Ο «παράδεισος» που έχουν κατά νου οι πρόσφυγες και οι λαθρομετανάστες, δεν βρίσκεται εδώ. Το γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε αυτή τη χώρα περνάν δύσκολα οι ίδιοι οι κάτοικοί της. Ότι δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες που αναζητούν. Οι πυξίδες των ελπίδων τους, τους προσανατολίζουν προς βορειότερα. Οι «παράδεισοι» ευκαιριών και επιδομάτων που αναζητούν βρίσκονται στη Γερμανία, την Ολλανδία, τις σκανδιναβικές χώρες. Και το γνωρίζουν πολύ καλά. Εκεί θέλουν να φθάσουν. Εδώ είναι απλώς ένα πέρασμα.

Για μια περίοδο που κράτησε σχεδόν δυο χρόνια, η κατάσταση είχε κάπως σταθεροποιηθεί. Οι εισροές, από τα παράλια της Μικράς Ασίας προς τα νησιά του Αιγαίου, ήταν, σε σύγκριση με το παρελθόν, αρκετά περιορισμένες. Τώρα έχουμε τα νέα παιγνίδια του Ερντογάν. Που θέλει να εκδικηθεί τους Γερμανούς και τους Ολλανδούς, επειδή δεν του επέτρεψαν να κάνει προεκλογικές συγκεντρώσεις των Τούρκων μεταναστών που ζουν εκεί. Που θέλει γενικότερα να δείξει στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τι «τις περιμένει», αν αποφασίσει να αφήσει πλήρως ανοικτές τις διόδους των διακινητών, εφόσον «του πάνε κόντρα».

Οι πρώτοι, όμως, που πληρώνουμε αυτά τα παιγνίδια είμαστε εμείς. Από τις «πύλες εισόδου», δηλαδή τα νησιά μας και τον Έβρο, ως τις «πύλες εξόδου», με κυριότερες την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα. Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Πάτρα, απλώς κεντρίζουν το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης για λίγο. Αλλά υπάρχουν και όταν δεν πέφτουν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι ένα παγιωμένο καθεστώς που έχουν επιβάλλει οι αγριότεροι από τους λαθρομετανάστες, οι Αφγανοί.

Όσο λοιπόν κρατά αυτή η νέα τακτική του Ερντογάν, να μας στέλνει καινούργιες καραβιές, είναι ανάγκη να αλλάξει και η δική μας τακτική, αν δεν θέλουμε να βιώσουμε εφιαλτικές καταστάσεις. «Στραβά μάτια» κάνει ο Ερντογάν, προκειμένου να πιέσει τους Ευρωπαίους, αφήνοντας τους διακινητές να δρουν ανενόχλητοι. Ε, «στραβά μάτια» πρέπει να κάνουμε και εμείς, απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν, με κάθε τρόπο, να φύγουν προς Ιταλία και εκείθεν προς τον ευρωπαϊκό Βορρά.

Διαφορετικώς, θα καταντήσουμε μια τεράστια «αποθήκη ψυχών», με το μίσος των απελπισμένων να ξεσπά κατά των κοινωνιών στις περιοχές όπου στοιβάζονται. Από την Μυτιλήνη, ως την Πάτρα. Όταν άλλοι καθιστούν τα σύνορά τους σιδηρόφρακτα, για να μην ενοχλούνται, δικαιούμαστε, κάτι να κάνουμε και εμείς.

 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

www.massavetas.gr