Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση συνεχίζουν να εμπαίζουν τον λαό στο όνομα της κυριαρχίας και της διασποράς ψευδών πληροφοριών, που αν μη τι άλλο δεν ενδιαφέρουν τον μέσο πολίτη. Είναι τόσο μεγάλη η ροή των πληροφοριών αυτών, από την μια για έξοδο από την κρίση, και από την άλλη για περαιτέρω βύθιση της χώρας στο οικονομικό τέλμα, που νομίζεις πως από μόνες τους αυτές οι πληροφορίες στοχεύουν στο να τιθασεύσουν την ορμή και οργή παράλληλα των πολιτών ενάντια στην γενικευμένη εξαπάτηση.

Γιατί ο στόχος κυβέρνησης και αντιπολίτευσης είναι ακριβώς αυτός, να υφαρπάξουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους και να δημιουργήσουν απόσταση ασφαλείας μεταξύ τους. Στο εν λόγω παιχνίδι συμμετέχουν και άλλα μικρότερα κόμματα, που από την μια μεριά πασχίζουν να κρατηθούν στο κοινοβούλιο, όπως οι ΑΝΕΛ ή η Ένωση Κεντρώων και από την άλλη ποντάρουν είτε στην παράταση συνεργασιών, είτε στην εξασφάλιση της εμπιστοσύνης μερίδας των απογοητευμένων ή αδιάφορων μαζών.

Στην όλη ιστορία μπλέκονται και πολλά φυλοκυβερνητικά ή αντικυβερνητικά ΜΜΕ, που προσπαθούν να δώσουν μία άλλη διάσταση στο κομματικό παιχνίδι, που επί πολλές δεκαετίες προκαλεί έμφραγμα στις πολιτικές απόψεις των πολιτών. Βλέπουμε λοιπόν, πως το τοπίο δεν αλλάζει και όλα θυμίζουν προεκλογική φιέστα, αν υποτεθεί πως η κυβέρνηση θέλει να ρισκάρει την διαφορά που την χωρίζει στις δημοσκοπήσεις από την πρωτοπόρο ΝΔ και να ανατρέψει τα ως τώρα δεδομένα.

Από την μεριά της η ΝΔ, που έχει κάθε λόγο να γίνουν νωρίτερα οι εκλογές για να μην ψαλιδιστεί περαιτέρω η διαφορά, όχι απλώς δεν προτείνει τίποτε για έξοδο από την κρίση, αλλά προειδοποιεί ποικιλοτρόπως πως ο αγώνας επιβίωσης θα είναι και πάλι μεγάλος. Κοινώς, ας ετοιμαστούν οι πολίτες και για άλλες θυσίες.

Η κυβέρνηση, βέβαια, διαλαλεί καθημερινά πως άρχισε κιόλας η ανάπτυξη, πως ο χρόνος μετρά πια υπέρ των πολιτών. Πού βασίζει όλη αυτή την επιχειρηματολογία; Μα φυσικά στις ρήσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, αλλά και στα γραφόμενα στον ξένο τύπο, ότι τάχα η Ελλάδα αναπνέει και πάλι και πως τα χρόνια της ευημερίας είναι κοντά.

Έχει παραγίνει αυτό το φραστικό παιχνίδι, με πανηγυρισμούς από την μια και κατηγορίες από την άλλη. Αυτό που απομένει στον κόσμο δεν είναι παρά να ξεμασκαρέψει όλη τούτη την οπερέτα, και να βάλει μπροστά το λογικό κατά όλης αυτής της φαντασιακής πατέντας που ακούει στο όνομα «αναπτυξιακή πολιτική» εκ μέρους της κυβέρνησης  ή  προπαγάνδας - σωσιβίου μέσω των αντιπολιτευτικών αντινομιών.

Δεν είναι και τόσο δύσκολο οι πολίτες να αποκαλύψουν τις πραγματικές προθέσεις των κομμάτων, ειδικά τώρα που τα λόγια έχουν καταντήσει παρωδία, τώρα που οι τσέπες έχουν αδειάσει και οι θεωρίες περί ανακούφισης των πολιτών από το κράτος είναι τουλάχιστον ντροπιαστικές. Θα το πράξουν, όμως, αυτό οι πολίτες; Θα θελήσουν, άραγε, να ξεμπλοκαριστούν από τα αδιέξοδα που τους έβαλαν οι κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών και να προβάλλουν τις πραγματικές τους επιθυμίες;

Προς το παρόν, τίποτε δεν δείχνει πως ο μέσος πολίτης πέρα από την φραστική του αντιπαράθεση με τα κόμματα έχει την διάθεση να αντιπαλέψει την όλη κατάσταση. Τουναντίον, δείχνει πως αναπαύεται στις δάφνες που του έστρωσαν τα κόμματα όλα αυτά τα χρόνια, υποσχόμενα επανειλημμένως αλλαγή και ανάπτυξη. Δυστυχώς, τίποτε δεν αποδεικνύει πως η οκνηρία των πολιτών θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάποιας μορφής εξέγερση, τουλάχιστον για να πάρουν πίσω αυτά που δικαιούνται.

Υπάρχει εν ολίγοις, μια διαφαινόμενη ολιγωρία μεταξύ των πολιτών, ολιγωρία που εκμεταλλεύονται στο έπακρο κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Συνεχίζουν λοιπόν, να εμπαίζουν το λαό, να του υπόσχονται τεχνητή ευημερία, κάτω από το βάρος της οποίας θα επιθυμήσει εκ νέου ο καθένας μας να καταναλώσει. Ξεχνούν, όμως, πως αυτό έχει πλέον τελειώσει. Με λίγα λόγια, πως οι πολίτες δεν έχουν να ξοδέψουν. Δεν απομένει λοιπόν, στα κόμματα παρά ο αχαλίνωτος βομβαρδισμός με απίστευτες πληροφορίες περί μιας άλλης ανατέλλουσας εποχής, περί μιας νέας χώρας με θετικό πρόσημο και προοπτική. Περί της ροής συνεχών πληροφοριακών ψευδών πρόκειται, που άλλοι τα πιστεύουν και άλλοι απλά σιωπούν.