*Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποια θα είναι τα θετικά αποτελέσματα από την παρουσία μας στη Philoxenia της Θεσσαλονίκης, εκείνο όμως που γνωρίζουμε είναι ότι ακούστηκε για μια ακόμα φορά το αίτημα της Λέσβου για επαναφορά της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του νησιού μας με την συμπρωτεύουσα. Ένα χρόνιο αίτημα, που για ένα περίεργο λόγο δεν εισακούγεται και δεν ικανοποιείται, σε αντίθεση με ανάλογα αιτήματα άλλων νησιών που βρίσκονται σε απόσταση πολύ μεγαλύτερη απ' ότι η Λέσβος.

Εδώ και μια πενταετία το νησί μας είναι αποκομμένο από την Θεσσαλονίκη, με την οποία πολλές επιχειρήσεις των δύο πόλεων συνεργάζονται για δεκαετίες με έντονη εμπορική δραστηριότητα και χιλιάδες φοιτητές πηγαινοέρχονται μέχρι την ολοκλήρωση της πανεπιστημιακής τους εκπαίδευσης. Αντί λοιπόν να επαναφέρουν τα προγραμματισμένα δρομολόγια με τη Θεσσαλονίκη όπως στο παρελθόν, μας πέταξαν το «ξεροκόμματο» με την Καβάλα. Παραλίγο να πηγαίνουμε στην βόρειο Ελλάδα μέσω Ιταλίας.

Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και με τη Ρόδο. Εδώ δεν παρουσιάζεται κανένα πρόβλημα, ούτε κόστους, ούτε διαθεσιμότητας πλοίων.

Διερωτόμαστε λοιπόν, τι περισσότερο έχει η Ρόδος από τη Λέσβο και γιατί παρατηρείται αυτή η ξεχωριστή αντιμετώπιση των δύο νησιών

Λύσεις υπάρχουν, απλά όλοι κάνουν τους κουφούς. Τι παραπάνω κόστος θα είχε αν το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη -Ρόδος και αντίστροφα, είχε ενδιάμεσο σταθμό την Λέσβο; ή πόση θα ήταν η επιβάρυνση του κράτους αν επιδοτούσε αντί για δύο δρομολόγια Μυτιλήνη -Καβάλα, ένα γι' αυτό και το δεύτερο για Θεσσαλονίκη;

Μετά και την έντονη αντίδραση των Θεσσαλονικέων, ίσως να πρέπει η πίεση προς πάσα αρμόδια αρχή να είναι κοινή και ασφυκτική.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»