Τα μεγάλα λόγια για την πρόοδο της χώρας δίνουν και παίρνουν, την ίδια στιγμή που τα φλερτ της κυβέρνησης με ανεξάρτητους βουλευτές επιχειρούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Τα πολιτικά παιχνίδια που στήνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είναι περίπλοκα και ο εναπομείναν χρόνος μέχρι την εκλογική αναμέτρηση είναι κρίσιμος, για τις όποιες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις.

Το καλοκαίρι βαίνει προς το τέλος του και ένας νέος γύρος περικοπών και σκληρής φορολόγησης αναμένεται να κάνει σύντομα την εμφάνισή του. Αυτό που παρατήρησε κανείς την περίοδο των διακοπών, είναι ότι οι κάτοικοι των πόλεων δεν εγκατέλειψαν για μέρες τα σπίτια τους, γιατί ούτε λεφτά υπήρχαν, ούτε φτηνές επιλογές τουριστικών προορισμών ήταν διαθέσιμες.

Άλλοτε η Αθήνα το Δεκαπενταύγουστο ήταν έρημη. Αυτή την φορά και κυκλοφορία υπήρχε και κόσμος. Αυτό από μόνο του, δείχνει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα οικονομικά του κόσμου έχουν χειροτερέψει και είναι να απορεί κανείς πώς η κυβέρνηση βρίσκει το θάρρος να μιλά για ανάπτυξη, την στιγμή που δεν υπάρχει η παραμικρή κίνηση στην αγορά.

Αν παρατηρήσει κανείς επισταμένως την κίνηση στα εμπορικά μαγαζιά, θα απογοητευτεί από την μηδαμινή ανταπόκριση του κόσμου, την αδυναμία αγοράς ακόμη και φτηνών προϊόντων ή προσφορών, αλλά και την πρωτόγνωρη έλλειψη ρευστού, που δυσχεραίνει σε αφάνταστο βαθμό τις πληρωμές των όποιων υποχρεώσεων και την εξόφληση των λογαριασμών.

Πρόκειται για ένα παρατεταμένο δράμα, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εξάλειψη των ευκαιριών και των δυνατοτήτων ψυχαγωγίας και αναψυχής, που τόσο πολύ χρειάζεται ο άνθρωπος, για να γεμίσει τις μπαταρίες του. Όλοι και όλα δουλεύουν για να επιβιώνει ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού, για να διασκεδάζει μια μικρή μειοψηφία σε βάρος όλων των υπολοίπων. Η μειοψηφία αυτή, ούτε καν έχει αντιληφθεί σε τι κόσμο ζει, αν υπάρχουν στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων, αν με λίγα λόγια, η χώρα βρίσκεται εδώ και χρόνια στον οικονομικό βούρκο.

Παρά την κατάσταση αυτή, παρά το γεγονός ότι η φτώχεια συνεχίζει να αποστερεί από χιλιάδες πολίτες τις δυνατότητες απεγκλωβισμού, οι κυβερνώντες, μαζί με την αντιπολίτευση στο σύνολό της, συνεχίζουν να παίζουν με τον πόνο του καθενός, διασταυρώνοντας τα ξίφη τους σε θέματα που απαιτούν άμεσες λύσεις και μάλιστα χωρίς την παραμικρή αργοπορία.

Αντί λοιπόν, να φροντίσουν για τους πολίτες, αντί να τους ελαφρύνουν από τα δυσβάσταχτα χρέη, οι υπηρεσίες του κράτους στέλνουν τα καλοκαιρινά ραβασάκια για την τακτοποίηση των οφειλών, λες και η χώρα έχει ξεφύγει από την κρίση και ως δια μαγείας όλοι έχουν αποκτήσει και πάλι ρευστό. Έτσι είναι, όμως.

Ποτέ το κράτος με τις υπηρεσίες του δεν διευκόλυναν στο παραμικρό τον πολίτη, δεν του επέτρεψαν ακόμη και αυτές τις τρισάθλιες εποχές να ανασάνει από τα χρέη, που σε τελευταία ανάλυση, το ίδιο το κράτος με την πτώχευσή του δημιούργησε, με τις συνεχείς περικοπές μισθών και την ανελέητη λιτότητα.

Για να μην μπορεί ο μέσος πολίτης να επιβιώσει και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, σημαίνει ότι το επίσημο κράτος έκλεισε όλες τις διόδους, προκαλώντας γενική αναταραχή. Αντί λοιπόν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, αντί να φροντίσουν να  εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους πολίτες, τους καλούν να είναι συμμέτοχοι στις κοκορομαχίες και να αποφασίσουν με συνοπτικές διαδικασίες για το ποιος λέει την αλήθεια και ποιος όχι.

Την ίδια στιγμή βέβαια, καταστρώνουν τα προεκλογικά τους σχέδια, με θεαματικές μεταγραφές και προσεγγίσεις, με αλλαγές κομματικών στρατοπέδων, που φαίνονται εφικτές όσο οι ιδεολογίες ξεπέφτουν. Παντού αδιέξοδο και παρακμή. Παντού παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και ίντριγκες, με απώτερο στόχο την εξασφάλιση της ψήφου.

Ελλάδα 2018, η πραγματικότητα μιας χώρας σε εγκατάλειψη. Οι πρωτοβουλίες για ανακούφιση των πολιτών, έχουν σταματήσει οριστικά. Με όχημα την υποτιθέμενη ανάπτυξη, με την συνεχή προβολή του τέλους των μνημονίων, βάζουν μπρος μια αμφιλεγόμενη αναπτυξιακή προοπτική, από την στιγμή που δεν έχουν απέναντί τους έναν λαό που συνηγορεί σε νέα μέτρα και που δεν έχει ακόμη συνέλθει από τις παρενέργειες των παλιών. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, θεωρεί πως το αύριο θα δείξει την πορεία της χώρας, πως με νέες πολιτικές θα εκλείψει η φτώχεια. Λογαριάζοντας την πορεία αυτή χωρίς τους πολίτες, ποιυ εξακολουθούν να υφίστανται τα πάνδεινα.