Οι μόνοι που δεν πρέπει να μιλούν αυτές τις κρίσιμες ώρες του απολογισμού των νεκρών και των τραυματιών από την πυρκαγιά στο Μάτι, είναι οι εκπρόσωποι των κομμάτων, που μέσα στον πανικό τους αραδιάζουν ένα σωρό ανοησίες για τα αίτια της εξάπλωσης της πυρκαγιάς, με αποκορύφωμα το επιχείρημα ότι το μποτιλιάρισμα από τα αυτοκίνητα τις ώρες της φωτιάς, ήταν η αιτία για τα τόσα πολλά θύματα.

Την λέξη «εκκένωση» προφανώς δεν την έχουν ακούσει ποτέ, ούτε φυσικά φαντάζονταν ότι κάποια μέρα η άναρχη ρυμοτομία θα ήταν η βασική αιτία για τα καταστροφικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς.

Είναι το λιγότερο εξοργιστικό, να βλέπεις στις τηλεοπτικές οθόνες να παρελαύνουν όλοι αυτοί οι κομματικοί θίασοι με τους δακρύβρεχτους εκπροσώπους τους, που προσπαθούν να καθησυχάσουν τον κόσμο, ισχυριζόμενοι πως τούτες τις στιγμές επιβάλλεται η σιωπή.

Είναι τόσο βουβή η οργή των ανθρώπων, που μέσα στην στενοχώρια τους δεν ξέρουν πού να ξεσπάσουν, με ποιους από όλους να τα βάλουν και ποιους να στήσουν στα τρία μέτρα για αυτό το αποτρόπαιο συμβάν, που έχει κάνει την χώρα ολόκληρη να στενάζει.

Αυτή η τραγωδία όμως, έχει ενόχους και φταίχτες. Και εξηγούμαι: Το επιχείρημα ότι τούτες τις ώρες δεν πρέπει να γίνεται απόδοση ευθυνών, δεν ισχύει. Πότε δηλαδή, θα διεξαχθούν οι συζητήσεις; Όταν ο πόνος θα έχει κοπάσει και οι αερολογίες των κομμάτων θα μπορούν να ακουστούν καλύτερα;

Είναι γνωστή εδώ και χρόνια η τακτική τους. Πρώτα καμώνονται πως είναι περίλυποι και έπειτα ανοίγουν το στόμα τους και εκστομίζουν την κάθε παράλογη θεωρία τους. Εκ των υστέρων βέβαια, δεν γίνεται τίποτε. Ακόμη και τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης που «βγάζουν γλώσσα» κατηγορώντας τα μεγαλύτερα, έχουν παρόμοιες, αν όχι ίδιες ευθύνες στην τραγωδία. Μήπως δεν διαδραματίζουν κάποιο ρόλο και αυτά στην εξέλιξη του φαινομένου της χώρας, που με την παραμικρή καταστροφή διαλύεται ολόκληρος ο κρατικός της μηχανισμός; Αν ρίξουμε μια ματιά στις επερωτήσεις, σχετικά θέματα δεν θα βρούμε.

Τι μένει λοιπόν, να γίνει; Να αυτοοργανωθούν οι πολίτες στις γειτονιές και τις πόλεις, να προστατέψουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, να μην περιμένουν σε καμία περίπτωση τον κρατικό μηχανισμό να τους συμπαρασταθεί. Όλη αυτή η κινητοποίηση έγινε γιατί υπήρξαν  δεκάδες θυμάτων. Αν είχε καεί μόνο το πράσινο, δεν θα μιλούσε κανείς. Έτσι είθισται σε αυτή την χώρα: πρέπει να συμβεί το μοιραίο, για να σπεύσουν όλοι να κάνουν γνωστή την αλληλεγγύη  τους και φυσικά δεν μιλώ για τους αμέτρητους νέους που έσπευσαν να συνδράμουν εθελοντικά, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως το επιχείρημα ότι οι νέοι «ξημεροβραδιάζονται στις καφετέριες και τα μπαρ», ξεχειλίζει από φαιδρότητα.

Οι νέοι άνθρωποι απέδειξαν πόσο ευαίσθητοι είναι σε παρόμοια γεγονότα, με πόση αυτοθυσία σπεύδουν να βοηθήσουν τους πληγέντες. Σ' αυτούς τους νέους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Στα κόμματα, όμως, θα πρέπει να επιδειχθεί θεαματικά το γύρισμα της πλάτης, θα πρέπει όλοι μας να προετοιμαστούμε για την τιμωρητική ψήφο. Αυτό βέβαια, δεν φτάνει για να φέρει πίσω τους ανθρώπους που χάθηκαν, τα ζώα και την φύση. Πρέπει, όμως, κάποια στιγμή να δοθεί μια ηχηρή απάντηση από τον κόσμο, έστω και αν αυτό συμβεί λίγο μετά από μια τέτοιας έκτασης τραγωδία. Αλλιώς θα αφήσουμε τα κόμματα για μια ακόμη φορά να αλωνίζουν με τις αστείες ανακοινώσεις τους, ότι τάχα αν ήταν εκείνα στην εξουσία, δεν θα είχε συμβεί το κακό. Ανοησίες, αλλά πάραυτα στοχευμένες.