Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ανακατεύεται η τράπουλα σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ ομολογεί χωρίς περιστροφές πως Κίνα και Ρωσία είναι οι πιο επικίνδυνες χώρες για την οικονομία και τις αξίες των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, ένα ακόμη επεισόδιο εμπλοκή ρωσικού μαχητικού με αμερικανικό - δείχνει πως η κατάσταση πηγαίνει μάλλον προς επιδείνωση παρά προς εκτόνωση.

Βέβαια, ο Αμερικανός ηγέτης αντί να ενώσει στην ομιλία του στο αμερικάνικο Κογκρέσο - δίχασε, αφού το φορολογικό, η αντιμετώπιση των μεταναστών αλλά και των έγχρωμων, αποτελούν κόκκινη γραμμή για τους Δημοκράτες.

Ο Αμερικανός πρόεδρος πάντως, έκανε έκκληση στα μέλη του Κογκρέσου, να εγκρίνουν τις πιστώσεις που θεωρεί απαραίτητες για τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, ιδίως για να εκσυγχρονιστεί και να ανασυνταχτεί το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο, με στόχο να καταστεί τόσο ισχυρό, που θα αποτρέπει οποιαδήποτε επίθεση.

Ιστορική επανάληψη, άραγε, του ψυχρού πολέμου ή μία ακόμη παγίδα για τους λαούς; Ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί ότι με το να αναγνωρίσει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ, να κρατήσει το Γκουαντάναμο ανοιχτό και να στερήσει την οικονομική βοήθεια σε χώρες που ασκούν κριτική στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, θα μπορέσει να εδραιωθεί στην συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας. Έχει, όμως, να ξεπεράσει πρώτα σοβαρά εσωτερικά του προβλήματα, αφού τουλάχιστον 60% των Αμερικανών επικρίνουν την πολιτική του και διαφωνούν με τις αλλαγές που έχει κάνει στην φορολογία και το ασφαλιστικό.

Έχει λοιπόν, πολλά να αντιμετωπίσει ακόμη και ο δρόμος δεν είναι σε καμία περίπτωση στρωμένος με ροδοπέταλα, επειδή στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο παρατηρείται άνοδος των ακροδεξιών κυβερνήσεων. Καθημερινά στις ΗΠΑ ξεσπά και μία διαμαρτυρία για την πολιτική του στο εσωτερικό της χώρας αλλά και το εξωτερικό.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, όμως, έχει αποφασίσει να ανακατέψει την τράπουλα. Ανεξαρτήτως τι κάνουν και μεταδίδουν τα διεθνή ΜΜΕ για την σχέση του με την Μελάνια, χωρίς να μας ενδιαφέρει καν η προσωπική του ζωή, ένα είναι το σίγουρο, πως εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή.

«Να ξανακάνουμε πάλι μεγάλη την Αμερική», αποφαίνεται ο πλανητάρχης, την ίδια στιγμή που ο έτερος Πούτιν προσπαθεί να υλοποιήσει το όραμά του για την Μεγάλη Ρωσία και ο Κινέζος ηγέτης το ίδιο για την μεγάλη Κίνα. Βρισκόμαστε λοιπόν, εν μέσω διασταυρούμενων συμφερόντων μεταξύ τριών μεγάλων δυνάμεων, που σπεύδουν να δημιουργήσουν σφαίρες επιρροής και να εξαντλήσουν την υπομονή των λαών.

Σ' αυτές τις χώρες συγκεκριμένα και η ανεργία είναι μεγάλη, και τα μεροκάματα του τρόμου οργιάζουν και τα κοινωνικά προνοιακά συστήματα διαρκώς συρρικνώνονται. Σ' αυτήν ακριβώς την εποχή έρχεται και μια κατακερματισμένη Ευρώπη να ζητά στήριξη και συναλλαγές και από τις τρεις αυτές υπερδυνάμεις, στο όνομα της δικής της επιβίωσης.

Αν σε κάτι τρομάζει η πολιτική Τραμπ, Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ, είναι στο ότι επικεντρώνονται αποκλειστικά στα δικά τους συμφέροντα και μόνο, μη υπολογίζοντας τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι οι ηγέτες εκείνοι που δεν θα διστάσουν να κάνουν χρήση της δύναμης πυρός που διαθέτουν, για να επιβάλλουν την παρουσία τους σε όσα κράτη την αρνούνται. Το πρόβλημα είναι όμως, όπως είπα και παραπάνω, ότι τα συμφέροντα αυτά είναι διασταυρούμενα και οι διεκδικήσεις αφορούν κοινές από γεωστρατηγικής άποψης χώρες.

Ένα είναι σίγουρο: Ο Τραμπ δεν άλλαξε θεαματικά τις επεκτατικές προσδοκίες των Αμερικανών, απλά συνέχισε περισσότερο να πιέζει για αλλαγή του στρατιωτικού δόγματος προς το επιθετικότερον. Την ίδια στιγμή, ο Πούτιν συνεχίζει να εξοπλίζεται σαν αστακός, ερωτοτροπώντας με την Μέση Ανατολή. Κατά τα λοιπά, οι Κινέζοι πραγματώνουν περαιτέρω την οικονομική τους επέλαση, μη λογαριάζοντας τις διεθνείς αγορές. Ένα τοπίο που συμπληρώνεται από την ένδεια σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και στις τρεις αυτές προαναφερόμενες υπερδυνάμεις, εκεί όπου οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα ΜΜΕ όταν ασκούν σκληρή κριτική, κινδυνεύουν. Και μην το περιορίζετε αυτό μόνο στην Κίνα και την Ρωσία, γιατί και στις ΗΠΑ εδώ και καιρό λαμβάνει χώρα σοβαρή λογοκρισία.