Σύμφωνα με την έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), τα 29 κράτη - μέλη του NATO  δαπάνησαν συνολικά 900 δις δολάρια για την άμυνά τους, κάτι που αναλογεί στο 52% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Φαίνεται πως κάποιο αόρατο χέρι αυξάνει τις δαπάνες σε πολεμικό υλικό, για να δουλεύουν οι βιομηχανίες παραγωγής όπλων παγκοσμίως.

Βρισκόμαστε στο 2018 και οι πολεμικές επιχειρήσεις καλά κρατούν. Στην Συρία, για παράδειγμα, δοκιμάζονται νέα όπλα και οι επιθέσεις δεν περιορίζονται μονάχα από την πλευρά των Αμερικανών, αλλά και των Ισραηλινών.

Στην Άπω Ανατολή, εκσυγχρονίζονται τα όπλα και οι Κινέζοι φιγουράρουν ως πρωταθλητές στην πολεμική βιομηχανία. Την ίδια στιγμή, Βόρειος και Νότιος Κορέα θέλουν την επανένωση και μόνο απορίες δημιουργούνται από τις ξαφνικές μεταξύ τους συναντήσεις αλλά και την επικείμενη συνάντηση μεταξύ Τραμπ και Κιμ-Γιονγκ- Ουν.

Πακιστάν και Ινδία, από την άλλη, συνεχίζουν κατακόρυφα να αυξάνουν τα πυρηνικά τους προγράμματα και κανείς δεν ασχολείται με το τι δύναμη πυρός έχει συγκεντρωθεί στην εν λόγω περιοχή. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και τις μάχες σε όλο το Ιράκ και την Συρία με την εμπλοκή και των Τούρκων, θα έλεγε κανείς πως ζούμε μοναδικές από στρατιωτικής άποψης στιγμές.

Το παζλ συμπληρώνει η θεαματική επέλαση των Ρώσων, και δεν πρέπει  να  ξεχνάμε ότι  πριν λίγο καιρό ο Πούτιν παρουσίασε νέα οπλικά συστήματα. Οι ΗΠΑ παρέμειναν η χώρα που δαπανά τα περισσότερα στους εξοπλισμούς, με 610 δισεκατομμύρια δολάρια να δίδονται για την άμυνά τους μόνο το 2017. Ακολουθούν η Κίνα (+13%), η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία, η Ινδία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία, επτά χώρες που ξόδεψαν συνολικά 578 δισ. δολάρια για την άμυνά τους το 2017.

Τα στοιχεία, αν μη τι άλλο συγκλονίζουν. Δεν μιλάμε για απλή αύξηση, αλλά για σαρωτική επικράτηση των περισσότερων δαπανών σε στρατιωτικό υλικό. Ποιος θα σταματήσει αυτή την φρενήρη κούρσα των εξοπλισμών; Πώς και με ποιο τρόπο θα επικρατήσει η όποια ζητούμενη λογική, όταν τα νέα αυτά όπλα πρέπει να δοκιμαστούν σε νέα πεδία μαχών;

Το Ισραήλ συνεχίζει να κατηγορεί το Ιράν για συνέχιση του μυστικού πυρηνικού του προγράμματος, που με την σειρά του δεν έχει παύσει να απειλεί το Ισραήλ με ολοκαύτωμα. Στο Αιγαίο εξακολουθούν τα παιχνίδια με την δημιουργία θερμού επεισοδίου, ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως περάσαμε ήδη σε μια πιο «θερμή» εποχή. Εξοπλισμοί, λοιπόν και στην Ελλάδα, βέβαια λόγω των γνωστών προφάσεων, εκσυγχρονισμός αεροσκαφών μεγάλου κόστους και ταυτόχρονη παράδοση ρωσικών S-400 στην Τουρκία.

Σας φαίνονται όλα αυτά παράξενα ή αναμενόμενα; Η Ελλάδα διανύει το όγδοο έτος κρίσης, αλλά οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα δεν λένε να μειωθούν. Στο πνεύμα αυτό και η γειτονική Τουρκία, μια χώρα που σπαταλά τεράστια ποσά για πολεμικές επιχειρήσεις.

Η έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), αναδεικνύει το φλέγον θέμα των εξοπλισμών, που συνεχίζει να μονοπωλεί την επικαιρότητα. Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως επενδύουν πολλά στην συντήρηση των στρατών και των πολεμοφοδίων. Για ποια ειρήνη μιλούν στα φόρα και τις συνδιασκέψεις; Για ποια ασφάλεια, όταν τα πυρηνικά προγράμματα πολλών χωρών με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, την Ρωσία και την Κίνα, όχι απλώς δεν σταματούν, αλλά βάζουν τον πήχη των εξοπλισμών υψηλότερα;

Τα δεδομένα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Ακόμη και μικρότερες χώρες εδαφικά, όπως η Βόρειος Κορέα, έχουν αναπτύξει διηπειρωτικούς πυραύλους, οι οποίοι δύνανται να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Μιλάμε για μια κούρσα εξοπλισμών στην λογική της επικράτησης. Και κάθε ειρηνευτική προσπάθεια συνοδεύεται από απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων. Τα δε χημικά επανέρχονται στην επικαιρότητα. Ας αφήσουν τα λόγια για ειρήνη και σταθερότητα και ας περάσουν στην πράξη με απαγορεύσεις και κανονιστικά σχέδια. Επειδή, όμως, δεν πρόκειται να το κάνουν, ας έχουμε το νου μας.