στέγαστρο». Η Ελλάδα, ιδίως δε οι παραθαλάσσιες τουριστικές περιοχές, είναι γεμάτη από μυριάδες τέτοιες κατασκευές. Ενίοτε αυθαίρετες. Και πάντως, στις περισσότερες περιπτώσεις, στημένες με προχειρότητα, προκειμένου να κοστίσουν όσο γίνεται λιγότερο στους ιδιοκτήτες τους.

Με αφορμή την τραγωδία της Χαλκιδικής, θα υπάρξει κάποιο όργανο που να διατάξει έναν συστηματικό έλεγχο, όλων αυτών των κατασκευών, με τις οποίες, πλείστοι καταστηματάρχες, επεκτείνουν, «ελαφρά τη καρδία», την στεγασμένη επιφάνεια των επιχειρήσεών τους;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr