Λογικώς φερόμενος, με το συλλαλητήριο της Κυριακής να προδιαγράφεται ως «σεισμός», όπου το έθνος θα πάλλεται από τα συνθήματα ενός εκατομμυρίου διαδηλωτών, όπως προβλέπουν οι διοργανωτές, θα έπρεπε ίσως να κάνω τον ...ψόφιο κοριό. Περί άλλα να τυρβάζω. Για να μη συγκεντρώνω τα πυρά των εθνικώς πλειοδοτούντων, των ασυμβίβαστων, που δεν αποδέχονται καμία αναφορά στον όρο «Μακεδονία», οι οποίοι, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, συγκροτούν την συντριπτική πλειοψηφία των ερωτώμενων.

Αλλά στη ζωή μου, δεν έμαθα να «κάνω το κορόιδο» για να μην εκτεθώ. Άλλα να πιστεύω και άλλα να γράφω. Εν προκειμένω, για να μη με πουν «μειοδότη». Προτιμώ να «λουστώ» και αυτή την κατηγορία, παρά να σφυρίζω αδιάφορα απέναντι στη διαμορφούμενη πραγματικότητα.

Προσωπικώς ήμουν πολύ πιο σκληρός από τους Καμμένους, όταν είχαμε πράγματι την ευκαιρία να επιβάλουμε την γραμμή μας. Τότε που ζητούσα, δημοσίως, από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, να δώσει ισχυρό μήνυμα ανυποχώρητης θέσης. Να διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με όποια χώρα αναγνώριζε το κράτος του Γκλιγκόροφ ως δήθεν «Μακεδονία». Πάνε, όμως, εκείνες οι ευκαιρίες. Τις χάσαμε. Επιτρέψαμε σε σύμμαχους μας του ΝΑΤΟ, όπως οι ΗΠΑ, αλλά και «παραδοσιακώς φιλικές χώρες» όπως η Ρωσία, να τους αναγνωρίσουν με αυτό το όνομα.

Τώρα λοιπόν, αυτό που μας προσφέρεται, η χρήση μιας σύνθετης ονομασίας «έναντι όλων», είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να επιτύχουμε, εφόσον βεβαίως συνοδεύεται και από συνταγματική εγκατάλειψη όλων των γελοίων αλυτρωτισμών. Πόσο μάλλον αν αυτή η σύνθετη ονομασία αποδίδεται μονολεκτικώς όπως το «Νοβοματσεντόνια» ή το «Γκορναματσεντόνια».

Ας με πουν λοιπόν και «μειοδότη». Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο. Και θα προτιμούσα να παρέμενε η Εκκλησία στην αρχική συνετή θέση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου. Ο οποίος δεν άλλαξε βεβαίως γνώμη, αλλά υποχρεούται να σεβαστεί την απόφαση της πλειοψηφίας της Συνόδου. Όπως θα προτιμούσα να μη συρόταν πίσω από τον Καμμένο και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ουδόλως με παρηγορεί το ότι αυτή η κινητοποίηση δείχνει την ευαισθησία των πολλών επί του εθνικού θέματος. Εκείνοι που ασφαλώς τρίβουν τα χέρια τους, είναι οι κυβερνώντες. Το σκεπτικό τους είναι απλό: Αφού ο λαός μπορεί να κάνει τόσο μαζικές κινητοποιήσεις, αλλά δεν τις έκανε ποτέ εναντίον των μνημονίων και των μέτρων εξαθλίωσης, τι σημαίνει αυτό; Ότι αποδέχεται την πολιτική που εφαρμόζουν.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr