Σημασία έχει η εικόνα που έχεις εσύ για τη χώρα σου, εννοώ φυσικά η Κυβέρνηση της χώρας σου και προβάλλεις στους εταίρους σου.

Αυτή η στρεβλή εικόνα της Ελλάδας που προβάλλουν οι υπεύθυνες(!) κυβερνήσεις της, τις τελευταίες δεκαετίες, είναι λογικό να έχει δημιουργήσει και μια στρεβλή εικόνα στους εταίρους μας.

Εδώ, όμως, χρειάζεται να πούμε λίγα πράγματα παραπάνω.

Η γνώση που είχαν οι εταίροι μας και εννοώ τα θεσμικά όργανα φυσικά, για την ελληνική πραγματικότητα, ήταν πλήρης, όπως συμβαίνει και για κάθε Κράτος Μέλος.

Απλά, όταν ξέσπασε η κρίση, ο ένας έδειχνε τον άλλον εντός Ευρώπης.

Σήμερα είναι περισσότερο από φανερό, ότι η Ελλάδα δεν ήταν ούτε το καίριο, ούτε και το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης.

Οι ίδιες οι εκλεγμένες κυβερνήσεις της ήταν αυτές που αποδέχθηκαν την όποια κατηγορία, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μπει στο στόχαστρο.

Οι λόγοι έχουν αποκαλυφθεί και πολυσυζητηθεί.

Διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων με πολιτική και συλλογική απόφαση να σωθούν αυτά βλέπε τραπεζίτες εις βάρος ενός ολόκληρου λαού.

Αφού επέβαλλαν όσα επέβαλλαν σήμερα ξεδιάντροπα και το παραδέχονται και το σχολιάζουν σαν μια «ατυχία».

Το πρόβλημα, όμως και πάλι αφορούσε και αφορά στην πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.

Κι αν οι κυβερνήσεις μέχρι το 2015 υποθέσουμε ότι ήταν εξαρτημένες και ελεγχόμενες από τα οικονομικά συμφέροντα, η τελευταία κυβέρνηση διατυμπάνιζε ότι δεν έχει καμία τέτοια εξάρτηση.

Επειδή έχουν γίνει πολλές συζητήσεις, θα τοποθετηθώ από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, είχε τη δυνατότητα και την έγκριση των Ευρωπαίων να προβεί άμεσα σε απόλυτα συστημικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες το ελάχιστο που θα εξασφάλιζαν, ήταν δεκάδες δις αλλά και τον έλεγχο νευραλγικών τομέων.

Αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως, που δεν είναι της παρούσης να επεκταθώ, μιας και ήμουν στον στενό πυρήνα των σχεδιασμών μέχρι τις Ευρωεκλογές. 

Αναφέρομαι ενδεικτικά αλλά και αποκαλυπτικά στο θέμα των τραπεζών.

Οι διοικήσεις τους, που ήταν υπεύθυνες για  το πρώτο μνημόνιο και υπόλογες για την εγκληματική διαχείριση, έμειναν ανέγγιχτες και είναι τα ίδια πρόσωπα που πρωταγωνιστούν και σήμερα.

Η δε ανακεφαλοποίησή τους έγινε με τον χειρότερο τρόπο, καθ' υπαγόρευσιν αυτών των ιδίων, με ζημιά δεκάδες δισεκατομμύρια σε βάρος του Ελληνικού λαού.

Με σειρά άρθρων το 2015, είχα προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις.

Είναι ένα παράδειγμα, για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμβιβάστηκε απόλυτα με το κατεστημένο πριν καν διαπραγματευτεί.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος της διαφοροποίησής μου.

Η συνθηκολόγηση με το σύστημα χωρίς ούτε μια -το τονίζω- θεσμική και συστημική παρέμβαση που να έχει άλλη κατεύθυνση και να δημιουργεί προϋποθέσεις, αλλά και πίστη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Επαναλαμβάνω, αναφέρομαι σε απόλυτα αποδεκτές - συστημικές πρωτοβουλίες και κινήσεις.

Σήμερα πλέον που η Ελλάδα αποδέχθηκε και υπέγραψε τα πάντα, απλά δεν είναι στο κάδρο, αλλά σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται ως ισότιμο μέλος.

Η Ευρώπη των δύο, τουλάχιστον, ταχυτήτων, είναι πραγματικότητα κι η Ελλάδα σίγουρα δεν ανήκει στην πρώτη.

*Υπάρχει ποτέ πιθανότητα να υψώσει η Ε.Ε. το ανάστημα έναντι της Τουρκίας, που διαρκώς παραβιάζει όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταπατά και «ακυρώνει» συμφωνίες και κινείται απειλητικά με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις εναντίον του μέλους της ΕΕ, την Ελλάδα;

Αντιλαμβάνεστε η Ευρώπη, όπως και η Ρωσία και η Αμερική, που τελικά, βρίσκουν πάντα διόδους και διαύλους επικοινωνίας με την Τουρκία, λόγω γεωπολιτικής θέσης και συμφερόντων, να κινείται στο ίδιο μοτίβο, αδιαφορώντας για τα ανατολικά της σύνορα;

Αν θυμηθούμε τους λόγους που επικαλέστηκαν όλοι οι πολιτικοί, με προεξάρχοντα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, για τους οποίους ήταν συμφέρουσα και οραματική η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε., ίσως να απογοητευτούμε πλήρως.

Μιλούσαν για σύγκλιση οικονομιών, ανάπτυξη, ειρήνη, ασφάλεια κλπ.

Δύσκολα βρίσκεις τομείς, στους οποίους να εκπληρώθηκαν αυτοί οι στόχοι.

Μετά από σαράντα και πλέον χρόνια εξέλιξης της Ε.Ε. αντιμετωπίζουμε προβλήματα συνοχής, άνισης οικονομικής ανάπτυξης, επιβολής του δίκιου του ισχυρότερου, λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο και γενικά η Ε.Ε. δίνει την εικόνα ενός οικοδομήματος εύθραυστου  και ασταθούς.

Όλα αυτά τα δομικά προβλήματα αναδείχθηκαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο με την προσφυγική κρίση.

Θα ήταν ιδανικό αν τα σύνορά μας, επίγεια, θαλάσσης κι αέρος, θεωρούνταν ουσιαστικά τα Ανατολικά σύνορα της Ε.Ε., υπερασπίζονταν ανάλογα από την Ε.Ε. και η ακεραιότητά τους ή η προσβολή τους από οποιονδήποτε τρίτο, θεωρείτο εχθρική πράξη απέναντι στην Ε.Ε.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η Ε.Ε. στήθηκε για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ και υπακούει σ΄ αυτά.

Και πολύ απλά και κυνικά, η Τουρκία είναι μια τεράστια αγορά και, λόγω της θέσης της, χρήσιμος εταίρος στους σχεδιασμούς των οικονομικών συμφερόντων.

Αναφέρεστε στους διαύλους επικοινωνίας της Ρωσίας και της Αμερικής με την Τουρκία.

Δεν υπάρχει έκπληξη. Το ίδιο ακριβώς κάνουν μεμονωμένα και για δικό τους εθνικό συμφέρον και η Γερμανία και η Γαλλία κ.α.

Στην Ελλάδα πρέπει να αντιληφθούμε ότι μας σέβονται και μας υπολογίζουν, όταν κι εμείς σεβόμαστε και υπολογίζουμε την πατρίδα μας, όπως της αξίζει.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ πιο αναλυτικά στο Σκοπιανό ζήτημα που είναι απόλυτα επίκαιρο και παράλληλα είναι παράδειγμα για το πώς μπορείς να διεκδικείς και να πετυχαίνεις πράγματα για τη χώρα σου.

Όπως γνωρίζετε, είμαι μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Τα τέσσερα αυτά χρόνια, είχα την ευκαιρία να μελετήσω και να αποκωδικοποιήσω εν μέρει τον τρόπο που ασκούν την εξωτερική τους πολιτική, τόσο τα μεγάλα και ισχυρά, όσο και τα μικρά και θεωρητικά ανίσχυρα κράτη της Ε.Ε.  

Η εξωτερική πολιτική ενός κράτους αντανακλά και την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του.

Μια στιβαρή και αποτελεσματική εξωτερική πολιτική, ασκείται από μια στιβαρή και αποτελεσματική Κυβέρνηση και έχει ανάγκη την εμφανή στήριξη του λαού της.

Εάν κάποια από αυτές τις συνθήκες δεν ισχύει, τότε απλά δεν έχεις «ταυτότητα».

Η «ταυτότητα», όμως, είναι απαραίτητη για το χτίσιμο συμμαχιών, ώστε να μπορείς να περνάς τις θέσεις σου.

Η έλλειψη αυτής της ταυτότητας στο Σκοπιανό ήταν καταλυτική.

Από την πρώτη στιγμή ανακήρυξης της Π.Γ.Δ.Μ. η Ελλάδα έτρεχε πίσω από τις εξελίξεις και βρισκόταν συνεχώς στη θέση του αιτούντος. Παρά τη δυσμενή διαμορφωμένη κατάσταση -πάρα πολλές χώρες είχαν αναγνωρίσει την Π.Γ.Δ.Μ. ως Μακεδονία- η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο να είναι επισπεύδουσα.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών δε, ανέτρεψαν άρδην το σκηνικό και η Ελλάδα από τη θέση του αιτούντος βρέθηκε στη θέση να της ζητούν.

Ήταν η χρυσή ευκαιρία να απαιτήσει η Ελλάδα λύση που να μην αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας και στην πραγματικότητα, να σφυρηλατεί την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών.

Δυστυχώς, αυτή τη συγκυρία βρέθηκαν να την διαχειριστούν υπάκουοι και πρόθυμοι διαγκωνιζόμενοι.

Από κάθε άποψη και μακριά από μένα οι εθνικιστικές κορώνες- η Ελλάδα βγαίνει χαμένη και τακτικά και στρατηγικά από αυτή την διαπραγμάτευση.

Αυτή η διαχείριση από πλευράς Ελλάδας απαντά και στο ερώτημά σας, για το αν θα υψώσει η Ευρώπη το ανάστημά της απέναντι στην Τουρκία για να υπερασπιστεί τα ελληνικά συμφέροντα.

Όσο είσαι βολικός και υπάκουος, κανένας δεν θα αναλάβει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά σου.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»