«Πέρα από την αλήθεια και το ψέμα»

Μια κριτική αναφορά στην αξιολογία από τους προσωκρατικούς έως τις μέρες μας

Του Βασίλη Μακρυπούλια

Εκδόσεις «Ρώμη»

Στο πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος υποτάχθηκε σε έννοιες και αξίες που δημιούργησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να συζητούμε ότι αξίες όπως η αλήθεια και το ψέμα θεωρήθηκαν οντολογικά και αξιολογικά αυθύπαρκτες. Δεν είναι, όμως, αφ' εαυτού υπάρχουσες, υπάρχουν μόνο στο βαθμό που υπηρετούν την οντολογική πορεία του πνεύματος, συνεισφέρουν στο πέρασμα των ιδεών και των εννοιών που αφυπνίζουν και ολοκληρώνουν το πνευματικό ταξίδι του ανθρώπου επί της γης. Μέσα από μία κριτική αξιολογική ματιά στη ροή της φιλοσοφίας διαπιστώνουμε ότι η αλήθεια και το ψέμα υποχωρούν, όταν το πνεύμα ορθώνει το ανάστημά του ως Είναι και αποκαλύπτει τον εαυτό του ως ουσία. Το Είναι ως ουσία περιέχει τα πάντα κατά τέτοιο δημιουργικό τρόπο, ώστε όλα Είναι και Γίγνονται, χωρίς να χρειάζεται ο άνθρωπος να στηρίζεται σε αξίες όπως αυτές της Αλήθειας και του Ψεύδους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

«Αιολικά Χρονικά»

Της «Εταιρείας Αιολικών Μελετών»

Από τον πρόλογο του βιβλίου, το Δ.Σ. ενημερώνει:

Η Εταιρεία Αιολικών Μελετών παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό τον ΙΗ' κατά σειρά τόμο των «Αιολικών Χρονικών», που είναι αφιερωμένος στη μνήμη του πρώην Προέδρου της, Ραφαήλ Παπαδέλλη. Η οικονομική κρίση, που στοιχειώνει τα τελευταία χρόνια την πατρίδα μας, έχει αυτονόητες επιπτώσεις στον πολιτισμό και στις δράσεις του, υποχρεώνοντάς μας σε αυτονόητες προσαρμογές. Τα «Αιολικά Χρονικά» λοιπόν, εκδίδονται για πρώτη φορά στη διετία, κατόπιν απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας, για καθαρά οικονομικούς λόγους. Όμως, η συγγραφική αυτή προσπάθεια αποτελεί μια πράξη- αντίβαρο των 17 συνεργατών, των επιμελητών του τόμου, αλλά και των μελών του ΔΣ στην προαναφερόμενη κρίση. Ο νέος τόμος περιλαμβάνει επιστημονική αρθρογραφία σχετική με την πολύμορφη ιστορία και λογοτεχνία της Λέσβου και της Λήμνου, μέσω πρωτότυπων και αδημοσίευτων κειμένων παλαιών και νέων συνεργατών. Τα κείμενά τους, αποτελούν ιστορική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές και συνεχίζουν να συνθέτουν το μωσαϊκό του έθνους μας. Εκφράζουμε την ευχή να παραμείνουν ενεργοί και στο μέλλον, ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία για μια νέα συνεργασία-προσφορά στους αναγνώστες. Κλείνοντας, σας ενημερώνουμε ότι η Εταιρεία απέκτησε δική της ιστοσελίδα (aiolika.gr), στην οποία έχουν αναρτηθεί η ιστορία, η εκδοτική της δραστηριότητα, φωτογραφικό υλικό κ.α..

«Πληγωμένα όνειρα»

Του Γιώρ. Παπαδόπουλου Κυπραίου

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή:15 ευρώ

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 1957. Μέσα στη χαρτοσακούλα με το σταφύλι ήταν κρυμμένες δύο βόμβες... Είχαν παραδοθεί το προηγούμενο βράδυ στον δεκαεξάχρονο Ανδρέα.

Στη μία το μεσημέρι, αφού σχόλασαν οι Άγγλοι τεχνικοί, ο Ανδρέας σκαρφάλωσε από τα ανοιγμένα φτερά πάνω σε ένα βομβαρδιστικό Καμπέρα και τοποθέτησε τη μία βόμβα κοντά στο ντεπόζιτο.

Λίγο αργότερα τοποθέτησε και τη δεύτερη βόμβα, ελπίζοντας πως η φωτιά θα μεταδιδόταν πολύ γρήγορα σε όλο το υπόστεγο των αεροπλάνων.

Ο ανήλικος σαμποτέρ είχε εκτελέσει με ακρίβεια την αποστολή του.

Οι ζημιές που προκλήθηκαν ανέρχονταν σε 4 εκατομμύρια λίρες. Το σαμποτάζ στο Ακρωτήρι της Λεμεσού, στο οποίο πρωτοστάτησε, ήταν το μεγαλύτερο, μέχρι τότε, του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Οι συλλήψεις, οι βασανισμοί, οι απαγχονισμοί και, τέλος, το «διαίρει και βασίλευε» των Άγγλων, που έστρεψε τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, χαρακτήριζαν αυτόν τον άνισο αγώνα.

Μέσα από τις προσωπικές διαδρομές των απογόνων του παπα-Κυριάκου, στα Πληγωμένα Όνειρα εκτυλίσσεται όλη η πολυκύμαντη ιστορία της Κύπρου από τα μέσα σχεδόν του 19ου αιώνα μέχρι και το 1967.

Η μυθιστορηματική αφήγηση των γεγονότων καταδεικνύει ότι το πεπρωμένο των ανθρώπων συνδέεται άρρηκτα με το συλλογικό πεπρωμένο του έθνους, και το ερώτημα που τίθεται είναι: Άραγε, τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά;

«Ιερά Εξέταση»

Του David Gibbins

Μετάφραση: Γεώργιος Μπαρουξής

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή:15,50 ευρώ

258 μ.Χ.

Καθώς το αίμα των χριστιανών μαρτύρων ρέει μέσα στις ρωμαϊκές εκατόμβες και οι διωγμοί εναντίον τους γίνονται όλο και πιο σκληροί, ο πάπας Σίξτος δίνει κρυφά το πολυτιμότερο κειμήλιο σε έναν αφοσιωμένο πιστό. Αμέσως μετά, όμως, το ιερό σύμβολο χάνεται μέσα στα σκοτάδια του χρόνου.

1684

Ο Σάμιουελ Πιπς επιβλέπει την εκκένωση της αγγλικής αποικίας στην Ταγγέρη, με ορατή την απειλή των Μαυριτανών πειρατών. Ταυτόχρονα αναζητεί ανεπίσημα τον ανεκτίμητο θησαυρό που εμφανίζεται ξανά, μέσα από τις ρωγμές της ιστορίας, ύστερα από χίλια και πλέον χρόνια.

Σήμερα

Ο αρχαιολόγος Τζακ Χάουαρντ και η ομάδα του ερευνούν ένα ναυάγιο του 17ου αιώνα έξω από τις ακτές της Κορνουάλης. Τα ευρήματα τον οδηγούν σε μια βυθισμένη πειρατική πόλη στο Πορτ Ρουαγιάλ της Τζαμάικα, όπου κρύβεται ένα αρχαίο μυστήριο...

Ωστόσο, οι απόγονοι της Ιεράς Εξέτασης ακολουθούν κάθε βήμα του και ο Τζακ θα αντιμετωπίσει μια κάθοδο στην ίδια την κόλαση, στην προσπάθειά του να φέρει στο φως το θρυλικό Άγιο Δισκοπότηρο.

«Ανάμεσα στις πράξεις»

Συγγραφέας: Virginia Woolf

Μεταφραστής: Κωνσταντίνα Τριανταφυλλοπούλου

Εκδόσεις «Μεταίχμιο»

Τιμή:8,80 ευρώ

Στο μυθιστόρημα Ανάμεσα στις πράξεις, η Βιρτζίνια Γουλφ περιγράφει μια μέρα του Ιουνίου του 1939, όταν η οικογένεια Όλιβερ διοργανώνει στην έπαυλή της, το Πόιντζ Χολ, την ετήσια θεατρική παράσταση του χωριού. Το έργο είναι μια συρραφή από διάφορα σκετς που αναπαριστούν διαφορετικές περιόδους της αγγλικής ιστορίας, με πρωταγωνιστές τους κατοίκους του χωριού. Στα διαλείμματα του έργου, η συγγραφέας περιγράφει τις σκέψεις και τις κινήσεις των ανθρώπων που παρακολουθούν την παράσταση. Είναι η στιγμή που παύουν να είναι οι απλοί θεατές του έργου και γίνονται οι ήρωες του μυθιστορήματος.

Το κύκνειο άσμα της Βιρτζίνια Γουλφ, το οποίο δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο, είναι ένα χαρακτηριστικά αγγλικό μυθιστόρημα, το οποίο αναδεικνύει τη δύναμη της Τέχνης. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα η συγγραφέας ξεδιπλώνει τις πτυχές της αγγλικής κουλτούρας και ταυτότητας: στην καθημερινότητα της οικογένειας Όλιβερ, στις σκέψεις και στις συνομιλίες των προσώπων, στην αναπαράσταση στιγμών της αγγλικής ιστορίας μέσα στο πλαίσιο της θεατρικής παράστασης.

Στον πρόλογό της η μεταφράστρια του βιβλίου επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Σ' αυτό το μυθιστόρημα της Β. Γουλφ υπάρχει ισορροπία μεταξύ των γεγονότων του εξωτερικού κόσμου του μυθιστορήματος και της εσωτερικής ζωής των προσώπων. Η πλοκή υφαίνεται με τη ροή της συνείδησης των προσώπων, δηλαδή με την καταγραφή των σκέψεων, των εντυπώσεων και των συναισθημάτων τους... Η συγγραφέας, χαρακτηριστική εκπρόσωπος του μοντερνισμού στη λογοτεχνία, χειρίζεται τη γλώσσα με τον ίδιο τρόπο που θα τη χειριζόταν ένας ποιητής. Αξιοποιεί όλες τις δυνατότητές της και συνθέτει ένα έργο γεμάτο ρυθμό, το οποίο είναι εν μέρει μυθιστόρημα και εν μέρει θεατρικό».

Για τη Μακεδονία, για τον Ελληνισμό, για τη συνέχειά μας!

Θ. Μαλκίδης

ταν ξεκίνησε συζήτηση γι τν κδοση νς βιβλίου γι τν Μέγα λέξανδρο, για τη Μακεδονία, ο ρωτήσεις ταν πάρα πολλές.

Γιατί να κόμη βιβλίο γι τν Μέγα λέξανδρο; Γιατί να βιβλίο πο ν ναφέρεται στν μέγιστο τν λλήνων κα ν πευθύνεται σ νέους;

Γιατί μία κδοση πού σχετίζεται μ να θέμα πού χει «ξεχασθε;».

Ποις θ σχοληθε κα θ διαβάσει γι τν Μέγα λέξανδρο; χρόνος κύλησε ναζητώντας παντήσεις, ν ο διαπιστώσεις δημιουργοσαν νέα κεν κα λοένα κα νέα ρωτήματα. Τ πρτο ταν κα εναι οκονομικ κρίση, ποία συνδυάσθηκε μ αματηρς θυσίες το λαο μας, μ νατροπς στν κοινωνία μας, λλ κα μ σενάρια «ξαφάνισης» τς λλάδας μέσω της χρεοκοπίας.

Τ δεύτερο δεδομένο φορ τ ζήτημα τς Μακεδονίας, πως ατ ξελίσσεται στν χρόνο κα στν χρο. Ο ρχικς «προσδοκίες» γι μνησία το κοινωνικο σώματος διαψεύσθηκαν, ν ο προτροπές, π τ σωτερικ κα τ ξωτερικό, γι σύνεση κα ποδοχ τς προπαγάνδας κα το ψεύδους, δν βρκαν πρόσφορο δαφος στν λληνικ λαό. Στν συνέχεια τ ζήτημα τς Μακεδονίας κορυφώθηκε χοντας κατ κύριο λόγο μφανίσει πολιτικ χαρακτηριστικά. Ο συνεχες ναγνωρίσεις το κράτους τν Σκοπίων μ τ νομα «Μακεδονία» δημιούργησαν να σφυκτικ πλαίσιο στν λληνικ κοινωνία, πο νισχύθηκε τεχνηέντως (κα) π λλαδικος κύκλους ο ποες νίσχυσαν τ κλίμα φοβίας κα ττοπάθειας. χρησιμοποίηση κβιαστικν ρωτημάτων διλημματικο χαρακτήρα ταν κύριος μοχλς πιέσεως στν λληνικ λαό, τόσο στν λλάδα, σο κα τν Διασπορά. πιπλέον συνεχς προπαγάνδα π τν πλευρ τν Σκοπίων δήγησε σ φαραωνικο τύπου κατασκευς (γαλμα Μεγάλου λεξάνδρου, «ρχαιολογικ πάρκο» κ.λπ.), σ νίερες συμμαχίες (ΗΠΑ, Τουρκία κ.λπ.), ν τ πεδίο πο νοιξε μ τν πόφαση το Διεθνος Δικαστηρίου τς Χάγης γι τν στάση τς λλάδας, δημιούργησε νέα δεδομένα.τσι, τ βιβλίο γι τν Μέγα λέξανδρο, πέρα από τα προφανή απαντά κα σ νέα ρωτήματα πο χουν προκύψει: θνικς, οκονομικς κα κοινωνικς ατοτέλειας κα πιβιώσεως, προσωπικς κα συλλογικς ξιοπρέπειας, γεσίας κα στορικς λήθειας. Τ βιβλίο εναι μία πάντηση, στ ρώτημα περ πάρξεως συμβόλων κα γετν. ποτελε κα να ντίδοτο στν προπαγάνδα. Μέγας λέξανδρος εναι μία πρόταση γι τν σημεριν χρονικ συγκυρία που τ βαθι οκονομικ προβλήματα συναντον τν νυπαρξία πολιτικς, πολιτισμικς, πνευματικς κα στορικς τους ρμηνείας. Ατν τν ρμηνεία πο δωσε Μέγας λέξανδρος κα συνεχίζει μέχρι σήμερα ν δίνει μ τν λόγο του κα τ πρότυπο γεσίας κα νθρώπου πο ξέπεμψε.

Παναγιώτης Σκορδάς: Λεσβιακό Ημερολόγιο 2018. Γράμματα Τέχνες - Πολιτισμός,

Εκδόσεις «Μύθος»

Σελ. 512

«Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα...» λέει ο μεγάλος Οδυσσέας Ελύτης με την καταγωγή από το ωραίο νησί της Λέσβου κι εμείς φυλλομετρώντας τις σελίδες αυτού του «Ημερολογίου» ψαρεύουμε πληροφορίες ιστορίας, αρχαιολογίας, μύθου, τέχνης, και από όλο το φάσμα της κοινωνίας, μπρος και πίσω από τα γραμμένα.

Και το «Λεσβιακό Ημερολόγιο», φυλλομετράει τα χρόνια. Έγινε πολυτελής τόμος, θησαυρός γνώσεων και πληροφοριών, έγινε θεσμός. Και αυτό οφείλεται στη σύνοδο πολλών αστέρων, αρχίζοντας από τους πρόθυμους χορηγούς, προχωρώντας στους επιφανείς καλλιτέχνες και επιστήμονες και καταλήγοντας στον ακαταπόνητο Παναγιώτη Σκορδά, που το φροντίζει, το επιμελείται και γράφει και τον Πρόλογο. Εκεί, στον Πρόλογο, ο Σκορδάς θα μιλήσει για τα πάθη του νησιού του. Για τον σεισμό που πήρε τη ζωή ενός ανθρώπου και ξεσπίτωσε πολλούς, την απώλεια συνεργατών και φίλων, τις καταστροφές του Αναγνωστηρίου στην Αγιάσο, τις ασταμάτητες και ανεξέλεγκτες αφίξεις προσφύγων, την ασθένεια που έπληξε τα ζώα. Αλλά από την άλλη, το αντίβαρο: διακρίσεις και βραβεύσεις προϊόντων διεθνώς. Το «Ημερολόγιο» που κρατάμε στα χέρια μας είναι «ανάχωμα», «καταφύγιο ψυχής και πνεύματος», λυτρωτική δίοδος προς το φως των γραμμάτων και τεχνών του Λεσβιακού πολιτισμού», μας λέει.

Κάθε σελίδα και μια έκπληξη. Τα καλλιτεχνήματα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής- της Μαρίας Καλλιπολίτη, δοσμένα με θαυμασμό, περισσή συνέπεια και χάρη από την Δώρα Φ. Μαρκάτου, μας οδηγούν μεγαλοπρεπώς στα ενδότερα. Και μετά από την απόλαυση των αισθήσεων, έρχεται η σειρά για των λόγων τα αντίδωρα, αγωγή του νου και της ψυχής.

Το «Ψάρεμα» του Δήμου Κλαδίτη και η «Γιασεμούλα» του Βασίλη Ψαριανού, είναι αφηγήματα που κεντρίζουν το φιλότιμό μας, απευθύνονται στο συναίσθημα, στην ανθρωπιά μας και στην έκπτωσή της. Ακολουθούν ποιήματα εμπνευσμένα από τη συγκυρία της εποχής. Συνθέτες τους οι Ξενοφών Μαυραγάνης, Δημήτρης Καραμβάλης, Νίκος Βερβενιώτης, Αντώνης Σημαντήρης.

         Ο Βαγγέλης Γδοντέλης γράφει για την προσφορά του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Γώγου στο έθνος και στην γενέτειρά του. Ο Νίκος Παπαδέλλης γράφει για τους δυο μεγάλους Λέσβιους μεταφραστές, Θρασύβουλο και Δημήτριο Σταύρου. Ο Αλέκος Κιουρέλλης γράφει για τα χαϊμαλιά και ο Στρατής Μολίνος για τις πάνδημες εορτές στην αρχαία Λέσβο. Ο Αριστείδης Κυριαζής και η Κωνσταντίνα Βακκά-Κυριαζή, γράφουν για την ιστορία και το μύθο της αρχαίας πόλης Ίσσα και τον μάντη Πρύλι που προφήτευσε τον Δούρειο ίππο. Παραθέτουν, μάλιστα, και εικόνα του ίππου από τον Γάλλο ζωγράφο Henri Morte, 1874. Η Αθηνά Δημοπούλου-Πηλιούνη γράφει για τη νομισματική πολιτική στην αρχαιότητα και συγκεκριμένα για τη συνθήκη της Μυτιλήνης και της Φώκαιας.

         Από την σύγχρονη ιστορία αντλούν τα θέματά τους ο Στρατής Αναγνώστου, με τον Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων Αγάπη'', η Βασιλική Κουρβανιού με την Αγιάσο, το όνομα και η οικονομία της. Ο Στρατής Χαραλάμπους γράφει για κάτι που είναι πάντα επίκαιρο, δηλαδή τον κεφαλικό φόρο της Λέσβου και ο Στρατής Χατζηστυλιανού για τα 100 χρόνια της Μεραρχίας και της Εθνοφυλακής του Αρχιπελάγους. Ο Αθανάσιος Καλαμάτας ασχολείται με τη θρησκευτική Ιστορία.

         Στις Τέχνες, η Μαρία Μόσχου γράφει για την αυτοδίδακτη Λέσβια ζωγράφο Αναστασία Αρχοντή και για την σπουδαία προσωπικότητα του μεγάλου Τάκη Ελευθεριάδη, σε μια εκτεταμένη και διεξοδική μελέτη, την οποία συμπληρώνει με πίνακες του καλλιτέχνη.

         Για τον Τεριάντ, έχουμε εμπεριστατωμένη μελέτη «Ένας Τεριάντ πάντα επίκαιρος»- την οποία μας καταθέτει ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Γιάννης Κολοκοτρώνης, που παρακολουθεί την πορεία του μεγάλου Λέσβιου καλλιτέχνη στη Γαλλία, τη συνεργασία του με τον Κριστιάν Ζερβός, τη μεταμόρφωσή του στην «υπερεθνική κοινότητα των ανθρώπων της τέχνης» που «αποκτούσε μεγαλύτερη συνείδηση οντότητας μέσω της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης». Δίνει ακόμα πληροφορίες για το περιοδικό «Minotaure», με το περίφημο κολάζ του Πικασό και το μινώταυρο, έμβλημα της εποχής της Μεγάλης Ύφεσης. Τη γνωριμία του με τον Κριστιάν Ντιόρ και την Κοκό Σανέλ, το περιοδικό «Verve» (σε γαλλική και αγγλική γλώσσα τα πέντε πρώτα τεύχη) που ήταν «λιγότερο επιθεώρηση κριτικής και περισσότερο θέαμα, καθώς κάθε τεύχος του σχεδιαζόταν σαν χορογραφία μπαλέτου». Το περιοδικό για τον Τεριάντ ήταν προσανατολισμένο σε κάθε είδους καλλιτεχνική έκφραση.

         Ο Μάκης και ο Στρατής Αξιώτης γράφουν για τις Κινστέρνες-Cisternae της Λέσβου. Υπόγειες, ημιυπόγειες, επιφανειακές, δημόσιες και ιδιωτικές στέρνες, που μετέφεραν νερό από πηγές και ποτάμια. Το κείμενο συνοδεύεται με πλούσιο εικαστικό υλικό. Ο Σπύρος Πιπεράς γράφει για τα αρχαία θεατρικά, πολιτιστικά και αθλητικά στην Ερεσό. Ο Γιάννης Κουρτζέλης μελετά τη σημασία του περιβάλλοντος στη δημιουργία του λεσβιακού πολιτισμού. Μας το έχει βροντοφωνάξει ο μέγας Οδυσσέας Ελύτης: ο τόπος γεννάει τον πολιτισμό του.

         Ο προηγούμενος και επί πολλά χρόνια Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, Αναστάσιος Στέφος, αρχαιολάτρης, αρχαιογνώστης και όχι μόνον, μας ενημερώνει για τα «Ποιμενικά κατά Δάφνιν και Χλόην» του Λόγγου. Ο Λόγγος ήταν παιδί της Λέσβου. Ο συγγραφέας παραθέτει πολλές πηγές για τον συγγραφέα του 2ου μ.Χ. αιώνα, απεικονίσεις τοπίων που αναπαράγονται στην αφήγησή του, καθώς και το γοητευτικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται και εξελίσσεται το ειδύλλιο των δύο παιδιών. Πέρα, όμως, από το μυθιστόρημα, το έργο είναι ύμνος στην Αρχαιότητα και το ιδανικό κάλλος, λέει ο συγγραφέας, ύμνος στη λιτότητα, την κομψότητα, την αττική χάρη, την ομαλή γλώσσα. Τέλος, επισημαίνει την αρχαία καταγωγή του έργου, αλλά και την προέκτασή του σε ένα ποίημα του Γ. Δροσίνη.

         Ο Βάσος Βόμβας, μας μιλά για τον «Αγνοημένο ποιητή Γιάννη Αλύτη», ο οποίος «Μεθύων έρωτι βουτάει στα νερά της ποιητικής παράδοσης του νησιού του». Ο Βόμβας ανατρέχει στην πρώτη εμφάνιση του ποιητή πατέρα του, παραθέτει ονόματα που πρωτοστατούσαν στην πνευματική κίνηση του τόπου, στίχους αποδεικτικούς του ταλέντου του ποιητή, ονόματα μελετητών του έργου του και μας βάζει μπροστά σε ένα γοητευτικό δίλημμα, παραθέτει δύο ποιήματα, το ένα του Αλύτη και το άλλο του Εμπειρίκου, τα οποία μιλούν για μια παρόμοια εικόνα και αίσθηση. Στο ρητορικό ερώτημα προς τον αναγνώστη, ποιο είναι τίνος, ο αναγνώστης απλώς θαυμάζει, χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει.

         Με τη Φύση και συγκεκριμένα με τον Κόλπο της Καλλονής, ασχολείται ο Γιάννης Καρατζάς, με την Εκπαίδευση και το «Παιδικόν συσσίτιον» Σκουτάρου ο Αθανάσιος Φραγκούλης, με την «Προκήρυξη του 1881» η Σταυρούλα Λυκιαρδοπούλου-Κονταρά, με το θέμα «Εκπαίδευση και ΕΑΜική εξουσία» ο Αριστείδης Σγατζός. «Λες και ήταν χθες. Μια εποχή σαν σήμερα», ο Γιάννης Αγριτέλλης. «Λόγια του Κάμπου» μας ψιθυρίζει ο Βαγγέλης Σάλτας.

         Για τα γεγονότα που σημάδεψαν τη χρονιά που πέρασε γράφουν ο Στρατής Νικέλλης, «Η Βρίσα μετά τον σεισμό» και ο Στάθης Βαρβαγιάννης «Ένα ούζο πέντε γενεών». Τέλος, για τον ψηφιακό δίσκο με τα Σαντούρια του Αναγνωστηρίου Αγιάσου που συνοδεύει τον τόμο, υπεύθυνος είναι ο Κλεάνθης Κορομηλάς.

         Αυτό λοιπόν, το Λεσβιακό Ημερολόγιο του 2018, αυτός ο τόμος ο λαμπρός, που το Ημερολόγιο είναι μόνο 12 σελίδες, όσοι και οι μήνες, και ο τόμος συνολικά ξεπερνά τις 500, είναι το αποτέλεσμα σπουδαίων συνεργασιών, για τις οποίες την ευθύνη έχει ο επιμελητής του, ο ακούραστος Παναγιώτης Σκορδάς, που συνεχίζει την ωραία παράδοση της αιώνιας Λεσβιακής Άνοιξης.

ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Δρ Νεοελληνικής Φιλολογίας, κριτικός Λογοτεχνίας