Μνημόνια συνεργασίας, τριμερείς σύνοδοι κορυφής ανάμεσα σε Ελλάδα Ιορδανία Κύπρο, συνεχείς επιδιώξεις για περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων με την Τουρκία, με παράλληλη επικύρωση συμφωνιών με το Ισραήλ, είναι οι ειδήσεις της τελευταίας στιγμής. 

Εντωμεταξύ, στο εσωτερικό της κυβέρνησης φαίνεται να υπάρχει ρήγμα στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και όχι μόνο λόγω των θεαματικών δηλώσεων Καμμένου για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, αλλά και με αφορμή την παρατεταμένη παραφιλολογία γύρω από την υπόθεση Ζουράρι, που έχει κάνει τα ΜΜΕ να ασχολούνται επισταμένως με την καθαρεύουσα και τα αρχαία ελληνικά του εν λόγω πεφωτισμένου ανδρός.

Το ρήγμα αυτό, αν και δεν φαίνεται να είναι οριστικό, εντούτοις δίνει φτερά στον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλήσει περί «σκόρπιας κυβέρνησης». Σκόρπιο όμως, θα έλεγα είναι το Κοινοβούλιο στο σύνολό του, καθώς το ενδιαφέρον έχει ελαχιστοποιηθεί στις συζητήσεις των ημερησίων διατάξεων, όχι μόνο λόγω της θεματολογίας, αλλά και της ρητορικής.

Την ίδια στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας παλεύει να αναδείξει την χώρα σε επενδυτικό δέλεαρ για Κινέζους και Άραβες, που με ευκολία θα μετατρέψουν σε μικρά βασίλεια τις επενδυτικές τους κατακτήσεις, την ώρα που και τι δεν θα έδινε η κυβέρνηση να αυξηθεί ακόμη περισσότερο ο τουρισμός, που είναι και το μόνο αναπτυξιακό κομμάτι για την πληγείσα οικονομία, οι επιδόσεις της χώρας σε ανεργία και απασχόληση ξεπερνούν τα όρια της ανοχής.

Η περίεργη ρήση Μητσοτάκη περί νέου μνημονίου από την κυβέρνηση Τσίπρα, που σχετίζεται με πιθανό κούρεμα του χρέους, μάλλον προϊδεάζει για νέα μέτρα και λιτότητα, είτε συνεχίσει αυτή η κυβέρνηση, είτε η ΝΔ πάρει κάποια στιγμή την εξουσία. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες περικοπές από την ΝΔ, στο όνομα είτε της λανθασμένης διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, είτε νέα λιτότητα από την τωρινή κυβέρνηση, γιατί κάποιοι από τους εταίρους ενδεχομένως να αποφανθούν πως για να υπάρξει τροποποίηση του χρέους, μπορεί να χρειαστούν και άλλα μέτρα.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, λοιπόν, οι πολίτες δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να εφησυχάζουν, ούτε να πιστεύουν τις κυβερνητικές ρήσεις περί οριστικής εξόδου από τα μνημόνια. Τα δε μνημόνια συνεργασίας, οι επενδυτικές προσφορές αλλά και οι ατέλειωτες διαφημίσεις στα ΜΜΕ από τους ιδιωτικούς παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος, προαναγγέλλουν την μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο και την διαμόρφωση ενός διαφορετικού οικονομικού κλίματος, με αμέτρητες ιδιωτικοποιήσεις αλλά και την αναμενόμενη παραποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης.

Μιλάμε απλά για μια κατάσταση που ξεπερνά τα όρια της φαντασίας, μια εποχή όπου το να πρεσβεύει κανείς το οτιδήποτε και να αυτοαποκαλείται είτε αριστεροδεξιός, είτε κεντροαριστερός, είτε σοσιαλιστής με άρωμα ακροδεξιάς, είναι κάτι σαν θέσφατο. Οι ειδήσεις λοιπόν, για επενδυτική επέλαση, μνημόνια συνεργασίας και ιδιωτικοποιήσεις, βάζουν στην άκρη την φτώχεια και την δυστυχία -τουλάχιστον έτσι θέλουν οι κυβερνώντες να γίνεται. Και όλα αυτά μέχρι το επόμενο μέρισμα, μέχρι την προσεχή ελάχιστη προσφορά, που εγκωμιάζεται ωσάν η χώρα να ξεπέρασε οριστικά την κρίση.  Στην επικαιρότητα λοιπόν, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, οι παλληκαρισμοί Καμμένου και η εμμονή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, που καθημερινά ρίχνουν ακόμη περισσότερο το επίπεδο της κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης, με τις ευλογίες της συστημικής αριστεράς και ακροδεξιάς και υπό την παραίνεση ενός απροσδιόριστου κεντροαριστεροδεξιού υποτιθέμενου φάρου αντίστασης.

Όλα αυτά για να συνεχίσει ο πολίτης να αισθάνεται πως λίγο τους ενδιαφέρει, αλλά και να μην κάνει τίποτε για να τους ταρακουνήσει διαμαρτυρόμενος την ασφαλή τους καρέκλα. Έτσι ώστε μια πιθανή νέα λιτότητα να φαντάζει όχι απλά εφικτό σενάριο, αλλά περνώντας ο καιρός, υλοποιήσιμη πρακτική, όταν κανείς πλέον δεν θα είναι σε θέση από την περιρρέουσα παραφιλολογία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, υπερασπιζόμενος τις τελευταίες κατακτήσεις αλλοτινών χρόνων. Όταν η παράκαμψη των έσχατων εμποδίων που αφορούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των πολιτών δεν θα είναι παρά μία ακόμη τυπική διαδικασία για τους εκάστοτε κυβερνώντες.