Μπερδεμένη είναι η ελληνική κοινωνία μετά την συμφωνία για το Μακεδονικό. Χώρια από το γεγονός ότι η ακροδεξιά εκμεταλλεύτηκε δεόντως το εν λόγω θέμα και η ίδια η κυβέρνηση δεν είναι συμπαγής, με δεδομένο ότι οι ΑΝΕΛ διαφωνούν κάθετα για την συμφωνία, αλλά πάραυτα δεν ρίχνουν την κυβέρνηση.

Είναι, θα έλεγε κανείς, περισπούδαστες οι συμμαχίες μεταξύ εθνικιστικής δεξιάς και αριστεράς, το ίδιο όπως και η σύμπλευση εκκλησίας, παραδοσιακής δεξιάς και εθνικιστών, με άρωμα την υπερπατριωτική στήριξη των οπαδών ομάδων ποδοσφαίρου στην Μακεδονία, που κατά τα άλλα διαχωρίζονται ιδεολογικά από την Χρυσή Αυγή. Κυριολεκτικά χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Η κυβέρνηση, αφού πέρασε δια πυρός και σιδήρου με διαδικασίες εξπρές αλλά και πολλές αντιφάσεις το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» για το γειτονικό κράτος με την επίτευξη της συμφωνίας των Πρεσπών, τρέχει τώρα και δεν φτάνει, αφού η εντός της μουρμούρα δεν λέει να σταματήσει.

Από την άλλη πλευρά, ο αρχηγός της ΝΔ σε συνέντευξή του στο Σκάι δήλωσε ότι αν δεν ολοκληρωθεί η συμφωνία και την βρει η δική του κυβέρνηση, θα την καταργήσει. Αν, όμως, έχει ολοκληρωθεί, δεν θα μπορεί να κάνει τίποτε. Όλοι λοιπόν, κόπτονται για την ονομασία της γείτονος χώρας, οι συμμαχίες είναι ετερόκλητες και κανείς δεν μιλά για το γεγονός ότι διανύουμε τον όγδοο χρόνο της κρίσης και δεν έχουμε ούτε μία παραίτηση κυβερνητικού στελέχους για λόγους οικονομικής αιμορραγίας.

Τουναντίον, έχει φουντώσει το εθνικιστικό ιδεώδες, ελληνικές σημαίες πάνε και έρχονται και η φτώχεια ξεχνιέται στους δρόμους των μεγαλουπόλεων και στο βόλεμα του καθενός, που φαίνεται πως έχει χρόνο να τραγουδά τα εθνικά εμβατήρια, αλλά δεν διαμαρτύρεται για την κατάντια της κοινωνίας στην Ελλάδα.

Η κοινωνία είναι μπερδεμένη και εξόχως αποπροσανατολισμένη. Οι του ΣΥΡΙΖΑ που γλυκάθηκαν από την εξουσία, «έχουν ξεφύγει» προ πολλού με τις συντηρητικές τους πολιτικές με άρωμα επιτηδευμένου εκσυγχρονισμού, οι δε της ΝΔ προσπαθούν να κερδίσουν πόντους από τον πατριωτισμό και τα πάθη για το έθνος, ξεσηκώνοντας τον κόσμο κατά μιας αλλοπρόσαλλης κυβέρνησης, χωρίς βέβαια να προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα που θα πάρουν όταν καταλάβουν την εξουσία.

Και ενώ όλοι ασχολούνται με τα σχόλια και κουτσομπολιά για την γραβάτα του πρωθυπουργού και ενώ τα δικαστήρια για το μακεδονικό στήνονται στις λαϊκές αγορές και τις αντίστοιχες ημερίδες, κανείς μα κανείς δεν αναφέρεται στα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας και της ανεργίας, που ενίοτε βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ιδιαίτερα στον ξενόγλωσσο τύπο.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί κάθε μέσο και τρόπο να προβάλλει τις δηλώσεις ξένων αξιωματούχων για την δήθεν επιτυχή έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια, όταν η χώρα με την υπογραφή και τις δεσμεύσεις απέναντί τους θα είναι υποθηκευμένη για πολλές δεκαετίες ακόμη. Η αντιπολίτευση, από την πλευρά της, δεν έχει σχεδόν τίποτε να αντιπροτείνει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά εκλογές, χωρίς να γνωρίζει τι θα εφαρμόσει την επόμενη μέρα στην χώρα εκτός από τις συνήθεις φοροελαφρύνσεις που υπόσχεται κάθε κόμμα που πρόκειται να αναλάβει την διακυβέρνηση του τόπου.

Από κοντά και τα υπόλοιπα κόμματα σχεδόν ασθμαίνουν υπό το βάρος των εξελίξεων που ενίοτε είναι και απρόβλεπτες. Οι νέες γενιές θα πληρώσουν το τίμημα όλων αυτών των πολιτικών. Τους νέους που κανείς δεν σκέπτεται αν υποφέρουν, τους νέους που δεν μπορούν να  βρουν λύση στα προβλήματα που τους απασχολούν παρά σύρονται στο αδιέξοδο των πολιτικών συνεχιζόμενης  λιτότητας.

Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα στις πολιτικές των συνεχών φόρων και ελέγχων, δεδομένων ή περιουσιακών στοιχείων. Είναι η ίδια κοινωνία, όμως, που δεν αντιδρά συνολικά για την φτώχεια και την κατάντια, ενώ ευαισθητοποιείται με το παραμικρό για τα εθνικά θέματα. Τι απομένει να γίνει δηλαδή, για να διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε σε λάθος κατεύθυνση και δρόμο; Πόση ακόμη δυστυχία και ταπείνωση; Το κέρδος της ακροδεξιάς όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά. Λύσεις και συνταγές απεμπλοκής από τα αδιέξοδα αυτά υπάρχουν πολλές, αρκεί οι πολίτες να θελήσουν να μην είναι πια πρόβατα επί σφαγή.