Ρεσιτάλ υποκρισίας, από την πλευρά της κυβέρνησης, ακολούθησε την προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου του. Διότι, με τις δηλώσεις τους, από τον Πολάκη και τον Καμμένο, ως τον Τζαννακόπουλο, επιχειρούν να «ταπώσουν» τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ, είτε βρίσκονται στο ΚΙΝΑΛ, είτε σε άλλα πολιτικά σχήματα, εφαρμόζοντας μια απεχθή εξίσωση: Μη μιλάτε εσείς που υπήρξατε στο ίδιο κόμμα με τον Τσοχατζόπουλο, τον Παπαντωνίου, τον Μαντέλη και τους άλλους μιζαδόρους.

Τα λένε και αυτοϊκανοποιούνται ότι κατήγαγαν πολιτική και ρητορική νίκη. Χωρίς να σκέπτονται καθόλου ότι είναι σαν να φτύνουν και το δικό τους πρόσωπο. Γιατί το πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ που ανέβηκε στην εξουσία, είναι διάστικτο από τέτοια ...μιασματικά πράσινα στίγματα. Από τον Κουρουμπλή ως την Ξενογιαννακοπούλου. Από την Κατσέλη ως τον Μπόλαρη. Από τον Κοτσακά (το alter ego του Άκη) ως την Τζάκρη. Από τον Σπίρτζη ως τη Μυρσίνη Ζορμπά. Και δεκάδες άλλους, που «κοσμούν» είτε την κοινοβουλευτική τους ομάδα, είτε την κεντρική τους επιτροπή, είτε τις επιλογές τους στον χώρο της αυτοδιοίκησης.

Αν ισχύει η «λογική» τους, κατά την οποία όποιος βρισκόταν στον ίδιο πολιτικό χώρο με τον Άκη ή τον Γιάννο, ...δεν δικαιούται δια να ομιλεί, είτε επειδή τον θεωρούν ως οιονεί συνένοχο, είτε ως πολιτικώς μωρό, αφού δεν κατάλαβε τι γινόταν, τότε ας κοιτάξουν τα του οίκου τους. Σε κάτι τέτοιους, προερχόμενους εκ ...προσχώσεων, χρωστάν την άνοδό τους στην εξουσία.

Αλλοίμονο, αν έπρεπε να αισθανόμαστε και ενοχές, όλοι εκείνοι που βάλαμε πλάτη για να υλοποιηθεί ένα όραμα στο οποίο πιστέψαμε, το όραμα της «Αλλαγής», επειδή κάποιοι, από αυτούς που σηκώσαμε στις πλάτες μας, μας πρόδωσαν. Μας εκμεταλλεύτηκαν. Πάτησαν πάνω μας για να φτάνουν βαθύτερα στη μαρμίτα, με την κουτάλα της εξουσίας στο χέρι. Όπως ακριβώς και οι σημερινοί εξαπάτησαν χιλιάδες ανθρώπους που τους πίστεψαν ως τάχατες «αριστερούς», ως ορκισμένους «αντιμνημονιακούς» και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Αυτές οι ισοπεδωτικές εξισώσεις, του τύπου «ο Άκης ήταν πράσινος και κλέφτης, άρα όλοι οι πράσινοι είναι σαν τον Άκη», μαρτυρούν απλώς ένα πνεύμα που παραπέμπει στις μελανότερες σελίδες της παράταξης, από την οποία προέρχονται οι σημερινοί κυβερνήτες μας. Διεθνώς στην περίοδο του σταλινισμού. Και εγχωρίως σε εκείνη του Ζαχαριάδη.

Θέλει ο Πολάκης να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr