Τις θέσεις του για το μεταφορικό ισοδύναμο, για την μετακίνηση από και προς τα νησιά μας τόσο προϊόντων εμπορευμάτων, όσο και επιβατών, παρουσιάζει ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου, επικεφαλής της παράταξης «Συμβόλαιο Ζωής με το Αιγαίο» Γ. Σπιλάνης.

Όπως ο ίδιος τονίζει, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός Οργανισμού Σχεδιασμού Εποπτείας και Πληρωμών για τις νησιωτικές μεταφορές, ώστε ν' αλλάξει εντελώς το πλαίσιο λειτουργίας των δημοσίων μεταφορών στα νησιά μας.

Ειδικότερα, εξηγεί:

«Στις περισσότερες συζητήσεις που γίνονται τόσο για γενικά, όσο και για επιμέρους θέματα σχετικά με την ανάπτυξη των νησιών, φορείς και μεμονωμένα άτομα αναφέρονται το θέμα των συγκοινωνιών και ειδικά σ' αυτό των τιμών των εισιτηρίων - αεροπορικών και ακτοπλοϊκών - θεωρώντας το ως ένα σημαντικό εμπόδιο. Είναι ενδιαφέρον ότι τις περισσότερες φορές οι παρεμβάσεις αυτές προέρχονται από εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα και μεμονωμένους επιχειρηματίες που θεωρούν το μεταφορικό κόστος ως εμπόδιο για την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των επιχειρήσεων τους. Συχνά τα πολιτικά πρόσωπα επαναλαμβάνουν τις προτάσεις αυτές χωρίς να λαμβάνουν υπόψη, ούτε το κόστος τους, ούτε το προς ποια κατεύθυνση κινούνται τα οφέλη.

Ποια είναι η πρότασή τους; Να παρέμβει το κράτος και να «κατεβάσει» τις τιμές ή/και να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού υποστηρίζοντας, όχι άδικα, ότι οι μονοπωλιακές συνθήκες που επικρατούν σε ακτοπλοΐα και αεροπορία έχουν οδηγήσει τις τιμές «στα ύψη». Πρόταση που φαίνεται αντίθετη με όσα οι ίδιοι πρεσβεύουν για τις δικές τους επιχειρήσεις, αλλά που θα ήθελαν να τη δουν να εφαρμόζεται «στους άλλους» για δικό τους όφελος. Μάλιστα, αυτό συμβαίνει, αφού σε παλαιότερους χρόνους οι ίδιοι (ή τα συνδικαλιστικά όργανα που τους εκπροσωπούν) είχαν παλέψει ώστε να καταργηθούν το κρατικό μονοπώλιο στην αεροπορία, να ιδιωτικοποιηθούν λιμάνια και αεροδρόμια, αλλά και οι ανώτατες επιτρεπόμενες τιμές στην ακτοπλοΐα. Δηλαδή, να καταργηθούν όλα τα εργαλεία που είχε το κράτος για να παρεμβαίνει στις τιμές και γενικότερα στις αγορές, ασκώντας τον ρυθμιστικό τους ρόλο που τώρα αποζητούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με την ακτοπλοΐα, στα ΚΤΕΛ υφίστανται μέχρι σήμερα οι διατιμήσεις στη παροχή υπηρεσιών έστω και αν στην ηπειρωτική χώρα υπάρχουν πολλαπλές επιλογές μέσων μετακίνησης τόσο δημόσιων, όσο και ιδιωτικών.

Μάλιστα συχνά, επιχειρηματίες και τοπικοί άρχοντες, κάνουν το επόμενο βήμα, ζητώντας από το κράτος να επιδοτήσει τους ιδιώτες παρόχους υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος, ώστε να προσφέρουν χαμηλότερες τιμές. Μια λύση win-win για τον ιδιωτικό τομέα το κόστος της οποίας πρέπει να επωμιστεί το κοινωνικό σύνολο μέσα από τη μεταφορά πόρων από τους φόρους προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το επιχείρημα είναι ότι τα οφέλη θα διαχυθούν στο κοινωνικό σύνολο με φτηνότερα εισιτήρια για όλους και νέες θέσεις εργασίας, αφού θα υπάρξει αύξηση των δραστηριοτήτων, ενώ ταυτόχρονα τα δημόσια έσοδα θα αυξηθούν από την πρόσθετη οικονομική δραστηριότητα αναπληρώνοντας το όποιο αρχικό κόστος. 

Η πραγματικότητα στον νησιωτικό χώρο, τόσο στην ακτοπλοΐα, όσο και στην αεροπορία, είναι ότι, εξαιτίας των μικρών πληθυσμιακών μεγεθών και της μεγάλης εποχικότητας, δεν υπάρχουν συνθήκες ανταγωνισμού ακόμη και όταν οι πάροχοι είναι περισσότεροι του ενός. Υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις όπου ο ανταγωνισμός υφίσταται οι τιμές διατηρούνται χαμηλές (πχ. Κρήτη, Σαντορίνη). Κατά συνέπεια ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους είναι αναγκαίος.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»