Η κατάσταση στη Μόρια αποτελεί ένα στίγμα, μία ντροπή στον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας. Η κυβέρνηση φέρει ακέραιη την ευθύνη για τον διασυρμό της χώρας.

Οι συνθήκες διαβίωσης στα σύγχρονα αυτά κέντρα κράτησης είναι απάνθρωπες. Όταν φτάνουν άνθρωποι που δεν προέρχονται και από τα... σαλόνια, είναι μαθημένοι δηλαδή σε κακουχίες και μεταξύ αυτών και παιδιά να προτιμούν ακόμη και την επιλογή της αυτοκτονίας από το να ζουν σε αυτές τις συνθήκες, τότε αυτό δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα τεράστιο χαστούκι στο γόητρο και την ψυχή μίας χώρας που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή, που θέλει να περηφανεύεται ότι έχει γεννήσει τον πολιτισμό και τη δημοκρατία. Αυτή τη στιγμή δεν έχει σημασία αν είναι ξένοι, αν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες, το γιατί αλλά και το αν καλώς ή κακώς βρίσκονται εκεί.

Το δυστύχημα είναι ότι βρίσκονται. Το ντιλάρισμα του προσφυγικού προβλήματος εις βάρος της χώρας με... χρόνο παραμονής στην εξουσία που έκανε η κυβέρνηση, θα υπάρξει και χρόνος και τρόπος να ερευνηθεί ως προς τις ευθύνες και τις συνέπειές του. Και οι ευθύνες θα αποδοθούν. Και πρέπει να αποδοθούν. Όμως αυτοί οι άνθρωποι είναι τώρα εκεί. Και είναι άνθρωποι, όχι ζώα. Αν και αμφιβάλω αν η ευαισθησία των φιλοζωικών οργανώσεων θα είχε επιτρέψει τέτοιες συνθήκες αν επρόκειτο για ζώα. Όμως για τα κολαστήρια αυτά ψυχών δεν γίνεται σχεδόν τίποτα. Το κοιτάμε το φαινόμενο, λέμε και δυο τρία "κρίμα" και "ντροπή" και η ζωή συνεχίζεται. 

Στη Μόρια η Ελλάδα ξεγυμνώνεται και ντροπιάζεται. Εξευτελίζεται. Διασύρεται. Η ελληνική κοινωνία δεν αξίζει το στίγμα ντροπής που χρεώνεται. Δεν είμαστε απάνθρωποι. Δεν έχει σημασία αν τρέφει ο καθένας αισθήματα συμπάθειας ή αντιπάθειας γι' αυτούς. Αυτό που υφίστανται θυμίζει εικόνες βγαλμένες είτε από τον Μεσαίωνα, είτε από κολαστήρια απολυταρχικών και φασιστικής νοοτροπίας εξουσιών. Δεν ταιριάζει σε πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα. Η κυβέρνηση οφείλει να βρει λύση. Γιατί έχει τεράστια ευθύνη. Δεν μπορεί ούτε να διαιωνίζει αυτή την απάνθρωπη κατάσταση, υποτιμώντας τη σημασία της, ούτε να χρεώνει στη χώρα μία ντροπιαστική συμπεριφορά. Αλλά και η αντιπολίτευση θα πρέπει να είναι έτοιμη με συγκεκριμένες προτάσεις και δράσεις να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Το οποίο θα κληρονομήσει και θα κληθεί να το διαχειριστεί. Άμεσα, από την επόμενη κιόλας ημέρα. 

Βεβαίως, πίστευα ότι το κέντρο στη Μόρια είναι ο απόλυτος εξευτελισμός, μέχρι που είδα τα ρεπορτάζ για τις συνθήκες που επικρατούν στις φοιτητικές εστίες που ζουν οι φοιτητές, τα παιδιά μας. Πραγματικά σοκαριστικές. Είναι δυνατό να υπάρχει τέτοια εγκατάλειψη; Τέτοια αδιαφορία; Τέτοια ντροπή; Και καλά, για τους πρόσφυγες και μετανάστες, ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει σε όλους η ευαισθησία για τις συνθήκες διαβίωσης. Σκληρό, οδυνηρό, αλλά όχι απίθανο. Αντιθέτως. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας... Υπάρχουν πολλοί που δεν τους καίγεται καρφί...

Ούτε όμως για τους φοιτητές; Τα είδαν τα ρεπορτάζ στο Μαξίμου; Τις είδαν τις άθλιες συνθήκες; Τα είδε η ελληνική κοινωνία; Αν όχι αναζητήστε τα, ή ρωτήστε τα παιδιά. Αυτά ξέρουν... Και αυτοί δεν είναι ούτε ξένοι, ούτε τίποτε. Τι δείχνει αυτό; Αποσύνθεση. Και δεν είναι μόνο η κυβέρνηση υπεύθυνη γι' αυτό. Στο κάτω κάτω δεν εξελέγησαν από μόνοι τους... Κάποιος τους έβγαλε... Δυστυχώς υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας. Μέσα στην κρίση γίναμε αναίσθητοι. Και αυτή είναι ίσως η χειρότερη από τις συνέπειές της...     (  πηγή dimitris.papakonstantinou@capital.)