Μιλούν ακόμη για την εξουσία, δεν την απομυθοποιούν τουναντίον θέλουν από το μερτικό της, επιθυμούν να γευτούν τους καρπούς της. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν τόσα χρόνια, σε πείσμα όλων των επαναστάσεων, αυτοί μιλούν ακόμη για τα μοιράδια και τις οχυρωμένες απόκοσμες πόλεις, που εγκλωβίζουν την αυθορμησία και την εξεγερτική διάθεση κατά του όποιου ορθολογισμού και τυπολατρίας.

Ο άκρατος επιστημονισμός αντάμα με την οργιαστική αδιαφορία για την τύχη του διπλανού, αλλά και την κυνική ομολογία ότι δεν τον γνώριζαν όταν συλλαμβάνεται ως τρομοκράτης ή άλλος δράστης, αυτή η τυφλή υπακοή στον επιστημονισμό και τα επιτεύγματά της που σάρωσαν την φιλοσοφική σκέψη χωρίς να την ξεπεράσουν, όλα αυτά αναπαράγονται από τις παραγωγικές δυνάμεις του σήμερα που απαξιώνουν τον καταγγελτικό λόγο και υποβαθμίζουν με κάθε μέσον την αντιεξουσιαστική διάθεση.

Αυτή, όμως, παραμένει επίκαιρη, αλλά πάνω απ' όλα συγχρονισμένη με τις διαμαρτυρίες των πολιτών για την περιβαλλοντική υποβάθμιση, αλλά και την συμπερίληψη της οικολογίας στα κιτάπια και τα «ευαίσθητα» τμήματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης των μεγαλοεταιρειών ή των τραπεζών, που οικειοποιούνται απροκάλυπτα τους αγώνες των πολιτών και μεταβάλλονται από μολυντές σε προστάτες. Εκεί έχει φτάσει η πονηριά του συστήματος, εκεί έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για ποδηγέτηση του κόσμου μέσα από ψευτοδράσεις και πονηρές συλλογικές πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην διαφήμιση των δομών της οικονομικής εξουσίας.

Μιλούν λοιπόν, πολλοί ασυναίσθητα ή συνειδητά για εξουσία και καλά αμειβόμενη εργασία, που εξαρτάται από τον χαφιεδισμό στον χώρο εργασίας, αλλά και την υπόσκαψη των προσπαθειών του συναδέλφου. Αλληλεγγύη μόνο στις κατ' ιδίαν συζητήσεις των διακοπών, όνειρα μόνο για την κατάκτηση μιας μεγαλύτερης θέσης στην ιεραρχία, για να αποδειχθεί πως οι ικανότητες και όχι τα χτυπήματα κάτω από την μέση, σε έκαναν διευθυντή τμήματος και προϊστάμενο. Κοινώς πως δεν είσαι εσύ ο σπιούνος, πως αυτά συμβαίνουν αλλού.

Η εξουσία αυτό ακριβώς κάνει, σε μετατρέπει σε πρεσβευτή της, σε κάνει να πιστεύεις πως ο αγώνας μέσα από το σύστημα για την διαιώνισή του είναι ο ιδανικός κόσμος και πως όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά εφηβικές επιθυμίες και φαντασιώσεις. Ανεβασμένοι στον θώκο του επιστημονισμού, προσκυνώντας με κάθε τρόπο τα μοιράδια της εξουσίας, οι νέοι κήρυκες της ανισότητας και του όψιμου καθεστωτικού εκμοντερνισμού, διακηρύττουν σε πρωτίστως χαμηλούς τόνους πως αυτό προέχει, να εκτελούνται οι εντολές και να πολυδιαφημίζονται οι καλές πρακτικές των πολυμορφικών εταιρειών.

Και αν αυτό δεν είναι παρά μια δήθεν στείρα αντιπαράθεση με το διεθνές εξουσιαστικό στάτους που εκπορεύεται από τα γνωστά λημέρια της ΕΕ και του ΟΗΕ, ας ρίξουμε μια ματιά και μόνο ολόγυρά μας και ας αναλογιστούμε ποιες είναι οι ευθύνες μας για το σημερινό κατάντημα. Εν ολίγοις, πόσο έχουμε συμμετάσχει σε τούτη την εμποροπανήγυρη με τα τελευταία μοντέλα κινητών και τάμπλετ και πόσο καμαρώνουμε, όταν τα παιδιά μας προορίζονται ως κλώνοι του μελλοντικού συστήματος εξουσίας μέσα από αυτήν ακριβώς την παιδευτική διαδικασία. Και ναι, ενώ γενιές περνούν και ξαναπερνούν, το παραμύθι είναι το ίδιο, ο συμβιβασμός με τις νέες ολιγαρχίες ταπεινός και αντιγραφικός.

Μιλούν για την νέα εξουσία, αφού παραιτήθηκαν από τις όποιες αξιώσεις για έναν άλλο κόσμο, πιστεύοντας πως ο τωρινός είναι ο αληθινός. Μιλούν ή κραυγάζουν που τα παιδιά τους παρεκκλίνουν της πορείας και στην καλύτερη περίπτωση θεωρούν πως «εφηβεία είναι και θα περάσει». Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος, αυτός ήταν πάντα, δεν ξέρω μόνο αν θα παραμείνει ο ίδιος. Εξάλλου, οι προφήτες έχουν πια εκλείψει όσο η τεχνολογία θα φτάσει να σου προκαθορίζει ακόμη και την μέρα που θα πεθάνεις, όσο οι Θεοί του σήμερα θα σε κάνουν να ψάχνεις Wi-Fi, για να συντονιστείς με τους φίλους σου και τα social-media δεν θα μετατρέπονται σε θύλακες αντίστασης, αλλά κουτσομπολιού.

Μιλούν ακόμα για εξουσία, επαίρονται για τα επιτεύγματα του μεσσιανικού ολοκληρωτισμού, θεωρώντας τον ως τον καλύτερο στόχο της ψευτοεκπαίδευσης και όχι της Παιδείας. Γιατί αυτό θέλουν για σένα και τα παιδιά σου, να σε κρατούν χαμηλά κοιτώντας αφ' υψηλού το κατόρθωμά τους, να ζεις στους τέσσερις τοίχους και τα όνειρά σου να περιορίζονται σε στατικά πλάνα ενός ακόμη πιο ασφυκτικού οικονομικά μέλλοντος, με μερικά διαλείμματα τεχνητής ψυχαγωγίας. Να σε μετατρέψουν σε νέο επιστάτη της εφιαλτικής τους παγκόσμιας φάρμας. Το επίτευγμά τους η φυλακή σου.