Ο πρώην εισαγγελέας Παπαγγελόπουλος υπήρξε μαέστρος ως προς την αυτοπροβολή του. Άριστος στις δημόσιες σχέσεις του. Ικανότατος στα παιγνίδια προβολής του από δημοσιογράφους έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, με τους οποίους φρόντιζε να έχει άριστες σχέσεις. Και απήλθε της υπηρεσίας με πτωχά μεν αποτελέσματα ως προς το ουσιαστικό έργο που πρόσφερε, αλλά με πλούσιες επικοινωνιακές δάφνες. Αυτό το τεχνητό «φωτοστέφανο» του επιτυχημένου φαίνεται πως εντυπωσίασε τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Ο οποίος, βάσει και της πολιτικής ταυτότητας που πρόβαλε ο κ. Παπαγγελόπουλος, αποφάσισε να του αναθέσει την ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ).

Αν θυμάστε εσείς κάποια μεγάλη επιτυχία της ΕΥΠ κατά την περίοδο που ήταν επικεφαλής της ο κ. Παπαγγελόπουλος, παρακαλώ, ενημερώστε με και εμένα. Διότι η δική μου μνήμη έχει κολλήσει σε μια σειρά υποθέσεων που χειρίστηκε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, είτε ως εισαγγελέας, είτε ως «αρχιπράκτορας» και οι οποίες είχαν, όλες, την ίδια κατάληξη: Αποτέλεσμα μηδέν. Η μια μετά την άλλη έπαιρναν τον δρόμο προς την αρχειοθέτηση.

Αυτά τα «προσόντα» και την «πολιτική ταυτότητα» του ανδρός εκτιμώντας ο Αλέξης Τσίπρας τον έκανε ...μόνιμο αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Ακλόνητο στην θέση του, παρά το γεγονός ότι από το 2015 έως τώρα έχει αλλάξει τρεις φορές ο υπουργός. Έφυγε ο Παρασκευόπουλος, εκεί ο Παπαγγελόπουλος. Κόπηκε και ο Κοντονής, σταθερός ο Παπαγγελόπουλος. Ήρθε ο Μιχάλης Καλογήρου, εκεί βρήκε, ακλόνητο τον Παπαγγελόπουλο.

Αυτός λοιπόν, ο κύριος, που έπλεξε έναν φιλικό προς τον Τσίπρα ιστό, στον χώρο της δικαιοσύνης, κάνοντας το προξενιό με την Θάνου και προωθώντας σε θέσεις κρίσιμων ανακριτικών καθηκόντων κάποιες κυρίες της απολύτου εμπιστοσύνης και αρεσκείας του, όπως η κ. Τουλουπάκη, ενημέρωσε τον ελληνικό λαό, από του βήματος της Βουλής, ότι, ως νέος Ηρακλής που καθαρίζει την κόπρο του Αυγείου, θα φέρει σε πέρας «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους». Το σκάνδαλο της Novartis. Μέσω του οποίου, η κυβέρνηση Τσίπρα, επιχείρησε να στείλει σε «ειδικό δικαστήριο» δέκα πολιτικούς αντιπάλους της.

Τώρα που η σκευωρία κατέρρευσε, κανείς δεν περιμένει ευαισθησία από έναν αρχολίπαρο άνθρωπο. Θα μείνει ως την εσχάτη στιγμή καρφωμένος στην καρέκλα του. Αυτή είναι η σταθερή «ιδεολογία» του. Καρέκλα να είναι και ό,τι και ας είναι. Την μια ...καραμανλική, την άλλη τσιπρική.

Ζήτω το ...ηθικό πλεονέκτημα.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr