Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο ο πρόεδρος των Επαγγελματιών Αλιέων Παναγιώτης Νανίδης, η κυβέρνηση βασιζόμενη σε νομοθεσία του 2011, που στην ουσία χωροθετεί δράσεις οστρακοκαλλιέργειας σε θαλάσσιες περιοχές της χώρας, ετοιμάζεται να παραχωρήσει τμήματα του Κόλπου Καλλονής για την καλλιέργεια οστράκων, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Η ιστορία του Κόλπου Καλλονής και οι δραστηριότητες οστρακοκαλλιέργειας από ιδιωτική επιχείρηση τη δεκαετία του '90, είναι γνωστή και μάλιστα την περίοδο εκείνη, ο «Δ» είχε αφιερώσει αναλυτικά ρεπορτάζ στα γεγονότα που οδήγησαν στην ανατροπή των ισορροπιών του οικοσυστήματος του Κόλπου Καλλονής και την επικράτηση του χαβάρου έναντι των υπολοίπων θαλάσσιων ειδών, οστράκων και ψαριών.

Η ιδιωτική εταιρεία που ανέλαβε το 1990 να πραγματοποιήσει επιχειρήσεις οστρακοκαλλιέργειας στον Κόλπο Καλλονής, με έγκριση του Νομάρχη, παρά την αντίθετη άποψη των ψαράδων, προχώρησε σε αλόγιστη αλίευση των φυσικών αποθεμάτων του Κόλπου. Όταν δε, η εταιρεία πιάστηκε επ' αυτοφώρω να αλιεύει τα έτοιμα οστρακοειδή,  από τη Νομαρχία και έγινε ανάκληση της απόφασης, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η υπόθεση εκδικάστηκε το 1992, ενώ στη διαδικασία συμμετείχαν με δικούς τους δικηγόρους και οι ψαράδες και οστρακαλιείς, οι οποίοι προσπάθησαν να αποδείξουν τις πραγματικές προθέσεις της εταιρείας. Την περίοδο εκείνη που ήταν σε εξέλιξη η δίκη, η ιδιωτική εταιρεία φέρεται ότι «φύτεψε» - τοποθέτησε μία νταλίκα μύδια στο βυθό του Κόλπου, προφανώς για να αποδείξει ότι πράγματι έκανε καλλιέργειες. Ο γόνος των μυδιών αυτών, επικάθισε στο βυθό του Κόλπου και εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν σ' αυτόν και της διατάραξης των ισορροπιών με αυτές τις ενέργειες, εξαπλώθηκαν τα χάβαρα που κατέκλυσαν τον Κόλπο και μέχρι σήμερα, έχουν υπερισχύσει έναντι όλων των υπολοίπων ειδών.

Όπως αναφέρουν οι ψαράδες, τα χάβαρα που είναι ένα είδος άγριων μυδιών, επικάθονται στο βυθό και εμποδίζουν την ανάπτυξη όλων των υπολοίπων θαλάσσιων μορφών ζωής. Σε πολλές δε περιπτώσεις, κολλά ακόμα και στα ψάρια και τα εμποδίζει να αναπτυχθούν.

12 ΜΗΝΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ

Οι σημερινές ανησυχίες των ψαράδων προέρχονται κυρίως από το γεγονός ότι η νομοθεσία του 2011 δημιουργεί συνθήκες κατάλληλες για νέες παραχωρήσεις στον Κόλπο Καλλονής. Όπως ανέφερε ο Π. Νανίδης, υπάρχουν πληροφορίες ότι ορισμένοι έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να δραστηριοποιηθούν στον Κόλπο, στα σημεία που υπάρχουν τα μεγαλύτερα αποθέματα χαβάρων.

«Ο Κόλπος είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο πλούσιο θαλάσσιο οικοσύστημα, μοναδικό στον πλανήτη. Οι ιδιώτες που δήθεν επιθυμούν να κάνουν οστρακοκαλλιέργεια στα σημεία που υπάρχουν πλούσια φυσικά αποθέματα χαβάρων, το μόνο που θέλουν στην πραγματικότητα είναι να απομυζήσουν τον φυσικό πλούτο του Κόλπου και να αποκτήσουν το δικαίωμα αλίευσης οστράκων και εμπορίου δώδεκα μήνες το χρόνο, ενώ σήμερα αυτό επιτρέπεται μόνο τους χειμερινούς μήνες.

ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

Σε περίπτωση που γίνει αυτό, οι δύο χιλιάδες ψαράδες που ζουν από αυτή την ενασχόληση κατά το διάστημα της νόμιμης αλίευσης οστράκων, μπαίνουν αυτομάτως στο περιθώριο και μένουν εκτός επαγγέλματος και εκτός αγοράς.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ως Σύλλογος Αλιέων έχουμε στείλει άπειρες επιστολές στην κυβέρνηση και στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και στην τοπική οργάνωση του κόμματος, ζητώντας την ορθολογική διαχείριση του Κόλπου και όχι την παραχώρησή του στους ιδιώτες. Δυστυχώς, όμως, οι κυβερνώντες κωφεύουν και ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν τον Κόλπο Καλλονής στους ιδιώτες. 

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΔΑ

Παράλληλα, σοβαρότατες ευθύνες έχει και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου και το τμήμα εποπτείας αλιείας, που κρατά δεσμευμένες ορισμένες περιοχές του Κόλπου από την περίοδο της δεκαετίας του '90 που ξεκίνησαν οι πρώτες παραχωρήσεις. Μετά την απομάκρυνση, όμως, της ιδιωτικής εταιρείας που είχε έρθει την περίοδο εκείνη, δεν υπάρχει καμία απολύτως δραστηριότητα και δεν έχει κανένα νόημα να δεσμεύονται περιοχές για το σκοπό αυτό.

ΜΕΛΕΤΗ

Ζητάμε να γίνει μελέτη για ορθολογική διαχείριση του Κόλπου Καλλονής από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Για την προστασία του Κόλπου χρειάζονται τρεις απλές ενέργειες.

Η πρώτη είναι η δημιουργία ζωνών ασφαλείας, ώστε να βρίσκουν καταφύγιο τα ψάρια να αναπαράγονται και να γεννούν χωρίς την πίεση της αλιείας.

Η δεύτερη είναι ο περιορισμός χρήσης ορισμένων αλιευτικών εργαλείων και η τρίτη είναι η προστασία των παρακείμενων χειμάρρων και ποταμών, που είναι γεμάτοι ζωή και ψάρια και καταλήγουν στον Κόλπο».

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»