Αναστάτωση προκαλείται στον κοινωνικό ιστό, όταν οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν μέτρα προστασίας των εισοδημάτων που δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστούν. Η αναστάτωση αυτή γίνεται μεγαλύτερη, όταν αντί για τα μέτρα προστασίας, δίδεται προτεραιότητα στην φορολογία και τα όποια άλλα μέτρα που περιορίζουν την αγοραστική δυνατότητα και ενίοτε οδηγούν τα νοικοκυριά σε απόγνωση.

Τα νοικοκυριά αυτά σήμερα στην Ελλάδα είναι πάρα πολλά και ας βγαίνουν ολοένα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άτομα που προκαλούν με την ασύδοτη κατανάλωση, αλλά και τον τρόπο ζωής που κάνουν σε τούτες τις δύσμοιρες εποχές. Πράγματι, οι εικόνες των πλουσιοπάροχων εδεσμάτων κάνουν την εμφάνισή τους ολοένα και περισσότερο στο facebook, δείγμα πως το πνευματικό επίπεδο έχει χαμηλώσει αισθητά και πως αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η προσωπική προβολή τους καθενός, η οποία εξαντλείται στην επίπλαστη υλική ευημερία.

Καμαρώνουν λοιπόν, πολλοί για τις οικογένειες και τα παιδιά τους, λανσάροντας εικόνες από τον προσωπικό τους βίο, στο όνομα της οικονομικής καταξίωσής τους. Όμως, δεν ισχύει αυτό σε όλη την κοινωνία, καθώς μεγάλο κομμάτι της ψυχορραγεί. Οι δε περήφανοι οικογενειάρχες και μη που παρουσιάζουν την εικόνα ότι «αν θέλει κανείς τα καταφέρνει...» επαίρονται που ξεχωρίζουν μέσα στην κρίση, υπονοώντας ότι ουσιαστικά κρίση δεν υπάρχει.

Δεν μας λένε, όμως, από πού βοηθιούνται και στηρίζονται για να κάνουν αυτή την έκλυτη ζωή σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς. Πού βρίσκουν τα χρήματα για να πληρώσουν την εφορία που ασφαλώς και τους έχει εξουθενώσει. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, η οποία έχει να κάνει με την υποκρισία.

Μεγάλο μέρος της κοινωνίας όμως, όπως είπα, υποφέρει και αναστατώνεται πολύ περισσότερο από τα συνεχή ψέματα των κυβερνώντων. Όταν τους υπόσχονται καλυτέρευση των οικονομικών, όταν τους τάζουν λαγούς με πετραχήλια, κάθε φορά που αυτοί εξεγείρονται κατά του ψεύδους. Η ψευδολογία περί προστασίας των λαϊκών εισοδημάτων και ρύθμισης των χρεών που πάνε αντάμα με τις εκποιήσεις και πλειστηριασμούς των ακινήτων, όλη αυτή η παραφιλολογία πως τάχα το κράτος είναι δίκαιο όταν κυβερνάται από τα κάθε λογής ετερόκλητα κόμματα που δεν ομοιάζουν στο παραμικρό, το λιγότερο που προκαλεί είναι αποστροφή και το μεγαλύτερο εξαπάτηση.

Το βλέπουμε στην πράξη, όταν η αυστηρότητα των διωκτικών αρχών εξαντλείται στον οποιονδήποτε μικροοφειλέτη, την ίδια στιγμή που κανείς δεν ελέγχει πώς και με ποιο τρόπο κάνουν κάποιοι περιουσίες. Και ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως προανέφερα, η επίδειξη δίνει και παίρνει, λες και το ζητούμενο είναι ποιος θα προκόψει περισσότερο και όχι αν θα υπάρξει αλληλεγγύη αυτές τις δύσκολες από κάθε άποψη εποχές, ενώ οι φωτό με τις προσωπικές στιγμές μοιράζονται στον καθένα που εκφράζει κάλπικες ευχές, όταν κατά βάθος ζηλεύει τα πλούτη του άλλου, ο φτωχός κόσμος λιμοκτονεί στις γειτονιές και τα βερεσέ δίνουν και παίρνουν.

Κατά τα άλλα, το κράτος εγγυάται, λέει, τα εισοδήματα των εργαζομένων και όλοι μαζί θα πρέπει να αισιοδοξούμε για το μέλλον. Αυτή είναι η σημερινή εποχή, αυτές είναι και οι μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις από μεριάς του επίσημου κράτους που πετά ψίχουλα στους πολίτες και εισπράττει τεράστια ποσά μέσω τραπεζών, εφοριών και άλλων. Αυτή την εποχή όπου κατά άλλους αναδεικνύεται η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων αλλά που αυτό δεν φαίνεται αν κάνεις μια βόλτα στο κέντρο της πόλης, την περίοδο όπου για το επίσημο κράτος υπάρχει «ανάπτυξη», την οποία την αντικρύζεις στα άδεια εμπορικά μαγαζιά και στον πολλαπλασιασμό των αστέγων και επαιτών, τότε επέλεξαν να σου σερβίρουν το επιχείρημα πως και το κράτος είναι «κοινωνικό» και πως δεν θα βρεθείς στο δρόμο από την μια μέρα στην άλλη.

Είναι γνωστή από καιρό αυτή η τακτική όλων των κυβερνήσεων για να εξαπατούν τους πολίτες. Και σύμμαχοι είναι οι διαφημιστικοί κολοσσοί, μαζί με όλες αυτές τις μεγαλοεταιρείες που έχουν κάνει σημαία τα βάσανα των πολιτών, για να μην προκαλούν και να ξεφορτώνονται όλα τα φτηνά τους εμπορεύματα. Γιατί το ζούμε και αυτό, να μας κάνουν προσφορές και εκπτώσεις για αμφίβολης ποιότητας προϊόντα. Στο όνομα της προστασίας του εισοδήματος και αυτό.