Το καλό, καθώς ακούω τα σχόλια πολλών άλλων ανθρώπων, είναι ότι δεν αισθάνομαι μοναξιά. Είναι προφανές ότι είμαστε πολλοί οι αφελείς σε τούτη την χώρα. Οι οποίοι επιμένουμε να περιμένουμε «καλλιγραφίες από της μαϊμούς τον κώλο». Πολιτικές χειρονομίες, επιβεβαιωτικές πολιτικής και ηθικής ευαισθησίας, από παχύδερμα. Αναγνώριση πολιτικών λαθών, συνοδευόμενη από αυτοκριτική και παραιτήσεις, από εκείνους που ξέρουν μόνο να γαυγίζουν.

Συζητούσαμε, σε μια συντροφιά, τα όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες με επίκεντρο τον κατά Τσίπρα «αψύ Σφακιανό». Και κάποιοι επέμεναν ότι «δεν μπορεί, θα τον «αδειάσει» αυτόν τον τραμπούκο, αλλά δεν θέλει να το κάνει τώρα υπό πίεση. Ίσως κάποια άλλη στιγμή». Θεωρίες που προκάλεσαν το ειρωνικό χαμόγελο και το ανάλογο σχόλιο του πιο νεαρού της παρέας: «Καλά, εσείς είσαστε τελείως off line. Ρε σεις, εδώ πνίγηκαν στις λάσπες τόσοι άνθρωποι στη Μάνδρα, κάηκαν ζωντανοί εκατόν ένας άνθρωποι στο Μάτι και δεν παραιτήθηκε κανένας. Περιμένετε να υπάρξει παραίτηση για τις μα....ιες του Πολάκη;».

«Ε, πως, για το Μάτι δεν παραιτήθηκε ο Τόσκας μαζί με τους αρχηγούς της αστυνομίας και της πυροσβεστικής», τόλμησα να αντιτείνω στον «ζόρικο» νεαρό. Για να εισπράξω αμέσως την αποδοκιμασία του: «Καλά, τόσα χρόνια δημοσιογράφος, υποτίθεται μέσα στα πράγματα, επιτρέπεται να λες τέτοια κουφά;». Και συνέχισε:

«Ο Τόσκας, ο μόνος πολιτικός που τον «παραίτησε» ο Τσίπρας, ένδεκα μέρες μετά και αφού είχε ξεσηκωθεί όλος ο κόσμος, ήταν εύκολη ...Ιφιγένεια. Διότι μπορεί μεν να ανήκει στην κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά δεν είναι κομματικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ανήκει στην κίνηση «Πράττω» του Κοτζιά. Γι' αυτό και τον έφαγε εύκολα, για να σώσει τον Σπίρτζη, τον Ξανθό, τον Πολάκη, τη Δούρου, που ήταν απολύτως συνυπεύθυνοι. Όπως έφαγε εύκολα και τον ίδιο τον Κοτζιά, όταν είχε να επιλέξει ανάμεσα σε αυτόν και τον Καμμένο. Τους αντιμετώπισε ως ύποπτους αποστασίας. Και του βγήκε. Διότι τώρα ο Κοτζιάς κάνει δικό του παιγνίδι. Υποστηρίζει στην Αθήνα τον Γερουλάνο, ενώ ο Τσίπρας καίγεται να πετύχει ένα καλό αποτέλεσμα το πουλέν του, ο Ηλιόπουλος. Καταλάβατε;».

Είδα μερικά κεφάλια να κουνιούνται με έναν τρόπο που έδειχνε σαν να λένε «καταλάβαμε, καταλάβαμε». Ότι είμαστε δηλαδή τόσον αφελείς, ώστε να περιμένουμε από εκείνους που «κατάπιαν» τόσους νεκρούς να ...ευαισθητοποιηθούν, επειδή έσταξε η ουρά του Τσίπρα, ο Πολάκης του.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr