Ο Χ. Μαυραχείλης, απολύθηκε ουσιαστικά πριν από δύο χρόνια περίπου, μαζί έναν ακόμη συνάδελφό του, ωστόσο ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε την απόλυση αυτή, που χαρακτηρίζει παράνομη και καταχρηστική.

Ο ίδιος θεωρεί ότι απομακρύνθηκε από τη θέση του επειδή την περίοδο της μεγάλης προσφυγικής κρίσης και συγκεκριμένα το φθινόπωρο του 2015, όπου είχαν γίνει πολλά ναυάγια, αρνήθηκε να θάψει νεκρούς σε σημεία του νεκροταφείου, όπου ήδη ήταν θαμμένοι άλλοι άνθρωποι.

«Με είχαν ενημερώσει μήνες πριν ξεκινήσει η μεταναστευτική κρίση και τα απανωτά ναυάγια με τους νεκρούς, ότι η συγκεκριμένη περιοχή του νεκροταφείου είναι γεμάτη και ότι δεν μπορούν να θαφτούν άλλοι άνθρωποι. Κατά κύριο λόγο, όμως, στο χώρο αυτό, ήταν θαμμένοι μετανάστες από παλαιότερα ναυάγια, τους οποίους κατά καιρούς αναζητούσαν, είτε οι συγγενείς τους, είτε η Ύπατη Αρμοστεία. Όταν μου δόθηκε η εντολή να θάψω στη ζώνη αυτή του νεκροταφείου, αρνήθηκα να το κάνω, θεωρώντας ότι μια τέτοια ενέργεια δεν είναι σύννομη και ηθική, τη στιγμή που υπάρχουν κι άλλοι νεκροί θαμμένοι στον ίδιο χώρο.

Η απόλυσή μου, ήρθε λίγο καιρό αργότερα. Δεν την αποδέχθηκα, ούτε και την υπέγραψα ποτέ. Από την ημέρα εκείνη ξεκίνησε και ο Γολγοθάς μου. Προσπάθησα να βρω το δίκιο μου, κανένας, δυστυχώς, δεν δέχθηκε ποτέ να ακούσει την άποψή μου και να με βοηθήσει και όσοι με άκουσαν, δεν θέλησαν να με στηρίξουν.

Έχω οικογένεια και παιδιά που σπουδάζουν. Δυστυχώς, η οικονομική μου κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και έχω βρεθεί σε αδιέξοδο και απόγνωση. Ούτε οίκτο ζητώ, ούτε να μου δώσουν χρήματα. Το μόνο που θέλω είναι να επιστρέψω στη δουλειά μου, που έκανα ευσυνείδητα, χωρίς να προσβάλω ή να ενοχλήσω κανέναν μέχρι την ημέρα που με απέλυσαν, χωρίς να μου δώσουν εξηγήσεις.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»