Συνεχίστηκε χθες η διακοπείσα από τις 17 Ιανουαρίου δίκη της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου Λήμνου, η οποία αν και είχε οριστεί να συνεχιστεί στις 27 Μαρτίου, λόγω απουσίας ενός εκ των 12 κατηγορούμενων, η δίκη είχε αναβληθεί.

Η εκδίκαση της υπόθεσης συνεχίστηκε με την κατάθεση του μάρτυρα Παναγιώτη Τριανταφύλλου, που από το 2011 και μετά, ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή στην Τράπεζα και παραμένει στη θέση μέχρι σήμερα, μετά την απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος να θέσει υπό εκκαθάριση τη Συνεταιριστική.

Οι δικηγόροι υπεράσπισης, αρχικά ζήτησαν από την έδρα να μη δεχθεί να εξεταστεί ως μάρτυρας, αφού δεν είχε καταθέσει στην προδικασία στην συγκεκριμένη υπόθεση.

Ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου είναι βασικός μάρτυρας στη μεγάλη υπόθεση για τη διαχρονική λειτουργία της Συνεταιριστικής Τράπεζας   και έχει συντάξει πόρισμα 1.200 σελίδων, για όλα τα γεγονότα στη διάρκεια της λειτουργίας της Τράπεζας.

Η Εισαγγελέας, κρίνοντας προφανώς ότι είναι σημαντική η κατάθεσή του, απέρριψε το αίτημα των συνηγόρων.

Ξεκινώντας την κατάθεσή του, ο σημερινός διευθυντής της υπό εκκαθάριση τράπεζας, επισήμανε ότι το μόνο που επιθυμεί είναι με τη μαρτυρία του να φωτίσει όσο γίνεται τα γεγονότα της περιόδου, ενώ τόνισε ότι δεν επιθυμεί ούτε να αδικήσει, αλλά ούτε και να ευνοήσει κανέναν από τους κατηγορούμενους.

Ο ίδιος ο Π. Τριανταφύλλου περιέγραψε τα γεγονότα της περιόδου, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι μάρτυρες, επισημαίνοντας ότι το άνοιγμα της τράπεζας και η κάλυψη των επιταγών του συγκεκριμένου δανειολήπτη από ίδια κεφάλαια, αναμφισβήτητα προκάλεσε μεγάλη ζημιά. Απαντώντας δε, σε ερώτηση συνηγόρου, για το αν μειώθηκε η περιουσία της τράπεζας εξαιτίας αυτής της κατάστασης και των δανείων που δόθηκαν στον όμιλο του συγκεκριμένου επιχειρηματία, επισήμανε ότι η ζημιά που προκλήθηκε είναι 3,5 εκατομμύρια ευρώ και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί: «Αν υπάρχει κάποιος που την αμφισβητεί, τότε δεν είμαστε στην ίδια δικαστική υπόθεση». Εξηγώντας λίγο περισσότερο το συλλογισμό του, επισήμανε ότι οι τράπεζες γενικότερα έχουν διαφορετικό τρόπο υπολογισμού κερδών και ζημιών απ' ό,τι μία εμπορική επιχείρηση. Διευκρίνισε πως δεν ήταν την περίοδο εκείνη στέλεχος της Τράπεζας και ότι δεν μπορεί να γνωρίζει σε πραγματικό χρόνο, τους διαλόγους και τις συζητήσεις που γινόταν στα Διοικητικά Συμβούλια. Όπως είπε, το διάστημα εκείνο τα πρακτικά που τηρούνταν ήταν συνοπτικά και δεν καταγραφόταν λεπτομέρειες των διαλόγων μεταξύ των μελών. Αν, όμως, υπήρχαν σημαντικά στοιχεία, όπως ερωτήσεις ή αντιρρήσεις, τότε αυτά περιλαμβάνονταν κανονικά στα πρακτικά. Μία άλλη σημαντική λεπτομέρεια που ανέφερε ο Π. Τριανταφύλλου, είναι το γεγονός ότι οι κασέτες όπου είχαν μαγνητοφωνηθεί οι συνεδριάσεις για το 2004 έως τις αρχές του 2005, έχουν εξαφανιστεί και κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκονται.

Αναφερόμενος στα περιστατικά, τόνισε ότι από το Μάιο του 2004 στο Διοικητικό Συμβούλιο (φαίνεται μέσα από τα πρακτικά), είχαν αρχίσει οι ερωτήσεις από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, για το αν καλύπτονται οι επιταγές και αν τα χρήματα της τράπεζας είναι εξασφαλισμένα. Σε κάθε περίπτωση, επισήμανε ο μάρτυρας, οι απαντήσεις που έπαιρναν ήταν μεν θετικές, χωρίς, όμως, αυτό να απαλλάσσει από τις ευθύνες τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Απαντώντας σε ερωτήσεις  συνηγόρων, ο Π. Τριανταφύλλου σημείωσε ότι ναι μεν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου δεν είχαν τραπεζικές γνώσεις, όταν, όμως, δίνονται σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ δάνεια και καλύπτονται επιταγές από τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες εγγυήσεις, δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Επισήμανε δε, ότι πιθανόν κάποιες από τις εισηγήσεις των χορηγήσεων να έφταναν ελλιπείς στα χέρια των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και κάποιοι φάκελοι δεν είχαν επαρκή οικονομικά στοιχεία για τις εξασφαλίσεις της τράπεζας. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ανέφερε, όφειλε το Διοικητικό Συμβούλιο να είναι πιο προσεκτικό και να μην αποδέχεται αυτές τις εισηγήσεις από το Διευθυντή και τους υπαλλήλους: «Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, θα έπρεπε να γίνονται ερωτήσεις για όλα τα ζητήματα».                                             Μ. Χατζηγεωργίου

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»