Αποφεύγω, όσο μπορώ, να παίρνω μέρος στο παιγνίδι των προγνωστικών περί τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Διότι θεωρώ ως μια από τις νοσηρές συνήθειες της πολιτικής μας ζωής αυτή την διαρκή συντήρηση της αβεβαιότητας περί τις πολιτικές εξελίξεις. Το ότι δηλαδή, οι προοπτικές που διαγράφονται δεν εδράζονται επί της λογικής και ενός σοβαρού κοινοβουλευτικού ήθους των εκάστοτε εξουσιαστών, αλλά συνιστούν αποθέωση της κουτοπονηριάς και της μικροκομματικής νοοτροπίας.

Μας ενημέρωσε, με την προχθεσινή ομιλία του, ο πρωθυπουργός ότι πολλοί και πολύ τον ...γαργάλησαν για να στήσει τις κάλπες των βουλευτικών εκλογών μαζί με εκείνες της ευρωβουλής και της αυτοδιοίκησης. Αλλά εκείνος «αντιστάθηκε». Και θα το πάει ως το τέλος. Κλέβοντας ακόμη και λίγες ημέρες, μετά την 15η Σεπτεμβρίου, όταν τυπικώς συμπληρώνεται η τετραετία. Είναι μια επιλογή, η οποία, μέσα στο κλίμα που διαμορφώνεται από τις δημοσκοπήσεις, μοιάζει με τη «λογική» του χαρτοπαίκτη. Που, ενώ χάνει συνεχώς, δεν λέει να σταματήσει. Προσδοκώντας ότι ίσως «ρεφάρει» στον επόμενο γύρο.

Κανονικώς θα έπρεπε να πάρουμε, μια τέτοια δήλωση, από πρωθυπουργικών χειλέων εκπορευόμενη, απολύτως τοις μετρητοίς. Αλλά επειδή τα συγκεκριμένα χείλη ανήκουν στον Αλέξη Τσίπρα, που θα μείνει στην διεθνή πολιτική ιστορία με το προσωνύμιο ο «κωλοτούμπας», είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να κρατάμε κάποια «πισινή».

Κανονικώς μια τέτοια δήλωση θα οδηγούσε σε ήρεμο πολιτικό βίο ως το φθινόπωρο. Αλλά με τα συγκεκριμένα δεδομένα, το μόνο που μας «προσφέρει» είναι η αποδιοργανωτική πραγματικότητα μιας παρατεταμένης εκλογικής περιόδου. Που άρχισε τον Ιανουάριο, με την «ηρωική έξοδο» του Καμένου και τις κοινοβουλευτικές αθλιότητες που ακολούθησαν. Και θα συνεχίζεται για όσους μήνες ...κάνει κέφι ο κ. Τσίπρας.

Διότι μπορεί μεν ο ίδιος να το επιθυμεί και να το επιχειρήσει, να φθάσει ως τον Οκτώβριο, αλλά αν το αποτέλεσμα που θα βγάλουν οι κάλπες του Μαΐου είναι συντριπτικό εναντίον του κόμματός του, κάθε μέρα παραμονής στην εξουσία, μιας κυβέρνησης χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, θα έχει δυσβάστακτο κόστος για τον τόπο. Και για την εύθραυστη οικονομία μας και για την λειτουργία της κρατικής μηχανής.

Εκ των πραγμάτων, είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφθούμε ότι ή έχει, πάλι, αυταπάτες, είτε μπλοφάρει, ελπίζοντας να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του, με εκλογές ...μέσα «στα μπάνια του λαού». Μάιος, «κοντή γιορτή, εδώ κοντά και η Κυριακή».

 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr