Μπορείς να τους αποστομώσεις που δεν έχεις πιστέψει στο παραμικρό όσα σου υποσχέθηκαν και προτίμησες να πορευθείς με τις δικές σου δυνάμεις, με όχημα την ελπίδα για κάτι διαφορετικό, μακριά από την μιζέρια του χθές, σε μια χώρα που ούτως ή άλλως έχει χάσει προ πολλού την ταυτότητά της, πολιτική και πολιτιστική.

Μπορείς να τους δείξεις ότι δεν έμεινες μόνος σε αυτή την πορεία, πως πολλοί ακόμη συγχνωτίζονται στους ίδιους ρυθμούς, πως το παιχνίδι δεν κερδήθηκε ακόμη από όλους αυτούς που βύθισαν την χώρα την ιστορική αυτή χώρα στην θλίψη και την δυστυχία. Επειδή πάνω απ' όλα οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για το κατάντημα της Ελλάδας όλες αυτές τις δεκαετίες, επειδή οι χειρισμοί τους σε πολιτικά και οικονομικά θέματα ήταν οι πλέον θλιβεροί εδώ και πολλές δεκαετίες, εσύ πρέπει να δείξεις με κάθε τρόπο ότι ούτε κατάπιες αμάσητη την σερβιριζόμενη τροφή, ούτε βολεύτηκες στα κηρύγματα που αφορούσαν την έξοδο της χώρας από την κρίση, κηρύγματα που λάμβαναν χώρα καθημερινά, κηρύγματα που στόχευαν την υπομονή σου, που δεν λογάριαζαν τις αντιδράσεις και τα αιτήματά σου για μια άλλη κοινωνία.

Η δουλειά τους ήταν αυτή, να σε πείσουν με κάθε τρόπο πως οι «παλιές εποχές» πέρασαν, πως έχουμε ήδη εισέλθει σε νέα δεδομένα που καθορίζουν την ζωή και την σκέψη του μέσου πολίτη. Θα έλεγα χωρίς καμμία επιφύλαξη πως η αγωνία τους ήταν η δική σου αγκίστρωση σε αυτά ακριβώς τα κηρύγματα, η απόλυτη εμπιστοσύνη σου στις ενέργειές τους, ο ολοφυρμός σου που δεν τους είχες επίλέξει από παλιά, γιατί τάχα συνειδητοποίησες ότι η αριστερά στην εξουσία είναι το καλύτερο δώρο.

Έλα ντε όμως, που και ιστορία γνωρίζεις και τον ρόλο της αριστεράς καταδικάζεις ιστορικά, όπως ακριβώς και της δεξιάς... Είναι άτυχοι για το ποιον παλεύουν να πείσουν, τον πολίτη που δεν έχει πνίξει μέσα του εγκλήματα που διεπράχθησαν από όλες τις μεριές στον εμφύλιο, τον πολίτη που δεν λησμονεί τον προβοκατόρικο ρόλο της αριστεράς στο σύνολό της στα παγκόσμια κοινωνικο-απελευθερωτικά κινήματα, την όλη τους πρακτική, όταν οι λαοί ξεσηκώνονταν και απαιτούσαν εδώ και τώρα μιά άλλη κοινωνία όπως στην Ισπανία το 36 ή στην Γαλλία το 68. 

Το πείραμα της κυβερνώσας αριστεράς στην Ελλάδα που πασπαλίστηκε και γαρνιρίστηκε με την αναμενόμενη κατά άλλα συνεργασία με την εθνικιστική δεξιά, δεν έχει να προσθέσει τίποτε παρά μονάχα την συνέχιση του μοντέλου της συγκυβέρνησης το 89 μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Η συνέχιση αυτής της τακτικής δεν εκπλήσσει σε καμία περίπτωση τον υποψιασμένο πολίτη. Ούτε φυσικά οι φανφαρολογίες της ΝΔ, της συνήθους υπόπτου «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» και του ΚΚΕ αλλά και το τραγικό γεγονός της ανόδου της Χρυσής Αυγής μπορούν να πτοήσουν τον υποψιασμένο πολίτη, γιατί αυτός τα γνώριζε από παλιά όλα αυτά ότι θα συμβούν κάποια στιγμή καθώς στην Ελλάδα δεν συνέβησαν ποτέ κοσμογονικές αλλαγές, ούτε έλαβαν χώρα σοβαρά επαναστατικά κινήματα.  

Μπορείς λοιπόν έχεις πολλά περιθώρια να τους κλείσεις το στόμα και να τους κάνεις να ανησυχήσουν από την στιγμή που δεν κατάφεραν να πνίξουν μέσα σου την εξεγερσιακή διάθεση. Ποιος είναι επαναστάτης σήμερα; Αυτός που δεν έχασε το κουράγιο του και πορεύεται με όχημα την ελπίδα για μια διαφορετική κοινωνία, αυτός που δεν πίστεψε ποτέ ούτε σε Δεξιά, Κέντρο, σοσιαλιστές και αριστερά, αυτός που πάντα έβλεπε όλους αυτούς τους κομματικούς σχηματισμούς όχι απλά με καχυποψία αλλά με βεβαιότητα ότι επιζητούν την εξουσία για να φάνε περισσότερα και να βολέψουν τους δικούς τους.

Αυτό έκαναν πάντα, και μάλιστα καμουφλαριζόμενοι πίσω από διαφορετικές ονομασίες και εμβλήματα. Υπάρχει λοιπόν, ακόμη καιρός να τους δείξεις ότι δεν έχεις παραιτηθεί, να υψώσεις την γροθιά σε όλων των ειδών τα κατεστημένα, να μην επιθυμήσεις να φας από το ίδιο πιάτο με τους κάθε λογής διεφθαρμένους της εξουσίας. Ναι, δεν είναι αργά παρά μονάχα για όσους έχουν αποκοιμηθεί νωρίς από τις κομματικά παραμύθια. Ένας ύπνος βαθύς και σκοτεινός.