Διαβάσαμε την δήλωση που πρόεκυψε μετά την συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προκλητικότητα των τουρκικών ενεργειών στην κυπριακή ΑΟΖ. Με το οποίο ζητά από την σύνοδο κορυφής, που θα συνέλθει στο τέλος της εβδομάδος, «να λάβει μέτρα κατά της Τουρκίας, που ανομεί έναντι του διεθνούς δικαίου».

Διαβάσαμε και τις ανακοινώσεις των δυο ισχυροτέρων πολιτικών ομάδων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Με τις οποίες, τόσο το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), όσο και το κεντροαριστερό Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ), που αντιπροσωπεύουν τα δυο τρίτα της Ευρωβουλής, ζητούν ακριβώς το ίδιο από την σύνοδο κορυφής: Να λάβει μέτρα κατά της Τουρκίας.

Παραλλήλως, όμως, διαβάζουμε και τις αναλύσεις διεθνών πρακτορείων και άλλων μέσων ενημέρωσης. Και όλες συγκλίνουν προ μια προοπτική: Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να κρατούν ...μικρό καλάθι ως προς τις προσδοκίες τους για το είδος των «μέτρων» που ενδέχεται να αποφασιστούν.

Διότι στην μια πλευρά της ζυγαριάς τοποθετούνται, ευλόγως, οι αρχές και οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προάσπιση του διεθνούς δικαίου. Η υπεράσπιση της κυριαρχίας όλων των χωρών μελών της Ένωσης. Αυτονόητα πράγματα. Αλλά στο άλλο τοποθετούνται κάποιες σκοπιμότητες που έχουν ειδικό βάρος. Από τον φόβο μήπως «απασφαλίσει» ο Ερντογάν και «αμολήσει» κανένα εκατομμύριο πρόσφυγες που παραμένουν για την ώρα σε τουρκικό έδαφος, σπάζοντας την συμφωνία που έχει υπογράψει με την ΕΕ. Ως το ενδεχόμενο να υπάρξει, έστω και με ανεπίσημη κήρυξη, κάποιο μποϊκοτάζ κατά των ευρωπαϊκών προϊόντων, από μια υπολογίσιμη αγορά, όπως είναι η Τουρκία των άνω των εβδομήντα εκατομμυρίων κατοίκων. Αυτό το τελευταίο καθορίζει και την κουτοπόνηρη στάση ορισμένων χωρών. Με πιο χτυπητή περίπτωση εκείνην της Μεγάλης Βρετανίας, που ενώ είναι με το ενάμισι πόδι εκτός Ένωσης, εντούτοις έχει ακόμη δικαίωμα ψήφου. Και το χρησιμοποιεί. Ασκώντας πιέσεις, ώστε να πέσει το καθεστώς της Άγκυρας στα μαλακά.

Οι αποφάσεις που θα λάβουν στην αναμενόμενη σύνοδο κορυφής, στο τέλος αυτής της εβδομάδος, θα είναι το γράδο με το οποίο θα μπορέσουν οι λαοί της Ευρώπης να μετρήσουν αν έχουν να κάνουν με πολιτικούς ηγέτες, ή με μετρίου αναστήματος πολιτικάντηδες, που είναι ικανοί να καταπίνουν και τις πιο αισχρές προκλήσεις, εν ονόματι μιας επωφελούς, για τα συμφέροντα κάποιων επιμέρους χωρών, διπλωματίας «λεπτών ισορροπιών».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr