Η επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου στιγματίζεται από μια κοινοβουλευτική αήθεια. Το είδος και το εύρος του υπηρεσιακού χαρακτήρα της κυβέρνησης που θα διεξάγει τις εκλογές. Εφαρμόζονται δηλαδή, τα ιδιόρρυθμα πολιτικά μαθηματικά του τσιπρισμού. Κατά τα οποία 2π+2π=4π. Έχουμε δηλαδή, το άθροισμα «προοδευτική παράταξη» συν ...παλιά παπούτσια, όπερ ισούται με το αποτέλεσμα «πλήρης περιφρόνηση πολιτικών παραδόσεων».

Τα θέματα που ανακύπτουν είναι δυο.

*** Πρώτον, ότι ο αριθμός των «υπηρεσιακών» είναι ο μικρότερος που υπήρξε ποτέ. Μόλις δυο. Χωρίς να αντικαθίσταται από υπηρεσιακό πρόσωπο ο υπουργός Δικαιοσύνης, που έχει άμεση ανάμειξη στον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών. Ούτε και το άλλο «μακρύ χέρι» του υπουργού Εσωτερικών, που είναι η υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης, η διαπρέπουσα σε σκανδαλώδη διανομή κονδυλίων προς διάφορους φορείς και πρόσωπα της ...προοδευτικής αυλής και ευνοίας.

*** Δεύτερον, μας ανακοίνωσαν δυο απολύτως κομματικά πρόσωπα, τον Αντώνη Ρουπακιώτη και τον Λευτέρη Κρέτσο ως ...υπηρεσιακούς υπουργούς, γελοιοποιώντας πλήρως την έννοια του υπηρεσιακού υπουργού, που κατά παράδοση έπρεπε να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία ως προσωπικότητα κοινής αποδοχής.  

Ας πάμε λίγο πίσω, για να θυμηθούμε τι σημαίνει κυβέρνηση με υπηρεσιακό χαρακτήρα και αποστολή:

Το 1977 ο πανίσχυρος Κωνσταντίνος Καραμανλής διεξάγει τις δεύτερες εκλογές της μεταπολίτευσης τοποθετώντας στο υπουργείο Δικαιοσύνης τον επίτιμο πρόεδρο του Αρείου Πάγου Σπυρίδωνα Γάγγα, στο υπουργείο Εσωτερικών τον καθηγητή του ΕΚΠΑ Γεώργιο Μητσόπουλο, στο Βορείας Ελλάδος τον επίτιμο αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων  Διονύσιο Αρμπούζη και στην θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου τον πρόεδρο Ενώσεως Συντακτών Γιώργο Αναστασόπουλο.

Το 1985, ο επίσης πανίσχυρος Ανδρέας Παπανδρέου διεξάγει τις εκλογές με υπηρεσιακούς υπουργούς τον πρώην αρεοπαγίτη Κωνσταντίνο Κουνουγέρη στο υπουργείο Δικαιοσύνης, τον επίτιμο πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτη Μαρκόπουλο στο υπουργείο Εσωτερικών, τον πρώην αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αλέξανδρο Φλώρο ως υπουργό Δημοσίας Τάξεως (τωρινό Προστασίας του Πολίτη) και τον καθηγητή του ΕΚΠΑ Μιχάλη Σταθόπουλο ως κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Για να μη σας κουράζω με αναφορές δεκάδων ονομάτων, αυτή η παράδοση συνεχίστηκε σε όλες τις εκλογές της μεταπολίτευσης. Αλλά φαίνεται ότι για τον Αλέξη Τσίπρα αυτά τα κοινοβουλευτικά ήθη και το εθιμικό δίκαιο που δημιούργησαν είναι μέρος του... «παλιού και σάπιου». Διό και τα γράφει στις ....επαναστατικές αρβύλες του. Υποτιμώντας, άλλη μια φορά, την μνήμη και την κρίση των πολιτών.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr