Στροφή στη δημιουργία μικρών επιχειρήσεων εστίασης, παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στη Λέσβο, ενώ αντίθετα υποτονικό έως ανύπαρκτο είναι το ενδιαφέρον για επενδύσεις είτε σε βιομηχανικές ή βιοτεχνικές μονάδες, είτε σε  επιχειρήσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα.

Το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων που ξεκινάν σήμερα τη δραστηριότητά τους, είναι μικρές καφετέριες, οι οποίες διαθέτουν παράλληλα μικρογεύματα και πρόχειρο φαγητό. Το τελευταίο διάστημα οι επιχειρήσεις αυτές έχουν εξαπλωθεί σε όλη την πόλη, αλλά και στην λεσβιακή ύπαιθρο.

Αντίθετα, το ενδιαφέρον για τη δημιουργία εμπορικών επιχειρήσεων πώλησης διαφόρων καταναλωτικών προϊόντων, είναι πολύ περιορισμένο.

Περιορισμένο έως ανύπαρκτο είναι και το ενδιαφέρον για τη δημιουργία μονάδων μεταποίησης, είτε μικρών βιομηχανικών, είτε βιοτεχνικών μονάδων.

Η Λέσβος παραδοσιακά τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν ένας τόπος που είχε αξιόλογη βιοτεχνία και βιομηχανία. Εκτός από τις μονάδες τυποποίησης ελαιολάδου, τις σαπωνοποιίες και το εργοστάσιο κατεργασίας δέρματος που υπήρχαν, αισθητή ήταν η παρουσία δεκάδων άλλων επιχειρήσεων, που όχι μόνο παρήγαγαν προϊόντα για την τοπική αγορά, αλλά έκαναν και εξαγωγές.

Από τη δεκαετία του 70, η δραστηριότητα αυτή άρχισε να φθίνει και πλέον τη δεκαετία του '80 ελάχιστες τέτοιες επιχειρήσεις είχαν μείνει και συνέχισαν να δραστηριοποιούνται.

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2010, έδωσε ένα ισχυρό χτύπημα στην αγορά και δεκάδες επιχειρήσεις, ακόμη και καταστήματα με δραστηριότητα πολλών δεκαετιών, έβαλαν λουκέτο.

Όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λέσβου Βαγγέλης Μυρσινιάς, ο λόγος για τον οποίο οι νέοι επιχειρηματίες επιλέγουν το χώρο της εστίασης και κυρίως τα μικρά καταστήματα πώλησης καφέ, είναι επειδή αυτές οι επιχειρήσεις χρειάζονται πολύ μικρό κεφάλαιο για να ξεκινήσει κανείς.

«Η στροφή στο χώρο της εστίασης δεν αποτελεί έκπληξη, αφού ακόμη και σε περιόδους κρίσης, παρατηρείται ότι η εστίαση είναι ο τελευταίος κλάδος που θα υποστεί τις συνέπειες.

Ο λόγος για τον οποίο πολλοί νέοι, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, στρέφονται σε αυτή την επιλογή, είναι επειδή το κεφάλαιο που απαιτείται είναι μικρό, ενώ και τα ενοίκια των επαγγελματικών αυτών χώρων είναι πολύ οικονομικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Αντίθετα, για να προχωρήσει κανείς σε μία επένδυση μεγαλύτερης εμβέλειας, χρειάζεται πολύ μεγαλύτερο κεφάλαιο, που δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί, ειδικά την περίοδο που διανύουμε. Για παράδειγμα, ακόμη και η δημιουργία μιας μικρής ζυθοποιίας από αυτές που επιχειρούν πολλοί νέοι στη χώρα μας, χρειάζεται το λιγότερο 300 χιλιάδες ευρώ για το ξεκίνημα.

Ακόμη και αν κάποιος διαθέτει ένα μεγάλο ποσό, με  τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην ελληνική και ειδικότερα στη λεσβιακή αγορά, δεν προχωρά σε μεγάλες επενδύσεις.

Το γεγονός ότι ανοίγουν επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών και εστίασης, δεν είναι αρνητικό. Όμως, έτσι δεν αναπτύσσεται η εξωστρέφεια και δεν παρατηρείται ανάπτυξη, ούτε και δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.

Στην ουσία, μοιράζεται η πίτα του αγοραστικού ενδιαφέροντος σε περισσότερους παίκτες.

Το Επιμελητήριο Λέσβου, αυτή την περίοδο με τη συμμετοχή του σε χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως το Ειδικό Αναπτυξιακό, στοχεύει ακριβώς στην καρδιά του προβλήματος της λεσβιακής οικονομίας, που είναι η έλλειψη επιχειρήσεων αναπτυξιακού και παραγωγικού χαρακτήρα.

Με τον Σύμβουλο Τεχνικής Υποστήριξης για την δημιουργία του Επιχειρηματικού Πάρκου της Μυτιλήνης, τη δημιουργία & λειτουργία Δομών Υποστήριξης Επιχειρηματικότητας, τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό του Επιμελητηρίου Λέσβου και την ανάπτυξή του σε Κέντρο Στήριξης Εξωστρεφών και Καινοτόμων Επιχειρηματικών Δραστηριοτήτων, επιχειρούμε να πραγματοποιήσουμε έναν σχεδιασμό που θα στοχεύει στην υποστήριξη των νέων επιχειρήσεων.

Μ. Χατζηγεωργίου

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»